4 თვის შემდეგ. ღამის 4 საათია. ჯონგინს ჯუნთან ჩახუტებულს, სძინავს. ბორაც მათთან იყო. სახლში კი სტუმრად სუჰო, ჰყავდათ. რომელსაც სტუმრების ოთახში ეძინა. უცებ კი... მთელს სახლში გაისმა ბორას, წივილი რომელმაც ყველა გააღვიძა.
- ა...აააააა! რა ხდებააა??? სუჰო მაშივნევ წამოხტა, და მათ ოთხაში შევარდა.
- სუჰოოოო! სასწრაფო გამოიძახე! გაჰყვირა ჯონგინმა. ჯუნს არც კი უტირია, ისე ეძინა.
- შე იდიოტო რას დგახაარ!? დამეხმარე!! ყვიროდა ბორა.
- ე...ეხლავე. მათთან მივარდა სუჰო. სახლიდან გავიდნენ. ბორა და ჯონგინი ერთი, მანქნით მიდიოდნენ. ჯუნი და სუჰო კი მეორე მანქნით. საავადმყოფოში როცა მივიდნენ, ბორას ყვირილი ისმოდა მთელ, საავადმყოფოში. ცოტახანში კი დანარჩენებიც, მივიდნენ მათთან.
- აჰჰ!!! ამ შუაღამეს მოუნდა მშბიარობა?! იუნი ქოშინით შევარდა.
- ღმერთო ხელოვნური სუნთქვა! მჭირდებაა... ჰიუჯინი ჩაიკეცა.
- ამის! ჩუსტებით გამოვიქეცი! ჯონქუქი
- ჩვენ შემოგვხედე! ხელები გადააჯვარედინეს თეჰიონმა და იუნგიმ. - ჩვენ პიჟამოებით ვართ!
- ღმერთო მიშველე. (ჯონგინი)
- დაწყნარდი ყველაფერი კარგად იქნება. მხარზე გადაუხვა ჰოკამ ხელი.
- სუჰო ბავშვი დამაკავე. თქვა კრისმა და ჯუნიც, მაშინვე ჩაეხუტა.
- დ...დეეე?.... უცებ წამოიყვირა ჯუნიმ...
- რა? ყველამ გაოცებულმა შეხედა.
- დედა თქვა. დედა თქვაა... მაშინვე ჩაიხუტა ჯონგინმა.
- პირველი სიტყვა მისი ძმის, დაბადების დღეს თქვააა.... იუნიმ აკოცა ლოყაზე. მალევე კი ექიმიც გამოვიდა.
- ე..ექიმო რა ხდება? ექიმთან მივიდა ჯონგინი.
- დამშვიდდით. ყველაფერი კარგადაა... ბიჭი გყავთ. მალე შეძლებთ ნახვას.
