ONCE AGAIN

EPISODE 05

Episode 5

අපි බැහැලා හිටපු B කෑම්ප් එක ගාවින් ctb බස් එකක් ඇවිල්ල නැවැත්තුවා.ඒකෙ මට පේන පැත්තෙ ඉස්සරහම අයිනෙ ශීට් එකේ ඉදගෙන හිටියෙ වෙන කවුරුත් නෙවෙයි... ඒ එයාම තමයි...

"මොකද බන් මේ උබ දිරවන්න බැරි දෙයක් කාලා වගේ ඇඹරෙන්නෙ"ජනාට හිනා...

ඇත්තටම මට කතා කරගන්න වචන එන්නෙත් නෑ... ඒ තරමට ශොක් එක...එයා කොහොමද කෑම්ප් එන්නෙ... අපේ කලින් ඉස්කෝලෙ කැඩෙට් නැවැත්තුවානේ.. ආපහු කොහොමද කෑම්ප් එන්නෙ... මගේ හිතේ ප්‍රශ්න කෝටියක් තෙරපෙද්දි..මගේ පිටිපස්සෙන් ඒ පුරුදු කටහඩ ඇහුනා.. ඒත් ඒ කටහඩින් කිව්වෙ මගේ නම නම් නෙවෙයි...එයාට කතා කරපන් කතා කරපන් කියලා කොච්චර හිත කිව්වත් එච්චර ශක්තියක් මට තිබ්බෙ නෑ .

"ඒ ජනා... උබලත් ආවද බන්...හෙන කාලෙකින් දැක්කෙ වෙනස් වෙලා බන් උබලා බලහන්කො දැන් උස"

" ඔව් ඔව්... උබ ඉතින් අපිටත් කලින්ම උස ගියානේ...දැන් ඉතින් කොටයු කොටයි ගාන්න බෑ හරිය අපිත් උසයි.... ඒත් ඉස්කෝලේ කැඩෙට් නවත්තන සීන් එකේ නේ බන් මැමා හිටියේ... ඔය පටන් ගෙන තියෙන්නෙ... අපිට බොරු කියලා ඉස්කෝලෙනුත්‍ යවාගත්තා බන් කැ# වැඩ."

" මාස තුනක් වගේ ගිහින් පටන් ගත්තා...අර කලින් පගරනැට්ටියො ටිකට තැන දුන්නෑ මැඩම්... ටෙස්ට් එකක් තියලා ගත්තෙ... නැත්තම් හම්බෙයිද බන් අපිට සාජන්"

" අඩෝ සිරාවට උබ සාජන්ද... CONGRATULATIONS!! හැබැයි අපේ සාජන්ට නම් උබ නැතුව සාංකාව වගේ  "

"ආ එහෙමද.. ,ඒ ජනා මම යන්නම් බන් එහෙනම් වැඩ තියේ...මිසා calling , එහෙනම් අපි කැපුනා "

මම මේ කතා බහ ඉවර වෙනකල් ලමයි අස්සෙ හැංගිලා ඉදලා එයා ගියපු ගමන් ජනා ගාවට ආවා.එයා කියපු විස්තර එකින් එක අහගත්තා.මම ගැන කිව්වම ආ එහෙමද අහන්නෙ... බලන්නකො ලොකු සීන් හොදින් ඉන්නවද ඇහුවෙත් නෑ....ආ එහෙමද විතරයි.. එංගලන්තෙ මහ රැජිණ කියලද දන්නෙ නෑ හිතන් ඉන්නෙ. ලොකුකම නම් තියේ මොනා නැතත්.

මං උන දේවල් පොඩ්ඩකට අමතක කරලා.... ලමයි ලව්වා වැඩ ටික කරවන්න ගියා...අපි බිලට් එකට ගිහිල්ලා බිලට් එක හදලා ඉවර වෙනකොට ටී පාටි යන්න වෙලාවත් හරි... ලිස්ට් එකේ හදලා තිබ්බ විදියට අදාල ලමයි දෙන්නව ටී පාටි එකට යවල අපි හැමෝම බිලට් එකේ එලියෙ පේමන්ට් එකේ ඉදගෙන හිටියා.....බිලට් එකේ බාගයක් පේන්ට් කරලා නිසා කාටවත් ඇතුලට යන්න විදියක් නැහැ.

මම බිලට් එකේ හිටියට මගේ හිත තිබ්බෙ නම් වෙන තැනක... වෙන කවුරුත් නෙවෙයි එයා ගාව....ආපහු ඉස්සර වගෙ ගිහින් බදාගන්න තිබ්බානම්... ඒ සුවද අස්සෙ මූන හංගගෙන කියවිල්ල අහන් ඉන්න තිබ්බානම්... එක පාරක් ගිහින් ඒ කම්මුලට චූටි හාද්දක් දෙන්න තිබ්බා නම්....

අපි දෙන්නා නවය වසරෙදි වැටුනෙ එකම පන්තියට....... සෙනූ.... එයාට ආදරේට කිව්වෙ සෙනූ කියලා..ඒ කාලෙ මට යාලුවෙක් කියලා හරියට කෙනෙක් හිටියෙ නැතිනිසා එයා මට ගොඩක් ෆිට් උනා.... තවත් යාලු උනේ කැඩෙට් වලට ආපු නිසා... නවය වසරෙදි මම එයා එක්ක කෑම්ප් දෙකක් ගියා...කෑම්ප් එකේදි අපි දෙන්නට මහ කැත නමක් වැටුනා... (අමුඩෙයි පුකයි)😂 දහය , එකොලහ වසර වෙද්දි මට එයා නැතුවම බෑ.....කොහෙ ගියත් එයාගෙ ඇගේමයි...පන්තිබාර මිසා කිව්වෙ ඉදිකට්ටයි නූලයි කියලා.එයා ලග හුරතල් වෙන එක තරන් වෙන වැඩක් නැහැ.ඉස්කෝලේ ලමයිත් අපි දෙන්නා යාලුවො කියලා දන්න නිසා වැඩි අවුලක් උනේ නෑ අපි හැසිරුන විදියට.... ඒත් ගොඩක්ම දුක හිතෙන දේ එයත් හිතන්නෙ අපි හොදම යාලුවො විතරයි කියලා....සුපුරුදු බන් බොලන් බාශාවෙන් එයායි මමයි කතා කරත් ...ආදරෙන් කතා කරපු වෙලාවලුත් තිබුනා.

ටීචර්ස්ලා උගන්නන වෙලාවලදි මම කොච්චර නම් ඒ උකුලෙ නිදාගන ඉදලා ඇතිද...... ඔලුව අතගාන්න ඇතිද...කම්මුලට කිස් දෙන්න ඇතිද.... කොච්චර නම් බත් කවලා ඇතිද ඒ අතෙන්... ඒත් එයාට මට දැනුනා වගේ ආදරයක් දැනිලා නැති නිසා වෙන්නැති මෙහෙම මගඇරියෙ මාව.ඕලෙවල් රිසාල්ස් ඇවිල්ල වෙන ඉස්කෝලෙකට යනවා කිව්ව දවසෙ ඉදන් මාත් එක්ක වැඩිය කතා බහ කලේ නෑ... ෆෝන් එකත් අයින් කරලා.සමහර විට මම නැතුව එයා තනියම ඉන්න පුරුදු වෙනවද දන්නෙ නැහැ. පන දෙන්න වගේ ඉදලා එකපාරටම වෙනස් උනා.ආගන්තුක විදියට මට සලකද්දි කොහොමද ඉවසන් ඉන්නෙ මම.

මම හිතන්නෙ මම කලින් හිටපු විදියෙන් මේ තත්ත්වෙට වැටෙන්න ඒක තමා හේතුව උනේ.