Napahilot ako sa sintido ko. Bakit ba parati nalang ako binibigyan ng mga problema? Do I deserve this?! I rolled my eyes ng bumaba na si Lucien. He looked at me playfully.
"Pipiliin mo rin naman ako, Dinedeny mo pa." Napa cross arm ako sa sinabi niya.
"Pipiliin? Wala akong pinipili. You both are not my type!" Napatingin sa akin si Idan.
"I'm different, Verity. Mapapansin ka lang niyan kapag nakatuon sa akin ang atensyon mo. You will realized that I'm a nice person."
Wala ka bang balak tulungan ako?! Nasaan na ba kasi 'yong lalaki na 'yon?!
'Kaya mo na 'yan, malaki ka na.'
What the fuck?! Kapag nakita talaga kita hinayupak ka! Lagot ka talaga sa akin! Alam kong binabantayan niya ako pero wala siyang balak tulungan ako sa ganitong sitwasyon?! How dare he?!
"We're all different, Idan. I will never be like you. Pretending to be an angel just to get what you want. You're just a fake prince that steal his Identity." Natigilan ako sa sinabi ni Lucien.
"What do you mean by that?" I asked.
"Tumahimik ka," cold na saad sa kanya ni Idan.
"He's a demon, Verity. Hindi siya ang totoong prinsepe. Nagpapanggap lang siya."
Nagulat ako ng tinutukan siya ng baril ni Idan. Pero imbes na matakot si Lucien nakangisi lang ito na para bang hindi siya mamamatay.
"What? Are you really going to kill me, brother? Gaya ng ginawa ng kambal ni papa?" Napakunot ang noo ko.
Palihim akong napangiti. This is it! Mahahanap ko na ang sagot! Hindi ko akalain na easy lang pala. Makakauwi na talaga ako!
"Shut up! Shut the fuck up!" sigaw niya. Kitang-kita ko ang galit sa mga mata ni Idan.
He broke the mask in his face. His now showing his true emotion.
"Kinuha mo na lahat sa akin! Pati ba naman si Verity! Kukunin mo sa akin?!"
"Hindi siya naging sa'yo in the first place, Lucien. Nakatadhana siyang maging kompetensya ni Maren bilang asawa ko!" Ay sineswerte ka naman masyado, prince.
Kung alam niyo lang talaga.
"Verity." Napalingon ako sa likod ko.
And I saw Maren looking at me with a worried face. What is she doing here? Sinenyasan niya akong lumapit sa kanya. Lumingon ako sa dalawang prinsepe na busy sa pakikipag away.
Hindi naman nila ita-talk ang past kaya aalis nalang ako. Lumapit ako kay Maren at hinawakan niya ang wrist ko.
"We need to get out of here." Hindi na niya ako hinayaan pang magsalita pa at umalis nalang kami.
Nang makalabas na kami sa gate ay binitawan na niya ako. She looked at me coldly.
"Wag ka na babalik dito." I smirked.
"Sorry, honey, pero babalik pa din ako dito." Hindi ko na siya hinayaan magsalita dahil inunahan ko na siya. "I need to find the answer I was looking for to para makabalik sa totoong mundo ko. Don't worry, hindi ko aagawin ang prinsepe mo."
"Tutulungan kita." Natigilan ako sa sinabi niya. "Kung iyan ang makakapagbabalik sa'yo sa mundo mo. I will help you."
"Thanks." I smiled at her at hindi niya lang ako pinansin.
"Tatawagin nalang kita mamaya. But for now, lumayas ka muna." Tinaasan ko siya ng isang kilay. "If you want to survive. Umalis ka na!"
"Okay fine. No need na sigawan ako, geez!" I rolled my eyes at umalis nalang.
Bitch!
Pero okay lang ang importante makaalis na ako dito sa impyernong lugar na 'to.
•••
"What are you doing here?" Napatingin ako sa nagtanong.
And I saw him looking at me with his curios eyes. Bakit ba wrong timing ka pre?!
"Wala. Pwede ba lubayan mo muna ako?"
"Alam mong hindi pwede 'yan. What are you doing in this palace?"
"Maren wants to talk to me." I lied. She didn't call yesterday.
Pwedeng nagsinungaling siya or pwedeng may masamang ginawa si Idan sa kanya. I hate to admit this but nag alala ako kay Maren.
"Hindi ko alam kung anong nangyayari but I know you're lying, sweetheart." Hindi ko siya iniwasan sa mata. I just looked at him seriously.
"Wala akong panahon para makipag usap sa'yo, Ryu." Aalis na sana ako pero hinarangan niya ang daan ko. I tried to walk in another way pero hinarangan niya din. "Padaanin mo ako."
"I can't do that. It was my job to protect the two prince in danger." Napamewang ako sa sinabi niya.
"Do I look like a danger to you?" Hindi lang siya nagsalita at cold pa rin itong nakatingin sa akin.
Ang sabihin mo ayaw mo lang talaga akong pumasok sa palasyo ng dalawang prinsepe.
"Don't understimate the innocent one, my lady." I rolled my eyes at him.
What a jerk?! Sinasayang mo lang ang oras ko. Lumapit ako sa kanya at nakita kong natigilan siya. Hindi pa rin nagbago ang ekspresyon na pinapakita ko sa kanya.
Huminga ako ng malalim and I gave him a warm smile-napipilitan lang ako.
"Sige na oh, Ryu! Padaanin mo na ako!" inis kong sabi.
"No." Hindi na ba magbabago ang desisyon ng mokong na 'to?
"Gosh! Don't waste my time!" Agad ko siya tinulak pero hinawakan niya lang ang wrist ko.
"It's dangerous, Violet! Bakit ba ang tigas ng ulo mo?!" Napangiti ako ng nakakaloko dahil sa sinabi niya.
"So you're just worried about me?" Narealize niya 'yata yung sinabi niya kaya binitawan niya ako. "Ano bang pake mo?! This past few days! You're acting weird, Ryu!"
Aalis na sana ako pero napahinto ako sa sinabi niya.
"I love you, Violet!" Napalingon ako sa kanya habang nakakunot ang noo. Hindi makapaniwala sa narinig ko. "I know, I don't really know you. Pero alam kong totoo ang nararamdaman ko! Mahal kita! Damn it!"
Nakita ko siyang pilit hindi tinatanggap ang nararamdaman niya kasi alam niyang maling umibig sa isang kagaya ko.
"Naguguluhan ka lang, Ryu. We're friends parang kapatid na nga turing natin sa isa't-isa. I'm sure mali 'yang inaakala mo." This can't be happening! Hindi pwedeng mangyari 'to?!
Alam ko kung ano ang kayang gawin ng mga lalaki na 'to! Kaya mas mabuting matapos na 'to bago pa mabaliw silang lahat!
BINABASA MO ANG
Twist Of Fate
Roman d'amour(Completed) Verity Diaz ay isang babaeng makasarili. Hindi niya masyadong naintindihan kung ano nga ba talaga ang pag ibig. She hated her sister dahil mas pinili pa ng kapatid niya ang boyfriend niya kaysa kay Verity. Hanggang sa naaksidente siya...
