skam | minsung

var mı

Felix&Jisung

Felix
Lütfen
Size geleyim de konuşalım
Gerçekten üzgünüm
Her şeyi anlayacağım
Geç oldu biraz biliyorum
Ama hiçbir şey yok olan
Gerçekten
Kaç yıllık arkadaşınım
Yalan söylemem sana

Felix
Gel Jisung
Sadece 10 dakikan var
Anlatmak için
Anladın mı?

Geliyorum hemen

___________

Minho&Jisung

Minho
Pişt
İyi misin
Şu telefona bakmama huyun yok mu
Bana yaz
Müsait olunca
Endişeleniyorum
Bok gibiydi yüzün tüm gün

___________

Mesajlara sadece ekrandan bakıp iç çektim. Telefonu cebime sıkıştırıp hızlıca montumu da aldığım gibi evden fırladım. Hızlı hızlı yürüyerek Felix'in evine ilerlerken bir yandan da aklımda ne diyeceğimi tartıyordum.

Felix ondan bir şeyler gizlenmesinden nefret ederdi ve ben onun en yakını olarak en nefret ettiği şeyleri tek tek yapıyordum.

Sonunda evine geldiğimde hızlıca kapıyı çaldım. Annesi her zamanki neşesiyle beni karşılarken hızlıca sarılıp acelem olduğunu söyledim ve koşar adım Felix'in odasına çıktım. Sanki hızlı olmazsam Felix ellerimden kayıp gidecekti.

"Geldim."

Kapıyı tıklayıp sonunda odaya girdiğimde gözleri kızarmış öylece oturan Felixe baktım. Yatakta yavaşça önüne oturup montumu köşeye attım.

"10 dakika sadece."

Yavaşça onayladım ama önce soluklanmam için birkaç dakika daha vermesini istedim. Sonunda nefes alış verişim düzene girdiğinde tüm olayları en başından anlatmaya başladım.

"Senin yüzünden benden özür diledi yani? Oysa samimi gelmişti..." Felix acıyla güldüğünde yutkundum.

"Birisi için iyilik yapacak birisi değil bence Felix. Samimi olabilir."

Felix onu kandırdığımı düşündüğü için sadece gülerken uzatmayıp anlatmaya devam ettim.

"Randevuya da çıkmışsınız, ne güzel..."

Yine cevap vermedim. Anlatmaya devam ettim, umursamaz bir ifadeyle dinliyor gibi gözükmeye çalışsa da ağzımdan çıkan her kelimeyi anında havada kapıp kafasında tartıyordu.

"Güzelsin de demiş..."

Anlatmaya devam ettim. Sanki durursam içimden bir şeyler kopacak gibiydi. Felixten daha stresliydim, midem daha çok bulanıyordu, ihanet ettiğim sanki Felix değil de kendim gibi hissediyordum.

"Evinde de kalmışsın... Hiçbirini bana söylemeden bide. Arkamdan?"

Kantinde konuştuklarımızı da anlattım.

Sessizlik.

Birkaç dakika odada boğucu bir sessizlik oldu. Sanki o olanları sindirmeye çalışıyor, bense bundan sonra hiçbir şeyin aynı olmayacağı hissiyle yüzleşiyordum.

"Peki sen?"

Felix boğazını temizleyip konuştuğunda anlamamış bakışlarla ona baktım.

"Senin hislerin var mı ona karşı?"

Var mı?

Cevabını senin bile bilmediğin sorulara cevap vermek zorundasın Jisung. Düşün, hızlı düşün.

"Yok, o tür insanlardan hoşlanmam biliyorsun." Felix yavaşça onayladı. Yüzünde yalan söylediğimi düşünen bir ifade yoktu. Birkaç dakika daha sessizlik.

"Özür dilerim Felix. En başından anlatmalıydım gerçekten. Seungmini de suçlama, ona da ben dedim söylemeyelim üzülürse diye."

"Şimdi üzülmedim(!)." Felix alayla konuştuğunda sessiz kaldım. Sanki her şeyin suçlusu ben gibi hissediyordum, duvarlar üstüme üstüme geliyor gibi kafayı sıyıracak gibi.

"Seninle küs kalamayacağımı biliyorsun." Felix mırıldandığında gülümsedim. Küçüklükten beri böyleydik, yumruk yumruğa kavgaya da girişsek eninde sonunda barışırdık.

"Ama bu sefer bir şartım var, senin için zor olacak bir şey de değil zaten eminim." Felix duraksaya duraksaya konuşurken söylemesi için bekledim. Sanki Felix hakim bense suçluydum, idam cezası verse bile kabulümdü.

"Minhoyla konuşmanı istemiyorum hiçbir şekilde."

Durdum. İlk birkaç saniye kaşlarım çatıldı, daha sonraysa yüzündeki tüm kaslar yumuşadı. Başımla onayladım onu. Felix de gülümseyip boynuma sarıldı. Ellerim onun her gün sarıldığım bedenini sarmak için ilk defa harekete geçmedi. Kendimi zorlayarak elimi beline koydum.

"Bizimkileri arayalım, film gecesi iyi gelir." Felix yataktan kalkarken yavaşça onayladım. Seungmin ve Jeongini aramasını izlerken telefonumu da alıp tuvalete girdim.

Minho.
Bir daha hiçbir şekilde konuşmayalım, görüşmeyelim.
Dinlemeyeceksin biliyorum ama ciddiyim.
Rahatsız ediyorsun.

Minho
Anladım.
Karşına çıkmamaya çalışırım Jisung.