Now and Forever |순키| Finished

01

Kei

I felt something brushed through my skin, I slowly opened my eyes only to see the window of my room wide open. It's only 5:00 in the morning and here I am wondering why am I still doing here.

"Good morning apo!" Mahinhin at isang nakakaganang boses ang una kong narinig ngayong umaga.

I looked at my lola ang gave her a huge and sweet smile, dahan dahan siyang naglakad papalapit saakin at hinalikan ako sa noo bago pinisil ang pisngi ko.

"Nag-handa na ako ng almusal para sainyo ng ate mo. Kumain na kayo ron at mamamalengke na ako." She added.

"Bababa na ho ako mamaya, Lola. Tska bakit hindi niyo po ako hintayin para masamahan ko po kayo?" Sinimangutan niya lang ako na naging dahilan nang pagtawa ko.

"Kaya ko na 'yon, sige na kumain ka na ron, sabayan mo na ang ate mo." I answered with a nod bago tuluyang tumayo at bumaba para sabayan sa pagkain ng umagahan ang ate ko.

"Good morning, Michael!" She said with a lot of energy, I smiled at her and sat next to her seat tska nagsimulang maghain ng pagkain ko.

"I have classes ha, Tapos work after. Samahan mo si Lola sa karinderya." Sambit niya. Tumango ako at tinuloy ang pagkain.

"Finals niyo next week... Need mo mag-review, paano ka makakapag-review kung may work ka pa?" I asked her. It took her a few minutes to answer my question.

"Edi ano... Ay basta! Gagawan ko ng paraan, Ako pa ba? Ang lakas lakas ko eh!" She said before laughing, I laughed with her to make her feel that everything is okay. Ang lakas lakas niya, Sana ako rin.

"Tutulong ako. Mamaya manghihingi ako ng help kay Aeron." Sumimangot niya bago binitawan ang mga hawak hawak at hinarap ako.

"No, Diba kakasabi ko lang na ako na? Gagawan ko ng paraan. I can do work while studying." She said.

I took a deep breath and shooked my head. Alam ko kung gaano niya kagustong pumasa kaya hindi ako pwedeng manahimik lang dito sa tabi at wala gawin habang siya ay dala-dala lahat ng responsibilidad dito sa bahay pati na rin kami.

"Samahan mo nalang si Lola mamaya, Promise! Kaya ko to!" She assured me and kissed my forehead. Ngumiti ako sakanya at tumango.

Nakatingin lang ako sakanya noong kinakausap niya si Lola at nagpapaalam na baka abutin siya ng umaga sa trabaho. Hindi siya sinasagot ng Lola namin dahil hindi niya gustong matutulog siya sa gabi na may kulang saaming dalawa, But in the end she still got our Lola's permission.

"Kei, Sabay na kami ni Lola aalis ha? Para hindi ka na magalala. Sige na aalis na kami!" Kumaway ako sakanila at nakatingin lang sa likod nila habang papalayo nang papalayo.

Dahan dahan akong tumayo at unti unting nakaramdam ng hilo, I tried to help myself by sitting down again pero hindi ko na nagawa. Tuluyan nang bumagsak ang katawan ko at nawalan na ako ng malay.

---

"Kei? Kei, are you awake? Hold my hands if you're awake, Kei, please..." Yan ang narinig ko noong bumalik ang malay ko. Idinilat ko ang mga mata ko at doon ko nakita ang kaibigan kong si Aeron katabi ang Kuya niyang si Kuya CJ.

"Aeron... Kuya CJ... A-anong ginagawa niyo dito?" Tanong ko sakanila at sinubukang umupo pero sobrang bigat ng pakiramdam ko. Dahil nanaman ito sa sakit ko.

"Pinuntahan ka namin kanina, Kuya wants to eat Lola's caldereta eh kaya pumunta kami pero when we entered your house nakita ka namin na nakahilata sa sahig kaya dinala ka namin dito sa room mo." Aeron explained, i kept my mouth shut and just listened to what he said.

"Kei, kailangan mo na talagang magpagamot... Don't you want to live? Ayaw mo bang magaral uli? Ayaw mo bang makita kung ano pa yung pwedeng mangyari?" Kuya CJ asked me questions I don't want to answer. Ayoko na.

"Mahal po ang magpagamot kuya, We couldn't afford it." I explained but both of them shooked their heads and sat next to me.

"We're here, We will help you! Si Dad, He's willing to help you get better, Kei!" Aeron said trying to convince me. Napakaraming abala na ang ginawa ko sakanila.

"No, May ibang responsibilities pa kayo right? School, Family, Works, There's a lot you guys should be thinking about those at hindi saakin." Both of them frowned.

"Okay lang naman samin eh! We'll do everything to help you gain your energy and health back, Kei! Para makapagaral ka na uli!" Kuya CJ said, tumango-tango si Aeron habang nakatingin pa rin saakin.

"I don't know, Hindi ko pa alam kung gusto ko bang gumaling... O hindi nalang..." Sagot ko. Nagkatinginan silang dalawa at nakita ko sa mga mata nila ang takot.

Tumayo si Kuya CJ at naglakad palabas sa kwarto ko habang si Aeron ay nanatili ron para samahan at iparamdam sakin na hindi ako nag-iisa.

Mahigpit niya akong niyakap at napapikit nalang ako dahil sa sobrang pagod kahit pa wala naman akong nagawa simula pa kaninang umaga.