თვალებს ძლივს ვახელ... ყველაფერი მტკივა... სხეულზე მეტად კი სახე მტკივა... მწვავს და მაჟრიალებს... და გაავანალიზე რომ ამ მონსტრის, ოთახში ვიყავი. ტანზე საბანი მეფარა, ირგვლივ კი არავინ იყო... მიმოვიხედე.. ეს დემონი კი არსად, არ იყო... მე ასე მეგონა. უცებ კი ეს დემონის ნაშიერი გამოვიდა აბაზანიდან. ძალიან ნასიამოვნები ჩანდა, და როცა შემომხედა ჩაიღიმა და გვერდით ჩამომიჯდა. და სახეზე ნაზად გადამისვა, ხელი მისი ჭკუით.
- დილა მშვიდობის... ცხოვრებავ.... იღიმოდა მე კი საბანს ვიფარებდი სხეულზე.
- ჯანდაბას შენი თავი! ჯამჯუნ!... ჩემთვის ვლაპარაკობდი.
- ჩემო ლამაზო...
- რათქმაუნდა ვიქნები, ლამაზი! გუშინ შენ გამალამაზე! თავი ავარიდე.
- ჰაჰ... დემონურად ჩაიცინა. - დღეს სახლში წვეულებას, ვმართავ... ამიტომ მინდა ლამაზად, დამხვდე. მინდა ნამდვილ პრინცესად გავდე.
- ხო გამართავ წვეულებას რატო არა! გუშინ ისიამოვნე და დღესაც არ მოიკლებ!
- კარგი!... კაბა და სხვა ნივთები, შენს ოთახშია! საღამოს დავბრუნდები! ამიტომ მზად დამხვდი! წამოდგა და პიჯაკი გაისწორა. - გარეთ გასვლაზე არ კი იოცნებო! ეს მითხრა და ოთახიდან გავიდა. სახლიდან გასვლის ხმა გავიგე, და ბოლო ხმაზე ვტიროდი. რაც კი ძალა მქონდა ვტიროდი. მერე ფანჯრისკენ გავიხედე, და იქვე დაგდებული პატარა სარკე ავიღე... და როცა ჩემი სახე ვნახე, ხელიდან გამივარდა სარკე. საშინლად ნაცემი და დალურჯებული, ვიყავი, წითელ
- აააა!!! ჯანდაბააა!!! სიკვდილი მინდააა!! თავის მოკვლა მინდა! ღმერთო მომკალი! ეს თხოვნა მაქ! მომკალიი!! მთელი ძალით ვტიროდი, ხმა აღარ მივარგოდა. მერე კი ვიღაცის ხმა გავიგე დერეფანში, მე მეგონა დურო და ჩოი იყვნენ. მაგრამ ის გოგო იყო ვინც გუშინ, თმით ვითრიე. და როცა დამინახა ყველაფერი, გაუცვივდა ხელიდან.
- ა..აქ რა ხდება?! გაოცებული მიყურებდა...მე კი საბანს ვიფარებდი მთელს სხეულზე. - რ...რა მოგივიდა?... მომმვარდა და ჩემს სახესა, და ტანს ათვალიერებდა.
