ONCE AGAIN

EPISODE 18

Episode 18

මේකද අවසානය.... ඒ දෙන්නට එකතුවෙන්න බැරිවෙයිද කවදාවත්...

සමහරවිට...

*************************************************

වටේටම පාට පාට එලි ගොඩයි... ශුවර් නෑ ඒත් ඒ තියෙන්නෙ එලිමද කියලා... දැන් ටික ටික බොද වුන ගතිය හරියාගෙන ආවා.නෑ ඒ එලි නෙවේ පෙනිලා තියෙන්නෙ... ලස්සන මල් අල්ලලා තියෙන කර්ට්න් එකක්... මගෙ ඔලුව කැක්කුමයි පුදුම විදියට.මම හිමීට ඇස් දෙක හරව හරව වටපිටාව බැලුවා.

මම හිටියෙ ඇදක් උඩ...හරියට හොස්පිට්ල් එකක වගේ....ඒත් මට මුකුත්ම මතක නැහැ...මොනවද උනේ... ඇයි මම මෙතන ඉන්නෙ... කිසි දෙයක් මගෙ ඔලුවට ආවෙ නැහැ...

කවුරුහරි මම නිදන් ඉන්න ඇද උඩින් ඔලුව තියාගෙන ඉන්නවා.ඒ කෙනා හොදටම නිදි... මම හිමීට අත හෙලෙව්වා.ඇදෙන් නැගිටින්න බැලුවට නැගිටින්න බැහැ....මගේ කකුලෙ දනිස්ස ගාවට වෙනකල් ලොකුම ලොකු බැන්ඩේජ් එකක්... මට කෙලිම්ම මතක් උනේ කෑම්ප් යන්නත් තියෙනවා නේද කියලා...මොකද්ද මම මේ ඇදක් උඩට වෙලා කරන්නෙ...ඇයි මෙහෙම ඉන්නෙ????

ඇද උඩින් ඔලුව තියන් හිටපු කෙනා එකපාරටම නැගිට්ටා....

"ආ......ඔයාට සිහිය ආවද... අනේ... ඔයාට සිහිය ආවද... නර්ස් නර්ස්..."

එයා නැගිටලා දොරත් ඇරන් නර්ස්ව හොයන් එන්න ගියා.ටික වෙලාවකින් ඩොක්ට කෙනෙක් එක්ක නර්ස්ලා දෙන්නෙක් විතර එයාගෙ පිටිපස්සෙන් මම හිටපු කාමරේට ආවා.

"අහ්.. ඔයාට දැන් කොහොමද අමාරු මුකුත් එහෙම තියෙනවද?"

"නැහැ....මගෙ ඔලුව පොඩ්ඩක් රිදෙනවා කැරකිල්ල වගෙ "

" ඔයාට මොනවා හරි මතකද අන්තිමට වෙච්ච දේවල් ඇක්සිඩන්ට් එකට කලින්..?"

මොකා..........!!!!!!!!!!!! ඇක්සිඩන්ට්....

ඒක ඇහුන ගමන් මට ජනියා කෑගහනවා මතක් උනා....

-"පසියා...................බලාගෙන.............."

මට දැන් එකින් එක වෙච්ච දේවල් මතක් වෙන්න ගත්තා...සෙනූව බලන්න ස්ටේශන් එකට ගියපු හැටි... මාව හැප්පුන විදිය... කෑම්ප් එකෙ කරපුවා... හැමදේම මතක් වෙන්න ගත්තා...

"එතකොට ඩොක්ට....  මං දැන් කොච්චර කාලයක් වෙනවද මේකේ ඉදලා "

"මෙහෙමයි දුවේ....ඔයා පොඩ්ඩක් රෙස්ට් කරන්න....තාම සිහිය ආපු ගමන් නිසා කතා කරලා වැඩිය මහන්සි වෙන්න එපා... "

මගේ ලග හිටපු කෙනා දිහාට හැරිලා

"මෙයාට පොඩ්ඩක් රෙස්ට් කරන්න දෙන්න... තාම හැමදේම කියන්න යන්න එපා... තාම සිහිය ආවා විතරයිනේ.... ටිකට් කපන්න පුලුවන් වෙයි මෙයාගෙ කකුල හොද උනාට පස්සෙ...ඉක්මනට මෙයාගෙ අම්මට තාත්තට කිව්වා නම් හොදයි මෙයාට සිහිය ආවා කියලා..."

එහෙම කියලා ඩොක්ට එලියට ගියා... මොනාද ඩොක්ට කිව්වෙ කියලා මට දැනගන්න ඕනෙ උනත් මට වැඩිය උවමනාවක් තිබ්බෙ නෑ... ඒක නිසා මම මුකුත් අහන්නෙ නැතුව එහෙමම ඇදට වෙලා හිටියා.

ඩොක්ට ගියපු ගමන් මගේ ලග මෙච්චර වෙලා හිටපු කෙනා මගේ පැත්ත හැරුනා.ඒ මූන මට සිහිය ආපු වෙලෙ කොහෙත්ම අදුරගන්න බැරි උනා.ඒත්...මට දැන් ටික ටික මතක් වෙන්න ගත්තා......