"Script" de buurtpolitie <3

Hoofdstuk 41

Tineke
"Wat ist Barry?" Vroeg ik verward toen hij bleef blaffen. Ook Louise haar gezicht straalde verwarring uit. "Maar Barry we hebben dit al 24 keer gecheckt, hij is hier niet.." zei Louise. Louise en ik keken elkaar vragend aan. "Wat doen we?" Vroeg ze. Ik hield mijn schouders op, "Ik weet niet hij duit hier duidelijk aan maar ik heb echt geen idee wat we hier nog kunnen doen." Zei ik met een zucht. Louise keek om zich heen, "Er hangt daar wel één camera." Zei Louise terwijl ze naar de overkant wees. "Hugo bellen?" Vroeg ik. Ze knikte en pakte haar gsm. "Bedankt Hugo, laat horen als je iets vind hè." Sloot Louise het gesprek af. "En?" Vroeg ik. "Hij gaat het checken." Zei Louise. "Blijven we hier wachten?" Vroeg ze daarna. Ik knikte, "Is goed, maar zullen we Emma wel even op de hoogte brengen?" Zei ik. Louise stemde toe en we liepen naar Emma, we zagen haar hoopvol naar ons kijken. "En??" Vroeg ze toen Louise haar deur opendeed. "Barry duidde daarachter duidelijk aan, maar we hebben alles onderzocht en niks kunnen vinden. Nu was er wel een camera dus we hebben Hugo gebeld in de hoop dat hij daar wat op vind." Zei Louise. Emma knikte teleurgesteld, "Ik ga die niet meer terug zien hè..." zei Emma met een gebroken stem. Louise ging naast haar zitten en troostte haar terwijl ik Barry in zijn bench zetten. Daarna stapte ik ook de auto in. "Zullen we anders naar kantoor gaan, dan kleed ik me om zodat ik mee kan zoeken en dan kunnen we daar meezoeken met Hugo ofzo." Zei Emma. "Maar Em-" probeerde Louise. "Jaja ik weet het ik mag niet werken, maar van thuis zitten word ik alleen maar depressiever dus laat mij alsjeblieft gewoon meegaan." Zei Emma lichtjes kwaad. Louise keek haar gekwetst aan en knikte. "Sorry.." zei Emma schuldig. "Geen sorry zeggen, daar kun jij ook niks aan doen. Ik ken jou zo gewoon niet Emma..." zei Louise zuchtend. "Ik mezelf ook niet.." zei Emma terwijl er een traan over haar wang rolde.

Louise
De hele weg was het stil.. We reden de parking op en Tineke zette de auto op zijn plaats. We zuchtte alle drie tegelijk en stapte uit. Tineke liet Barry uit zijn bench en hij liep los mee naar binnen. Emma liep gelijk door naar de kleedkamer en wij zette ons achter onze bureaus. "En?" Vroeg Patrick die aankwam met koffie van ons. "Merci Patje." Zei Tineke met een zwakke glimlach. "Barry duidde daarachter duidelijk aan, maar we hebben alles onderzocht en niks kunnen vinden. Nu was er wel een camera dus we hebben Hugo gebeld in de hoop dat hij daar wat op vind." Zei ik. Patrick knikte en Hugo kwam aanlopen. "Ah daar zal je hem hebben." Zei Patrick. Hugo glimlachte naar Patrick, "Louise, Tineke kom eens mee." Zei hij een beetje opdringerig. Tineke en ik keken elkaar ongerust aan. Na een diepe zucht liepen we Hugo zijn kamer binnen. Er stonden camera beelden klaar, ik hield mijn hart vast.

Tineke
Die camera beelden... "Vandaar dat Barry zijn spoor stopte waarschijnlijk.." zei ik met een zucht toen we zagen hoe Vince een auto ingesleurd werd. Hugo knikte, "Dat klopt maar waarschijnlijk bleef hij zo aanduiden omdat de muts die Vince ophad in de bosjes gesmeten is.." zei hij. Emma kwam binnen gelopen, Louise wilde haar nog tegen houden zodat ze de camerabeelden niet zag maar ze was al te laat. Emma haar mond viel open en de tranen rolden over haar wangen, "Vince...?" Vroeg ze met zoveel pijn in haar stem. Ik trok een medelijdend gezicht en nam Emma in mijn armen. Ze pakte mij stevig terug vast en ik wreef met mijn handen over haar rug. Na een tijdje zakte ze door haar benen..

Toen Emma een beetje uitgehuild was vroeg ze of we meer wisten. We keken Hugo vragend aan. "Gisteravond om 23:44 zijn ze aan komen lopen, die ontvoerders waren volledig onherkenbaar maar ze waren wel zo dom om in een auto te stappen met een nummerplaat, 1 YXA 346, ik heb hem al laten seinen. De auto staat op naam van ene Pieter Jacobs, Molenstraat 57.  Ik heb zijn socials gecheckt en zijn postuur komt wel over heen met de man die het wapen op Vince hield.." Zei Hugo. Emma zuchtte diep en pakte haar boekje, ze schreef alle informatie op. Louise en ik keken trots naar haar. "Jij bent toch ook een straffe hè." Zei Louise terwijl ze een arm om Emma heen sloeg en Emma een beetje tegen haar aan drukte. Emma pakte met haar overige hand Louise haar arm vast en glimlachte dankbaar.

"Vertrekken we?" Vroeg Emma toen ze alles genoteerd had. Tineke en ik knikte, "We briefen best wel eerst even de chef." Zei Tineke. "Okeee.." zei Emma terwijl ze opstond. We bedankte Hugo en liepen door naar de chef zijn kantoor, we klopte aan en liepen na zijn toestemming naar binnen. "Is er nieuws?" Vroeg hij hoopvol. We knikte en namen plaats. Tineke zuchtte en begon daarna te vertellen: "We zijn met Barry gaan zoeken en hij had een doodlopend spoor gevonden, nou ja een lang verhaal kort: er was daar een camera, die hebben we laten checken door Hugo. Hij heeft daar beelden op gevonden. Hij heeft ze naar u doorgestuurd maar het komt er op neer dat die mannen Vince gisteravond om 23:44 in een auto gesleurd hebben terwijl ze hem onderschot hielden... Gelukkig heeft Hugo een van die twee mannen gevonden, Pieter Jacobs, Molenstraat 57. Wij willen daar nu heen gaan." Vertelde ze. De chef zat sprakenloos op zijn stoel. Hij zuchtte, "Hopelijk is Vince oké... Goed werk mannekes." Zei hij. We gaven hem een dankbaar knikje en vertrokken daarna naar die Pieter.

Heee
Dr is iets mis gegaan met publiceren, ik schrijf nu namelijk soms via 2 verschillende apparaten en jaaa dat werkte even niet mee. Dus ik weet niet precies of dit nu de begewerkte versie is of niet 🙈 sowww als der foutjes in staan, snappen jullie waarom :)