İyi okumalar dilerim, oy ve yorum atmayı unutmayın.
Finale az kaldığını belirtmek isterim :")
Aden'den
"Anne.." dedim ağlamaktan çatlamış ve kısılan sesimle.
Bu gecelik annem şarkı söylemek yerine onun odasına gelmiştik, odası oldukça sadeydi ve sadece bir fotoğraf vardı komodininde.
Babam annemin hafif çıkık karnına sarılarak ağlıyordu, annem ise onun saçlarını okşuyordu huzurla.
Günlüğüne de yazdığı anı ile burukça tebessüm ettim, bana doğru uçan peçeteyi aldım ve burnumu sildim.
Annem de kendine aldığı peçete ile gözlerini sildi.
İkimizinde gözleri ve burnu kızarmıştı, annem titreyen elimi tuttu.
"Aden.. canım kızım benim." dedi elimi okşarken sonrasında çekinircesine bana baktı.
"Bir sorun mu var?" dedim korkarak o ise titrekçe nefes aldı.
"Üçüzlerin.. onlar nerede?" dedi kısık bir sesle, duyacağı cevaptan korktuğu o kadar belliydi ki.
Yutkundum, Adin'i daha iyi anlıyordum şu anda.
Sessizliğimden korkarak bana bakmaya devam etti, elleri titriyordu.
"Alkım.." dedim umutla bana bakan gözlere "Alkım 7 yaşında, Adin'nin kollarında öldü."
Ben annemin gözlerinde ki umudu öldürdüm, o ise gözlerinden damlayan incilerle bana baktı.
Gözyaşları çenesinden yere yuvarlandı ama umursamadı, titrek nefesini duyduğumda suçlulukla gözlerimi kaçırdım.
Usun bir sessizlik oldu, annemin feryadı sessizlikti.
"Peki ya Adin?" dedi son umutla gözyaşları ile ıslanmış gözleri parlak bir şekilde bakarken.
"Adin yaşıyor ama ona nolduğunu bilmiyorum." dedim o ise kaşlarını çattı.
"Adin yaşıyor anne ama buraya düşmemi sağlayan kişi onu bıçaklamış yani durumunu bilmiyorum." dediğimde gözlerinde yanan öfkeyi gördüm.
Etrafımda ki eşyalar havalanırken annem ise öfke dolu bir sesle cevapladı beni.
"Ne dedin sen?" dediğimde o anda boynunda yanan mavi kolye ile eşyalar gürültüyle yere düştü.
"Anne, o da ne?" dediğimde elini boynuna uzatarak mavi taşı tuttu.
"Bu.. burada hapis olmamın sebebi, sikik Yaman." dedi sinirle ve mavi taşı hızla çekti.
Kopan ve ışığı sönen taşa baktı "Yaman sizi benden alırken kontrol etmek için özel olarak geliştirdi, ona göre ben onun 'en büyük kozuydum'." dedi alayla.
"Aptal, taşın gücümü tutmadığını bile bilemedi." dedi taşı avcunda ezerek.
"Gidiyoruz kızım." dedi elimi tutarak ve aniden açılan kapıyla üzerime mermiler yağmaya başladı.
Gözlerimi hızla kapattığımda hiçbir acı hissetmezken geri açtım ve havada duran mermilere baktım şok içinde.
"Kimse kızıma dokunamaz." diye bağıran annemle mermiler bütün hızları ile sahiplerine dönerken çığlıklar etrafı sardı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Adin/Gerçek Ailem (Tamamlandı)
FantasyTamamlandı. Adin Azad, çocukluğundan beri ölüleri görebilen bir çocuktur ve 6 yaşında para karşılığı laboratuvara satılmıştır. Laboratuvardan asla kaçamayacağını düşünüyordu. Ta ki laboratuvar'da çıkan o felaket sayesinde kurtulana kadar...
