მე ყოველთვის ჯიმინთან, ერთად ვიჯექი. ბავშვობიდან ერთად ვართ.... დიახ, დიააახ! ის ბავშვობიდან მომწონს! მაგრამ აქამდე ვერ ვუთხარი, მე სულელმა! ვერააა! ჯანდაბას ჩემი თავი! მერე კი ჯიმინმა დაარღვია სიჩუმე.
- ბორაა... ბორააა ჩემო ბორაა.... გაიკრიჭა. - ამდენი ხანი რატომ არ მირეკავდი!?
- არ მეცალა... თან ვმეცადინეობდი....
- აჰაა!.. . დაგიჯერებ! ხელები გადააჯვარედინა. ამ გველის წიწილას რას გამოაპარებ!? მაგრამ მაინც დავაჯერე.
- ხომ იცი ძალიან მინდა, ჩაბარება?! და ვმეცადინეობდი!
- კარგი კარგი. ჩამეხუტა. - მე წინ გადავჯდები, ლექტორმა მითხრა ასე.
- კარგი. წინ გადასკუპდა და ლამის კისერი, მოიტეხა. მერე თავი გადმოწია და მე შემომხედა. - როგორ ხარ ლამასოო? იკრიჭებოდა.
- კარგი გეყო დაიწყო ლექცია. შუა ლექციაზე მომინდა, რომ ტელეფონში ჩავმძვრალიყავი.... და სუჰოსთვის, მიმეწერე მაგრამ დამასწრო.
მიმოწერა.
- დაიკოოოოო!!!
რახდება რეგვენო?! -
- ბიჭები უნივერსიტეტში მოვლენ. ყველაფერი ვუთხარი და ისე მოიქცევიან, ვითომ არ გიცნობენ. იმედია არ გაებმევი?!
- შე ინდაურისშვილო! ჩემთვისაც გეთქვაა! იქნებ... კარგი დაივიწყე! -
იმედია ჩანი არ გადაფსიხდება! ჩემს დანახვაზე ეკეტება!. ეხლა ჯიმინთან ვარ ლექციაზე. კარგად მოიქეცი რომ გააფრთხილე, მგონი მითვალვთვალებენ... არც მე ვიცი. -
- კარგი, კარგი დაიკო უნდა წავიდე. არ შეიმჩნიო რომ მათ იცნობ.
კარგი წავედი -
პირველი ლექცია დასრულდა, და ჯიმინთან ერთად უნივერსიტეტის, ეზოში გავედი... და მინდორზე ჩამოვჯექით. ჯიმინი წამომიკოტრიალდა წინ, და მუხლებში ჩამიდო თავი.
