სუჰოს წერილი წავიკითხე, და ტირილი დავიწყე. მართალია გამყიდა მაგრამ, მაინც ჩემი რეგვენი ძმაა. ტელეფონი ჩავრთე... კონტაქტებში შევედი და მხოლოდ, სუჰოს ნომერი ეწერა. მერე ვეღარ მოვითმინე და მივწერე. არ მინდოდა ნამჯუნისა და იმ გოგოს მოსმენა. ტვინი მიდუღს მალე მივალ და ჩავჩეხავ! მაგ ოთახში!
მიმოწერა სუჰო&ბორა
ძამიკო... -
- გისმენ ჩემო ბუტია. მალევე მიპასუხა
მენატრები. ძალიან მენატრები.. -
- მეც ჩემო ცხოვრებავ... მეც მენატრები
ცუდად ვარ. აქეთ ნამჯუნიც მიშლის ნერვებს. ვიღაც გოგო მოიყვანა და ეხლა ერთად ერთობიან -
მათი ხმა ისმის მთელ სახლში. -
- მაპატიე რომ ჩემს გამო ასეთ დღეში ხარ. მაპატიე ჩემი ბრალია! მე ვარ დამნაშავე!
მენატრებიი! სიცოცხლეზე მეტად! ხომ იცი შენს გარდა არავინ მყავს! მაგრამ შენც გამიცრუე იმედი! სულელო! -
- ვიცი. ნამდვილი სულელი ვარ. ბიჭებიც გამისწორდნენ... ლამის მომკლეს...
