ჩოი მანქნის მოსაყვანად, წავიდა მე კი დუროსთან დავრჩი.
- შეიძლება რაღაც გკითხო? დამაინტერესა და ვერ გავუძელი.
- დიახ ქალბატონო...
- ასე ნუ მომმართავ! არ მსიამოვნებს.
- კარგი. დაიღიმა.
- ასე კარგია. ნამჯუნი სად არის ხომ არიცი? ან როდის ბრუნდება სახლში?
- სად არის ვერ გეტყვით. დაა... უფროსი 11 საათზე ან 12 შეიძლება, დაბრუნდეს სახლში.
- კარგიი... ეშმაკურად ჩავიცინე. უცებ კი ჩოიმ მანქანა მოიყვანა... ასეთ მანქანაში არასდროს, ვმჯდარვარ. შემდეგ დურომ მანქნის კარი, გამიღო და თავაზიანად, მითხრა რომ ჩავმჯდარიყავი.
Ops! Esta imagem não segue nossas diretrizes de conteúdo. Para continuar a publicação, tente removê-la ou carregar outra.
- მის... გთხოვთ... ლამაზად გამიღიმა.
- მადლობაა. მანქანაში ჩავჯექი ჩოი საჭესთან, დაჯდა, დურო კი მის გვერდით იჯდა.
- პატარა ქალბატონოო... სად მივდივართ? ჩოი შემოტრიალდა, და ლამაზად გაიღიმა შემდეგ კი დუროსაც, ჩაეცინა. მისამართი ვუთხარი და მალევე მიმიყვანეს, სახლში. მანქნიდან გადმოვედი და სანამ, სახლში შევიდოდი ცოტახნით მანქანასთან, ვიდექი.
- კარგად ხარ?... მხარზე დამადო ხელი დურომ.
- მგონი კი... ძლიერ ამოვისუნთქე. - მგონი კარგად ვარ...
- თუ ცუდად არ მიიღებ... შეიძლება შენი სახელი გვითხრა? ჩოიმ მორიდებით მითხრა.
- ბორა... ბორა მქვია. გავიღიმე და მათ ჩაეცინათ. - კარგი. სახლში შევალ ნივთებს ავიღებ, და მივდივართ. კარგი?
