Uyandıgımda hala yorgun ve güçsüzdüm . Salonumuz daki kanepede uyumustum diğer kanepede de savaş uyuyordu . orta sehbada sargı bezleri pamuk falan vardı . savaş dün gece kendine pansuman yapmış olmalıydı . Dün gece arabada bayılmıstım ya da şuan hic birşey hatirlamiyordum . uzerimdeki yumuşak battaniyeyi bi kenara bırakırken evin oldukça sıcak olduğunu hissettim . savaşın battaniyesini de düzelttikten sonra . yavaş ve ruhsuz adımlarla merdivenlere yoneldim eski benden kalan birşeyler bulmak istiyordum ya da hatırlamak . çıplak ayağımı merdivenlere sürte sürte yukarıya çıktım . bu kat yaşanmayan bir ev olduğunu resmen haykırıyordu . panjurlar kapanmış ve koridorlar oldukça karanlıktı . havadaki toz taneleri içeriye giren küçük ışıklardan net bir şekilde görünüyordu . ışığı açmak için düğmeye bastıgımda tabi ki her yerde babam ve benim fotograflarımı görmeyi beklemiyordum . baktıgım her yer babam ve benim küçüklüğümle donatılmış tozlu çerçevelerle doluydu . hissizlesmistim artık . ne bir şey hissediyordum ne de üzgündüm . odanın birinin kapısını actıgımda anılar beynimi tırmalamaya başladı . burası benim odamdı . küçükken uyudugum , oyun oynadıgım , belki de en çok vakit geçirdiğim yerdi . daha çok yeşil , sarı , pembe ve morun hakim olduğu lüks büyük bir odaydı . özenle döşenmiş olduğu her noktadan belliydi . havasızlık bu odaya hakim değildi çünkü tavanda asılı oksijen verme ve hava temizleme aleti bütün yıl çalışmıştı ve yakın bir zamanda durmuş olmalıydı . odanın panjurlarını açtığımda odanın içi aydınlandı . en güneş alan oda burasıydı . belki ben de bu evde yasardım benim de bebeğim bu odada uyurdu . bunları düşünmek biran gulumsetti beni .
- aferim sana
şaşkınlıkla dune bakarak daha iyi görünen savasa baktım .
- artık anılarına aglamıyosun hatta gülüyosun
ona hala kızgındım . beni dün kalbimden bi çok kez bıçaklamıştı.
- bana kızgınmısın hala ?
belki de bana doğruları söylemişti niye kızıyordum ki ona . benim kendime gelmemi sağlamıştı belki de ona niye kızıyordum . haklı olmasına rağmen kalbim niye acımıstı .
- artık beni umursuyorsun bakıyorum da
beşiği andıran fakat daha büyük olan yatagıma çevirdim gözlerimi . üzerinde bırakılmış hırkam vardı .
- sen kendini umursadıgın zaman bende seni umursarım masal
hırkayı elime alıp yakasındaki kurumuş lekeye , yemek izine baktım . savaşa gözlerimi cevirdigimde bakışları başka bir yere odaklanmıştı .bakışlarını takip edip baktığı yeri anlamaya çalıştım .
- küçükken de süslüymüşsün sen ya
gözlerim baktığı şeyi gördüğünde yüzüme benim de tarif edemedigim bi mutluluk yayıldı . oyuncak makyaj malzemeleri vardı . elimdeki hırkayı tekrar beşiğe koyup pencere kenarına yoneldim . dışarıya göz atarken bi el belimi sardıgında irkildim . arkamı döndugumde savaşla yuzlerimiz çok yakındı .
-hadi sen sıcak bi duş al sonra kahvaltı yapalım .
söylediklerini onaylarcasına kafamı salladım . kollarından sıyrılıp banyoya yoneldim . küvet sıcak suyla dolarken uzerimdekileri yavaşca yere cikarttım . çıplak vücudum suyla temas ettiğinde bütün düşüncelerim sanki suyun sıcaklığıyla eriyip suya karışıyordu . bu evde 13 yıl önce babamla yasıyordum ama simdi başka bi adam vardı yanımda . belki bu banyo da bu küvette babam yıkayıp temizliyordu beni şimdi de ona muhtacmısım gibi hissetmem beni daha da yıkıyor içten içe sömürüyordu ne kadar da yalnızdım şu kocaman dünya da . tek basımaydım . benim yanımda olacağına inandığım tek insanı da elimden almışlardı .
