Oneiro | Taekook

Özür - 20 -

Herkese merhabalar, nasılsınız?

Umarım güzel bir gün geçirmişsinizdir. Geçirmediyseniz de umarım keyif alacağınız bir bölüm olur.

İyi okumalar ^^

--------------------------------------------------------------

⧐ Yoongi ⧏

Kendimi Oneiro'ya attığım gibi Jimin ile karşılaştım.

Çok solgun ve yorgun görünüyordu. Gözleri hafifçe şişmişti.

"Jimin?"

Sesimi duyduğu gibi bana doğru koşup sarılmıştı.

Sarılmasıyla göz yaşlarını dökmesi bir olmuştu.

Hiç bir şey anlayamamıştım. O an için yapabildiğim tek şey ona sarılmak ve sakinleşmesini beklemek olmuştu.

Bir süre sonra nefeslerini düzenlediğinde bana Taehyung'ın iyi olmadığını, onun yanına gittiğini söyledi.

Jungkook ve Taehyung arasında bir şeyler yolunda gitmiyormuş. Oldukça ciddi bir raddeye gelmişler hatta.

Bunun bir yandan sorumlusu da bendim sanırım.

Jungkook, Taehyung ile konuşmamı istemediği halde ona gidip Jungkook'un hislerini söylemiştim.

Biz konuşurken Taehyung oldukça sinirliydi şimdiyse kalbi acıyordu..

Kendimi suçlu hissetsem de bir yanım bunun iyi olduğunu söylüyordu. Sanki bunun olmasına ihtiyaçları varmış gibi..

"Jungkook ile konuşacağım."

"Bunun iyi olacağından emin misin?"

"Hiçbir şeyden emin değilim Jimin ama bir şeyler yapmak zorundayım. Bu hale gelmelerine sebep olan benim."

Bir süre daha Jimin ile kucak kucağa otururken ona sordum.

"Jungkook burada mı?"

"Sanmıyorum.."

Ardından alnına küçük bir öpücük kondurdum ve akıttığı göz yaşlarını sildim.

"Geri geleceğim."

Ve gözlerimi ay ışında parıldayan geceye açtım.

Telefonumu kontrol ettiğimde Jungkook'tan ne bir mesaj ne de bir arama olduğunu gördüm.

Eminim o da kendini çokça yıpratmıştı.

Jimin bana olanları anlatmıştı ama bir kere de onun ağzından duymak istiyordum.

Gece olabilirdi ama şu an sıcacık yatağında uyuduğunu hiç sanmıyorum.

Onu nerede bulabileceğimden emin değildim ama o ünlü sahile gitmem gerektiğini hissedebiliyordum.

...

Sahile geldiğimde kumların üzerine uzanmış birini görmem pek de zamanımı almamıştı.

Ağır adımlarla onun yanına gittim.

Açıkçası çekiniyordum. Taehyung'a onun hislerini söylediğimi bilmiyordu.

"Jungkook?"

Hiç ses vermedi.

Yüzünü hırkasının arkasına gizlemiş derin nefesler alıyordu.

"Beni duyduğunu biliyorum."

Yavaşça yanına çöktüm ve gökyüzündeki ayı izledim bir süre.