Now and Forever |순키| Finished

10

Gabriel

Tahimik kong binuksan ang pintuan sa bahay namin para hindi na makagising pa, Ayoko na ring mapagalitan dahil mas gusto kong magpahinga ngayon.

The lights are off, sobrang dilim, I wanted to move pero hindi ko magawa dahil alam kong merong nakatingin saakin. I took a deep breath tska binuksan ang ilaw at laking gulat ko noong makita ko ang Tatay, Nanay, pati na rin si Tito Ian na nakaupo sa sofa.

"What... What are you doing here?" I asked them habang magkasalubong ang kilay. I don't want to see them together dahil bumabalik lahat ng lungkot at galit saakin noong sinimulan nilang isipin ang sarili nila at kinalimutan ako.

"Jaze baby, Your dad, me, and your Tito Ian were thinking--" She was cut off in the middle of her sentence noong magsalita ang ama ko.

"I asked them to come here, dahil akala ko tinatago ka nila. Saang lupalop ka nanaman ng mundo nanggaling? Alam mo ba kung anong oras na?" He asked at natahimik nalang ang nga nasa paligid ko. It's already 6:30 and I am aware.

"Friend." Sagot ko habang nakayuko at pinaglalaruan ang susi ng kotse ko. My mom walked slowly towards my direction at hinawakan ang kamay ko pero agad kong inalis yon at lumayo sakanya.

"Oh? Xan, Rhyden, and Miko told me na hindi ka nila kasama. Sinong kaibigan ang pinuntahan mo?" He asked once again. Huminga ako ng malalim at lakas loob na tiningala siya at tinignan sa mga mata.

"You don't have to know who he is, Alam ko guguluhin mo lang din siya like what you're doing dun sa tatlo." Sagot ko. Muling natahimik ang paligid.

"Jaze... Your mom and dad are talking about sending you sa japan para dun icontinue ang pagaaral mo--" Hindi ko siya pinatapos sa pagsasalita.

"No, my answer is no. Hindi ako aalis." Sagot ko. I could see my father grinning na para bang nangaasar pa.

"You have no choice." Muling sagot ng tatay ko pero umiling lang ako. I have a choice, hindi na ako bata, hindi na ako yung batang ilang beses nilang pinapasunod sakanila.

"I have a choice, and it's a no. That ends the conversation." Sagot ko at akmang aakyat pero muling napigilan noong hilahin ang braso ko.

"Your choices are leaving the country or leaving my house." I don't know how to express my feelings pero noong sabihin niya yon kakaibang pakiramdam ang naramdaman ko.

I smirked bago niya ako bitawan. Mabilis akong naglakad palabas ng pinto pero muli akong bumalik para sabihin sakanila kung saan ako patungo.

"Don't call nor text me, kung curious kayo kung saan ako pupunta, maghahanap ako ng malilipatan." Sambit ko at malakas na isinarado ang pintuan ng bahay niya tska nakangiting naglakad patungo sa kotse ko.

Kanina pa ako antok na antok pero hindi ko magawang huminto sa pagmamaneho, hindi ko alam kung saan ako pwedeng  pumunta. Xan is busy, Miko and Rhyden are out dahil may kailangan din silang gawin.

It's already 8:00 AM at nandito pa rin ako sa kalsada. I stopped driving at sandaling tumingin sa labas at huminga ng malalim bago ko kunin ang cellphone ko.

I opened it to see messages from Xan, Miko, and Rhyden, also messages from my Dad, Mom, and Tito Ian.

From Xan:
I'm almost done here. Dito ka na muna tumuloy para magpahinga.

From Miko:
Don't drink and drive ha? If you're going to drink pumunta ka kay Xan.

From Rhyden:
Gusto mong sumunod samin ni Miko? I'll tell you our location if you want. Wag ka nang pumunta pa sa kung saan saan baka mamaya maligaw ka pa.

I closed my eyes and turned off my phone tska ito hinagis sa likod, my doors are locked kaya okay lang kung dito ako magpapahinga.

Hindi naman talaga ako aalis, I have no plans on leaving. I know what would happen to him if ever I left him. He'll react the same way he did when Mom left him. Kaya kahit pa gustong gusto kong umalis sa pagkakasakal niya sakin hindi ko magawa.

I've been thinking of leaving the country, ayoko na rito sa totoo lang but something's keeping me away from leaving. Hindi ko pa yata kayang umalis at kahit naman kaya ko, hindi ko rin magagawang umalis.

--

I opened my eyes to see that I was in a beach. Anong ginagawa ko rito? Nasan yung kotse ko? My phone? Where am I? And what am I doing here?

"Jaze sandali lang!" I heard someone called me kaya agad akong tumayo at lumingon.

I kept looking and looking only to see someone running, nagulat ako noong nakita ko ang sarili ko na tumatakbo at hinahabol siya. What's happening? Hindi ko maintindihan.

Noong magkita at maabutan niya ang taong hinahabol niya agad niya itong niyakap at hinalikan paulit-ulit sa noo. He whispered something but I heard it kahit pa napakalayo nila saakin.

"In this universe, There's nothing that could separate us anymore. I love you my bravest boy."

I was woken up when someone knocked on my car window. Tumingin ako sakanya at may nakita akong unfamiliar person kaya agad kong ibinaba ang bintana ko.

"Anak, you can't park here." He calmly said kaya agad akong tumango tska siya umalis.

"Nakatulog pala ako..." I said to myself. Kinuha ko ang phone ko at binuksan ito.

Muli kong sinimulan ang kotse ko at nagpaandar paalis dahil baka pagalitan pa ako lalo at tumawag pa ng police kung hindi ako makikinig.

"Should I come to his house ulit?" I asked myself. I've decided to message him dahil panigurado ay gising na siya.

From Jaze:
Hey! I just woke up. I hope you had a very very nice sleep!

He hasn't replied to my messages yet kaya itinuon ko nalang ang atensyon ko sa pagmamaneho papunta sa bahay nila, hindi ko na nagawa pang isipin kung pagagalitan ba ako ng Lola at Ate niya. Basta gusto ko lang siyang puntahan at makasama ulit. Bahala na.