რამდენიმე დღეში პატარა, ჯუნი და ბორა საავადმყოფოდან გაწერეს. სახლში კი როგორც, ყოველთვის ახალბედა მამიკო, ჯონგინმა მიიყვანა. მანქანაში ისდხნენ... ჯონგინი საჭესთან, იჯდა პატარა ჯუნი და ბორა კი მის გვერდით. სიმშვიდე კი პატარა ჯუნის, ტირილმა დაარღვია.
- რ...რატომ ტირის? რამე ხომ არ მოხდა?
- არა. უბრალოდ შია... გაიღიმა და პატარას აკოცა.
- მერე? არ უნდა აჭამო?
- საავადმყოფოდან გამოხვლამდე ჭამა. სახლში რომ მივალთ მერე ვაჭმევ.
- კი მაგრამ რომ შია?
- ამდენი ჭამა არ შეიძლება. მალე გასკდება. სულ ჭამს და ჭამს. ორივემ გაიცინა
- სახლში სიურპრიზს გიმზადებენ... შენც და პატარა ჯუნისაც... მატარას მოეფერა.
- ნეტავ რაას?... ეშმაკურად შეხედა.
- არც მე ვიცი. მე სხვა სიურპრიზი მაქ.
- ოჰოო... სიურპრიზების დღე გვააქ ჯუნიი... პატარას ცხვირზე აკოცა და მასაც გაეღიმა. მალევე კი სახლშიც მივიდნენ. მანქანიდან გადმოვიდნენ... პატარა ჯუნი კი უკვე, ჯონგინს მიჰყავდა... სახლში შევიდნენ თუ არა ყველა იქ დახვდათ. ჩოი,დურო,ჰიუჯინი,ჩანი,კრისი, იუნგი, თეჰიონი, ჯონქუქი, ჰოკა, და იუნი... (ვინმე გამოვტოვე?) როცა სახლში შედგეს ფეხი, ყველას ძალიან გაუხარდა. ბორას ძლიერად გადაეხვივნენ. შემდეგ კი ჯონგინს და პატარა ჯუნს. მერე კი იქვე სავარძლებში ჩაჯდნენ.
- ჩემი ლამაზი ბიჭიი... გულში ჩაიკრა იუნიმ
- მეც დამაკავე! ჩემი დისშვილია! თქვა სუჰომ
- დაიძინე ეხლა! როგორც იქნა სახლში მოვიდა ჩემი, ბუშტი! მაგ ჭკუაზე ვარ ზუსტად! ერთმანეთი დახოცეს.
- აბა! აბაა! წამოხტა თეჰიონი. - მის ნათლიასაც უნდა! იუნიმ ხელში დააკავა და თეჰიონმაც არ დააკლო კოცნები.
- ჰეი! მეც მინდა ჩახუტება ჯუნისთან! აქეთ იუნგი.
- ოხ! მომინდომა! თეჰიონ მე დამაკავე! აქეთ ჯონქუქი.
