"Script" de buurtpolitie <3

Hoofdstuk 17

Emma
Uiteindelijk besloot ik toch om Vince te appen.. Ik had echt het gevoel dat als ik nu naar beneden ging lopen om een paracetamol te halen, ik flauw zou vallen..

Vincie<3
U: heee..
V: heee, cava??
U: mwhaa ben net wakker geworden met barstende koppijn en ik durf niet naar beneden om paracetamol te halen omdat ik het gevoel heb dat ik dan ga flauwvallen..😩
V: Geef me 5 minuten, ik kom af.
U: ❤️

Nog geen 5 minuten later hoorde ik Vince effectief binnen komen, we hadden een tijdje gelden elkaar een sleutel van elkaars huis gegeven dus dat was sowieso geen probleem. "Hee Em ik ben der, waar liggen de paracetamollen?" Riep hij. "Hee hee! Derde kastje links boven, in de keuken." Riep ik terug. Ik glimlachte, ik vond het echt zo lief van hem dat hij echt en ook nog eens zo snel was gekomen. Ik hoorde hem de trap oplopen. Ik wilde uit bed stappen zodat ik de slaapkamerdeur voor hem kon opendoen, maar ik voelde me weer duizelig nadat ik recht ging zitten. Ik zuchtte diep en ging tegen de rand van het bed zitten. Vince kwam binnen, "Cava??" Vroeg hij bezorgd. Ik kon enkel met mijn hoofd schudden van niet, ik kreeg geen woord over mijn lippen...

Vince
Ik kwam Emma haar kamer binnen en ik zag haar zitten, ik zag al meteen dat er echt iets niet goed was. "Cava??" Vroeg ik haar. Ze schudde haar hoofd. Ik gooide snel het pakje paracetamollen op het bed en ging naast haar zitten. Ze begon zachtjes te huilen. Ik sloeg mijn arm over haar schouders en ze liet haar hoofd tegen mijn schouder aanvallen, de hand die ik nog over had legde ik zachtjes tegen haar gezicht. Ik troostte haar en toen ze wat rustiger was geworden gaf ik haar een paracetamolletje met een glaasje water aan. "Danku." Zei ze zachtjes. "Cava een beetje?" Vroeg ik toen ze het leeggedronken glas terug aan mij gaf. Ze knikte zachtjes. "Wil je weer slapen?" Vroeg ik. "Als jij dat niet erg vind..." Zei ze. "Nee tuurlijk niet, ik zal bij je blijven tot je slaapt." Zei ik. "Echt merci voor alles Vince." Zei ze lief. Ik glimlachte naar haar en legde de dekens over haar heen. Ik ging naast haar liggen, bovenop de dekens, zodat ik zo stil mogelijk weg kon gaan als ze sliep. Emma draaide zich naar de muur dus dat deed ik ook. Ik wilde niet dat ze zich ongemakkelijk zou voelen ofzo. Even later hoorde ik haar snikken, dat was dus de reden waarom ze zich omdraaide. "Emmatje kom eens hier" zei ik lief. Ze draaide zich om, legde haar hoofd tegen mijn borstkas en begon harder te huilen. Ik troostte haar eerst een beetje en vroeg daarna wat er was. "Ik heb gewoon echt knallende koppijn en ik ben weer zo duizelig, ik ben er echt klaar mee.." zei ze zacht. Medelijdend keek ik haar aan en sloeg daarna mijn armen om haar heen. Ik zou zo graag meer voor haar willen kunnen doen.. De pijn en alles van haar overnemen ofzo.. "Probeer maar wat te slapen, dat zal je goed doen." Zei ik. Ze knikte en kroop dicht tegen me aan. Ik glimlachte en gaf haar voorzichtig een kusje in haar haar. Ik voelde dat ze begon te glimlachen.

Emma
Ik voelde Vince zijn ademhaling rustiger worden, voorzichtig keek ik omhoog en zag dat hij zelf in slaap was gevallen. Ik glimlachte en kroop heel voorzichtig uit zijn armen ik legde de over hem heen en kroop er daarna zelf ook snel weer onder. Ik legde me terug dicht tegen Vince aan en viel al snel in slaap.

De volgende ochtend

Ik werd wakker en voelde Vince zijn warmen armen rond mijn lichaam, meteen begon ik terug te glimlachen. Hij maakt me zo gelukkig, elke keer opnieuw. Het valt echt niet te omschrijven hoeveel hij voor me betekend, hij is echt de allerbeste, liefste beste vriend ooit. Niet veel later werd hij ook wakker, eerst zag ik een glimlach op zijn gezicht verschijnen maar al snel veranderde die blik in een beschaamde blik. "No worries, het is oké." Zei ik en glimlachte lief naar hem. Ik zag de opluchting op zijn gezicht. Ik lachte en gaf hem een knuffel. Hij lachte ook en pakte mij daarna ook vast. "Uuhm Vince, moet je eigenlijk werken vandaag?" Vroeg ik toen mijn oog op de tijd viel. "Fuck, ja.." zei hij. Hij moest binnen 10 minuten op werk zijn. "Ik help je wel, komt goed." Zei ik. "Neeee jij blijft liggen, ik red me wel. Ik hoef toch alleen te ontbijten want ja de rest ligt thuis eh." Zei hij. "Maar nee ik-" begon ik. "Nee nee niks te maren, jij blijft liggen." Zei hij vastbesloten terwijl hij naar de deur rende."Je weet waar het eten staat en er ligt nog een borstel in de badkamer" Zei ik lachend. "Okeee" zei Vince terwijl hij naar de badkamer rende. Ik lachte en ging tegen de rand van het bed zitten, ik pakte mijn gsm en beantwoorden Louise haar appje.

Lou 😘
L: Hee Em, hoe is het? Weet jij waar Vince blijft??
U: Hee Lou, cava wel, ik heb je nog wat te vertellen 🤭 Kan je vanmiddag langs komen/bellen? X Hij komt eraan, hij heeft zich overslapen 🙈
L: NU BEN IK BENIEUWD HAHA, Ik kom in de middagpauze wel even langs ;) Okeee ik zal het tegen de chef zeggen 🤭
U: Ahahahha, is goed tot vanmiddaaaag 😘
L: Tot vanmiddagggg 😘

De slaapkamerdeur ging terug open, "Eetsmakelijk, ik kom na mijn shift nog wel even langs." Zei Vince die binnen kwam met een ontbijtje voor mij. "Oh jij bent te lief eh, Louise heeft trouwens al aan de chef laten weten dat je je hebt overgeslagen ;)" Zei ik terwijl ik het ontbijtje aanpakte. Hij glimlachte naar me en liep terug naar de deur, "Ah fijn, app me als er wat is, tot vanmiddag." Zei hij en liep de deur uit. "Laat weten of mister Berckmans boos op je was eh haha tot vanmiddag." Zei ik lachend. "Doe ik!" Zei hij lachend terwijl hij de deur dicht deed. Met veel plezier begon ik aan het ontbijtje die Vince voor me had klaargemaakt.