15

53 3 9
                                        

Gabriel

"Hala andami ng tao nakakahiya na..." Bulong niya habang nakadungaw sa lugar na pupuntahan namin maya-maya. The place is not crowded but there are a lot of people enjoying the view already.

"Jaze, balik nalang kaya tayo?" Nilingon niya ako habang nakasalubong ang kilay. I do want to follow his orders pero alam kong gusto niyang pumunta rito dahil sa excitement na ipinakita niya sakin.

"No, we're already here eh, sayang ang gas. Don't worry, kung nahihiya ka nandito naman ako para samahan ka." I said and I saw him smile a little before nodding his head.

Noong nakapag park ako ay agad akong bumaba at pumunta sa kabilang side para pag buksan siya ng pinto. He slowly stepped out of the car, hindi nawawala ang tingin niya sa magandang tanawin na nasa harapan niya.

He held my hands making me look at him, hindi pa rin naaalis ang tingin niya sa lugar. Hinila niya ako hanggang sa makarating kami sa gitna. He didn't lost his smile, nakangiti lang siya hanggang sa makarating kami sa lugar kung saan siya patungo.

"They were right! Maganda nga rito... Dapat pala noong mga nakaraang taon pa ako pumunta dito, Sayang... This will be the last time that I'll see this pretty view." He said. I turned to look at him tska napasimangot dahil hindi ko na rin naintindihan pa ang sinabi niya.

"What do you mean?" I asked. He smiled and just shrugged his shoulders off bago tumawa at umiling. My lips formed a smile when I heard and saw him smile.

"Lika punta tayo don!" He said bago nagsimulang maglakad patungo sa isang bench. It is a small bench that could only fit two people, it has a heart like lamp next to it.

"Ayaw mo bang maggala gala? Y'know maybe you could find something you want to buy as a remembrance?" Tanong ko pero umiling lamang siya. He kept on looking at the scenery infront of us.

"Ayoko munang gumalaw, napapagod na ako agad. Hindi pa naman tayo uuwi diba?" He said. At naalala ko ang paalala sakin ni Xan na umuwi ng maaga but I didn't think much of it, if Kei wants to stay here forever then I would stay with him.

"Yes, Hindi pa naman, kung anong oras mo gustong umuwi ganung oras tayo uuwi." I answered. He then gave me another smile.

While we are spending our time together, talking, and laughing like there's no tomorrow, A little kid walks infront of us and tilts his head.

"Can I sit on your lap?" He cutely asked. Agad akong lumingon kay Kei at nakita ko na nakatingin din siya saakin. I turned to look at the kid and answered him with a nod.

"I'm sorry... I am so pagod na po kasi eh... Kanina pa ako nagpplay..." Agad naman na natuon ang atensyon ni Kei sa batang nakakandong saakin.

"Where are you parents? Did you come here all by yourself?" He shook his head answering Kei's question.

"Then? Where are they and also... What is your name?" I asked him this time. Tumingin siya saakin pati na rin si Kei. I feel like I said that in a rude way kaya ngumiti pa rin ako sakanilang dalawa.

"My mommy is buying me foods and drinks, she told me to wait here pero I don't want to stand anymore that's why I asked you if I could sit on your lap. And my name is Gabriele! I am 4 years old." He excitedly answered my question. Agad naman na nanlaki ang mata ni Kei tska siya tumingin saakin habang nakangiti.

" You and Kuya have the same name! His name is Gabriel too and my name is Kei!" The kid smiled and asked me if he was saying the truth and so I nodded.

"You look cute together... Are you boyfriends?" He said while giving us both a cheeky smile, nanlaki ang mga mata naming dalawa noong marinig namin ang sinabi niya. Kei started laughing so hard and so did I.

"No we're n--" Hindi niya ako nagawang patapusin sa sasabihin ko dahil nagsalita agad siya. He looked at me and cupped both of my cheeks.

"Kuya please don't hurt him... He looks happy with you..." Hindi na ako nagdalawang isip na tumango noong marinig ko ang sabihin niya. Kei stopped laughing for a bit and looked at me without saying anything.

"I promise..." Sagot ko dahilan para mabigyan ako ng magandang ngiti nung bata.

"omg, my mommy is looking for me na! Thank you for letting me rest on your lap Kuya Gabriel! And to you also Kuya Kei! I hope I could see you both again! Byeee!" He said before running off and going to his mother's location.

"You better not break your promise to a kid." He said. Dahan dahan akong tumango habang nakatingin at nakangiti sakanya.

"Lika, ikot na tayo?" I asked him and he excitedly nodded. Muli niyang hinawakan ang kamay ko at hinila ako papunta sa kung saan saan para masigurado niyang hindi ko siya iiwan.

Now and Forever |순키| FinishedWhere stories live. Discover now