Hizmetçi (Papatya)

Papatya 3

Kerem, Isfahan şahının oğludur. Şahın hazinedarlığını yapan Ermeni Keşiş'in kızı Aslı'yı sever. Şah, Keşiş'ten kızı oğluna ister. Keşiş, Müslüman'a kız vermek istemezse de, şahın dileğini açıkça reddedemediği için bir mühlet diler, mühlet sona ermeden karısını ve kızını alıp memleketten gizlice kaçar. Bunun üzerine Kerem de, Aslı'nın peşinden yollara düşer. Kuzeybatı İran'ın, Kafkasya'nın ve Doğu, Orta ve Güneydoğu Anadolu'nun bir çok şehir, dağ ve yaylalarını böylece dolaşır. Yanında sadık arkadaşı Sofu vardır. Elinde sazıyla, diyar diyar dolaşan bir âşık olmuştur. Her gittiği yerde rastladığı kimselere, dağlara, taşlara, ırmaklara, dağlardaki hayvanlara saz çalar, onlardan Aslı'nın izini sorar. Yıllarca süren bu gurbet ateşinde pişe pişe olgunlaşır, keramet sahibi bir "halk âşığı" olur. Tanrı onun her dileğini yerine getirir, önüne çıkan engeller kalkar, dağların karı, dumanı gider, ırmaklar geçit verir, beddua ettiği kimseler ya da nesneler harap olur. Yıllarca kovaladıktan sonra Kayseri'de onlara yetişir. İlkin kızdan yüz bulamaz. Kendi sevgisinin üçte birini olsun Aslı'ya vermesini Tanrı'dan diler; duası kabul olunur, Alsı da Kerem'e âşık olur. Bir gece gizlice kaçmak isterlerse de buluşamazlar. Keşiş'in ahbabı olan Kayseri Beyi'nin adamları Kerem 'i tutarlar; Kerem "Hak aşığı" olduğunu ispat edince, Bey, Keşiş'e kızı Kerem'e vermesini emreder. Keşiş, Kayseri'den kaçar, Kerem yine peşlerine düşer. Nihayet, Halep'te onlara erişir. Halep Paşası'na kendini sevdirir. Paşa Keşiş'i zorlayarak, kızı Kerem'e vermeye razı eder. İki sevgilinin nikâhları kıyılır. Kızını Kerem'e yâr etmemeğe ahdetmiş olan Keşiş; Aslı'ya, son düğmesine kadar çözüldükten sonra tekrar kendiliğinden iliklenen sihirli bir gömlek giydirir. Kerem, Aslı'nın düğmelerini bir türlü çözemez, ateşli bir ah çeker, yanıp kül olur. Aslı dağılan külleri saçıyla toplarken bir kıvılcım da onu tutuşturur. Böylece, iki sevgilinin ancak külleri birbirine kavuşur.

''Sen ne yaptın Papatya neden berdeliöyle kabul ettin hemen?''

''Abi sen ne dersin o herif seni vursa iyi mi olcaktı? Anamız ne hale gelirdi düşündün mü hiç eğer o herif seni vursaydı bende gözümü kırpmam onu oracıkta gebertir cezam neyse çekerdim abi tek isteğim kimsenin size zarar vermemesi''

''Kızım olacak iş miydi senin yaptığın kendini ateşe attın be benim ceylan gözlüm şimdi ne olacak?''

Papatya annesi abis ve Dilan'la birlikte kendi yatak odasında oturmuş bu sabah olanları tartışıyordu Papatya berdeli kabul etmenin kendince yanlış bir karar olduğunu düşünse de abisinin ölümüne seyirci kalamazdı bir annenin hiç uğruna evlat acısı yaşamasına yüreği dayanmazdı

''Anne endişelenme berdeli ben kabul ettim katlanmam gereken ne varsa katlanırım ama abiminölmesine senin evlat acısı çekmene razı olamazdım''

''Peki şimdi ne olacak?''

Papatya korku dolu gözlerle kendisine bakan Dilan'a dönerek

''Bir şey olacağı yok siz mutlu olacaksınız bende iyi bir evliliğiniz olsun diye Allaha hep dua edeceğim bir ömür mutlu olun''

'' sağ olasın çiçeğim Ali Papatya'yı kendisine döndürerek sarılmıştı iki kardeş birbirinden ayrıldıktan sonra Papatya lafa girdi

''sizden bir ricam var bilmem size uyar mı?

''nedir?

''abi Dİlan'la bu konaktan ayrılmanızı istiyorum''

''ne?'' Ali oldukça şakın br şekilde sormuştu

''O nereden çıktı Papatya?

''kızım sen ne dersin abinin neden gitmesini istersin?

''anne,abi konağı terk etmenizi söyledim çünkü burada kaldığınız sürece ne büyük hanım nede Barlas ağa size rahat vermeyecek sizi korumam gerekiyor bu yüzden konaktan ayrılmanız en doğrusu olacak''