02

97 2 1
                                    

Gabriel

"Miko marunong ka ba maglaro? Umayos ka nga!" Rhyden yelled. Their team are already losing pero si Miko wala paring kaayos-ayos.

"Shut up, instead of helping me here you decided to go afk. Ang pangit ng wifi niyo sabihin mo kay tita palitan na yan." Miko replied making me and Xan laugh.

"Gago. After this let's stop playing na, feeling ko pagagalitan nanaman si Jaze." Xan said teasing me. I frowned and rolled my eyes kahit naman hindi niya ako nakikita.

"Ulol" Sagot ko at tinuloy nalang ang paglalaro. We all finished playing at mas naunang umalis si Xan sa server Miko followed him and then Me and Rhyden.

Binitawan ko ang controller na hawak hawak ko at humiga. I haven't slept yet, nagtake lang ako ng break dahil puro alo review kagabi, didn't noticed na it's already 7AM in the morning. Lagot nanaman ako nito.

While I was daydreaming, someone knocked on my door. Umupo ako at tumingin lang sa pintuan, Hindi ako tumayo para buksan. Few seconds had passed and the door opened wide revealing my Father who was frowning at me obviously mad.

"Morning" I said. Hindi siya kumibo, nakatingin lang siya sakin at ipinalibot ang mata niya sa buong kwarto ko. Pumikit siya at huminga nang malalim bago muling tumingin sakin at nagsalita.

"Look at your room, Paano ka nakakahinga rito? Paano ka nakakatulog nang maayos dito?" He asked. Hindi ko alam, hindi naman ako nakakatulog ng maayos specially when he's bringing his girls here sa bahay.

"It's not even that bad." I replied while looking at him not breaking our eye contact. He look exactly just like me, para akong nakikipagaway sa sarili ko.

"This is why your Mom doesn't want you in her house, hindi ka marunong kumilos, palagi kang naasa sa tulong ng iba." I giggled with what he said. My mom does want me in her home.

"Mommy wants me there, pero ikaw, you would beg her to give me back to you kasi hindi mo kayang magisa." Sagot ko. He got even more mad and tried to say anything but he couldn't. He know damn well that I got this attitude of me sakanya, kaya wala siyang magawa.

"Fix this mess up and do what you need to do, bago kita palayasin dito sa pamamahay ko!" He said before slamming the door hard. Sumimangot ako bago humiga sa kama ko at niyakap nang mahigpit ang unan.

My body feels tired, My eyes wants to give up, My brain wants to rest. I tried to fight it pero hindi ko na rin nagawa, A few minutes after laying down on my bed. I passed out, out of tiredness.

--

Nagising ako dahil sa napakaliwanag na sinag ng araw. I opened my eyes to see grass and flowers all around me. Tumayo ako at nagtaka kung ano ang ginagawa ko rito sa lugar na to. I remember sleeping on my bed.

"Nandito ka rin?" Someone started talking. I looked back to see him looking at me pero hindi ko makita ang mukha niya, Hindi ko makilala kung sino siya, Hindi ko alam kung kilala ko ba siya.

"Who are you? What are we doing here? Did you take me here?" I asked him pero nakatingin lang siya saakin. He started walking towards me and caressing my cheeks. I've never felt so relieved.

He started walking away from me, lumingon ako at sinundan ang paglalakad niya. He's not stopping, patuloy lang siya sa paglalakad at patuloy lang ako sa pagsunod sakanya. Suddenly I felt my heart ache.

Hindi ko maigalaw ang mga paa ko, I couldn't move my body, I couldn't follow him dahil hindi ko na macontrol ang katawan ko, hindi ko siya mahawakan, hindi ko siya maabutan. My eyes started to get wet, unti unting tumutulo ang luha ko dahil sa pagsubok na sundan siya pero hindi ko magawa.

He stopped walking and turned to look at me, He was holding a white flower, He walked towards my direction making me feel less nervous. He stopped infront me and I tried talking to him pero pati ang boses ko ay hindi na rin naririnig.

"I have to let you go, You have to let me let you go. I'm sorry Jaze... But I'll be leaving you for now... It's time to wake up..." He said. Naluluha luha akong pinapanood ang unti unti niyang pagalis hanggang sa hindi na siya makita ng mga mata ko.

--

I woke up with dry tears. Agad akong tumayo at tumingin sa phone ko para alamin ang oras, It's already 3PM and i haven't eaten anything yet. Kinuha ko ang susi ng kotse ko at agad na lumabas ng kwarto, hindi ko na nagawang magpaalam pa sa mga kasama ko sa bahay dahil wala naman silang pakialam sa kalagayan ko. Lumabas ako ng bahay at nagsimulang magmaneho papunta sa bahay ni Miko.

"Anong ginagawa mo rito?" Miko asked as soon as he opened the door. He looked at me worriedly, hindi pa rin mawala sa isip ko ang panaginip ko kaya hindi ko siya pinansin at pumasok nalang sa bahay niya.

"The heck? You look stupid. What happened?" He asked me before sitting next to me sa couch niya. I closed my eyes trying to remember my dream earlier.

"Nagugutom ako, Kain tayo?" I asked him, He just rolled his eyes before answering with a nod. Sinusubukan kong isipin ang mga pangyayari kanina pero parang lahat yon ay nakalimutan ko na. Except the white flower he was holding.

Now and Forever |순키| FinishedWhere stories live. Discover now