“I don't love you and I will never love you, Ryu. Kaya kalimutan mo na ang nasa isip mo ngayon. Hindi ako papatol sa isang lalaki na katulad mo,” I said with an emotionless face.
Gwapo siya pero no-nakakatakot siya magmahal, hindi ko keri. Hindi na niya ako hinabol pa pero nakatingin pa rin ito sa akin.
Binuksan ko na ang pinto. Weird. Walang kawal ang nakabantay at kahapon pa 'to walang tao na para bang pinatay ang lahat? Napailing ako sa naisip ko. Tinatakot lang ako ng sarili ko.
Dahan-dahan akong pumasok at nilibot ang paningin ko sa paligid. Walang tao pero nakaramdam agad ako ng takot at kaba.
“Where is she?” bulong ko sa sarili ko.
Napatingin ako sa cellphone ko. Hindi niya pa rin ako nirereplayan. Kapag nalaman ko talagang niloloko ako ng babaeng 'to, malilintikan talaga siya sa akin. I rolled my eyes at napailing. Kailangan ko mag focus ngayon.
Pumunta ako sa itaas at binuksan ko ang mga kwarto pero wala talagang tao. Mali kaya na palasyo ang napuntahan ko? What if haunted house pala 'to? Napailing ako sa naisip.
Bakit walang tao dito kahit isa? Saan ba sila nagpupunta? Napahinto ako ng biglang may narinig akong nabasag. Tumakbo ako papunta doon pero bago paman ako makaalis ay hinubad ko ang tsinelas ko para hindi ako makagawa ng ingay.
Nang makarating na ako sa pinto. I heard a moan of a woman in pain. Napatakip ako ng bibig kahit hindi ko makita alam kong si Maren 'yon.
“Agh! Tama na!” I can hear her voice shaking. Nahihirapan na siya.
Nanginginig ang aking kamay na hinawakan ang doorknob. Mabuti naman at hindi ito lock. Binuksan ko ng kunti ang pinto at sinilip silang dalawa. Nakitang kong umiiyak ito at may pasa na ang katawan. Nakatali ang kanyang kamay at paa habang punit-punit ang kanyang damit.
Nagulat ako ng mas lalong nilakasan ni Idan ang pagtama ng latigo sa balat ni Maren dahilan para sumuka ito ng dugo.
“Do you know I really want to kill you so badly, slut.” Ngayon ko lang siya nakitang ganito sa personal.
That's why nakakatakot talaga siya. He can do worst than what I saw now.
“T-tama na, Idan. M-maawa ka.” Kapag pinagpatuloy pa ito ni Idan, Maren might die.
“Do you think kapag nawala si Verity? Ikaw na ang mamahalin ko?” I can see na mas lalong nasaktan si Maren sa tanong ni Idan. Napatawa ito at 'yong tawa niya ay nag echo sa buong paligid. Hinila niya ang buhok ni Maren na halos matanggal na dahil sa sobrang lakas na pagkahila. “Pasalamat ka kailangan ka pa dito sa pisteng mundong 'to! Or else! Kanina pa kita pinatay!”
Muntik na ako mapasigaw ng may humila sa akin papalayo sa lugar na ito. Pumasok kami sa isang kwarto at tinakpan niya pa rin ang bibig ko. Agad ako tumingin sa kanya at kumalma ako bigla ng makita ang itsura niya. Inalis na niya ang kamay niya sa pagkakatakip niya sa bibig ko.
“Tiernan? What are you doing here?” Halos mapasigaw na ako ng tanungin ko siya.
“Ikaw dapat ang tinatanong ko niyan. Hindi ka man lang nagpaalam sa akin na pupunta ka dito. Muntik na akong mabaliw! When Ryu said you're here-” Nilagay ko ang hintuturo ko sa labi niya.
“Shh! Maririnig ka niya.” Bumuntong hininga ako at hindi niya pa rin inaalis ang tingin niya sa akin. “What? Aamin ka rin?”
Napakunot ang noo niya dahil sa tanong ko. Wala 'ata siyang alam sa pinaggagawa ng Ryu na 'yon. This is going to be hard.
“Ha? What are you talking about?” I rolled my eyes.
“Kidding.” Aalis na sana ako pero napahinto ako ng makarinig ako ng footstep.
Kahit hindi ko siya nakikita alam kong si Idan 'yan. Hinila ako ni Tiernan at nagtago kami sa ilalim ng kama. Idan open the door at buti nalang napigilan ko ang sarili kong sumigaw dahil sa gulat.
Ramdam ko ang kamay ni Tiernan na nakabalot sa baywang ko. Kahit hindi niya pinapahalata alam kong kinakabahan siya. He looked at me at nagulat ako ng niyakap niya ako. I can feel his heartbeat beating so fast.
Baka takot lang kay Idan?
Nang lumabas na si Idan at sinara ang pinto. After many minutes past, ako na ang kumalas sa pagkakayakap parang wala naman kasi siyang balak na pakawalan ako. I heavily sighed.
“Let's just go back, Verity. It's dangerous,” alalang sabi niya.
“So what do you expect me to do, Tiernan? Do nothing and just wait for the miracle para makabalik na ako sa bahay ko?” Napabuntong hininga ako pilit pinapakalma ang sarili ko. “May pamilya din ako, Tiernan. Alam mo naman na gusto ko ng umuwi sa amin. I miss my older sister so much! Sana naman maintindihan mo.”
“I'm sorry. Nakalimutan ko.” Umiwas na ito ng tingin. Ewan ko ba pero nagu-guilty ako na para bang may nakalimutan akong importante.
Napatingin ako sa bracelet na suot niya. He still wears the bracelet that I gave him. I secretly smile pero sumeryoso agad ako ng maalala ko ang pinunta ko dito.
“I'm sorry if I can't stay longer, Tiernan.” He looked at me as if naintindihan ko ang nararamdaman niya. “Pero hindi ako dapat nandito. Aksidente lang ako napunta sa mundo niyo and I need to go home.”
“Y-yes, I understand.” Walang kabuhay-buhay ang kanyang mata na tumingin sa kawalan.
Binuksan ko na ang pinto at nagsimula ng maglakad. Napatingin ako sa likod ko at doon ko namalayan na hindi na pala siya nakasunod sa akin. Geez! What a irresponsible knight he is?! Napailing nalang ako. Mas nakakabuti na rin na wala siya dito.
Bumalik ako sa kwarto kung saan una kong nakita si Maren at Idan. But I didn't expect na wala na sila doon. Tanging dugo lang ni Maren ang naiwan at hibla ng buhok. Pumasok ako at nilibot ang paningin ko sa paligid.
“Where is she?”
Napahinto nalang ako ng narinig ko ang pagbukas ng pinto dahilan para mapatingin ako sa likod ko.
BINABASA MO ANG
Twist Of Fate
Romance(Completed) Verity Diaz ay isang babaeng makasarili. Hindi niya masyadong naintindihan kung ano nga ba talaga ang pag ibig. She hated her sister dahil mas pinili pa ng kapatid niya ang boyfriend niya kaysa kay Verity. Hanggang sa naaksidente siya...
