"Script" de buurtpolitie <3

Hoofdstuk 58

Emma
Toen we klaar waren met eten ging iedereen een beetje zijn eigen weg. Er stond een film op, ik lag met Vince in de zetel. Normaal gezien zouden we de film samen kijken, maar Vince had het nog geen half uur volgehouden. Hij was op mijn schoot in slaap gevallen. Toen Indy en Hugo klaar waren met de afwas kwamen ze naast ons op de bank zitten. Tineke en Brigitte waren even samen gaan wandelen en de chef en Patrick waren al naar bed gegaan. Eric was zich aan het douchen. Waar Floor en Louise zich uitspookte wisten wij ook niet.

Na een half uurtje kwamen Brigitte en Tineke terug van hun wandeling. Vince werd wakker doordat ze de deur nogal hard dichtsloegen. "Oei sorry" zei Brigitte die opmerkte dat ze Vince wakker hadden gemaakt. "Geeft niks" mompelde Vince met een slaapstemmetje, ik glimlachte erdoor en legde met mijn hand zijn haar goed dat redelijk door de war zat door zijn slaapje. "Waar zijn Louise en Floor?" Vroeg Tineke toen ze haar jas ophing. Ik hield mijn schouders op, "Al een tijdje niet gezien" zei ik. We schrokken op van geroep van boven. We keken elkaar met grote ogen aan, "Zijn dat Louise en Floor?" Vroeg Tineke. We knikte verbaasd, "Kan niet anders toch?" Vroeg Vince. "Die twee, ruzie?" Vroeg ik verward. Vince ging recht zitten zodat ik kon opstaan. Ik liep naar boven en liep op het geluid van het geruzie af. "Hoe kon je dat nou doen?!" Hoorde ik Louise met een gebroken stem schreeuwen. Ik kreeg meteen een rot gevoel van binnen, wat zou er aan de hand zijn? Ik liep de hoek om en zag Louise en Floor tegen over elkaar staan. Bij beide was hun mascara volledig uitgelopen en ze zagen er beide gebroken uit. "Hey.." zei ik voorzichtig. Floor gaf Louise nog een laatste blik en rende daarna de kamer uit. Ik besloot haar te laten doen en liep richting Louise. Ik ging naast haar op bed zitten en ze barstte in mijn armen in tranen uit. Ik probeerde haar te troosten, wat in eerste instantie onmogelijk leek. Ik had geen idee wat er aan de hand was, maar het was iets waar ze beide gebroken van waren.

Tineke
Floor kwam overstuur de trap afgerend, ik ving haar op en ze stortte zich meteen in mijn armen. "Rustig, rustig.." zei ik om haar te doen kalmeren. Brigitte keek mij vragend aan, ik hield mijn schouders op. Niemand had een idee wat er gaande was tussen Louise en Floor, maar dat er iets niet goed zat merkte we allemaal. Ik zag Vince twijfelen om naar boven te gaan, ik probeerde hem te tonen met mijn blik dat hij kon gaan. Misschien heeft Louise geen behoefte aan hem, maar Emma sowieso. Vince glimlachte dankbaar naar mij en liep naar boven. Toen Floor iets rustiger was geworden liepen we samen naar de keuken. Ik vulde een glas water voor haar en liet haar even bekomen.

"Wil je iets zeggen over wat er gebeurd is?" Vroeg ik Floor voorzichtig. Ze beet op haar lip en hield haar schouders op. "Hebben jullie al lang ruzie?" Vroeg ik. Ze schudde haar hoofd van niet. Ik wist even niet meer wat ik moest vragen dus ik bleef stil. "Louise en ik.. wij..." begon Floor zacht. Ik gaf haar teken dat ik luisterde, maar er kwam niks meer uit. "Sorry ik kan het niet." Zei Floor en liep de keuken uit. Ik riep haar nog na maar ze liep door, ik besloot haar te laten doen. Waarschijnlijk wilde ze gewoon even rust. Helemaal beduusd liep ik terug naar de living. De gehele sfeer -die er normaal altijd in zit bij ons- was verdwenen. "Cava?" Vroeg Brigitte voorzichtig. Ik hield mijn schouders op, "Ze heeft niks gelost" zei ik. Brigitte knikte en wreef steunend over mijn rug. Ik pakte mijn gsm en appte Emma: Floor heeft niet echt iets gelost... Weet jij al meer? Stuurde ik. Ik kreeg geen antwoord terug, waarschijnlijk zaten ze nog in gesprek.

Vince
Ik kwam boven en trof Emma en Louise knuffelend aan op bed. "Cava?" Vroeg ik terwijl ik mijn hand op Emma haar rug legde. Ze loste uit hun knuffel en keken mij aan. Emma knikte zachtjes, maar Louise was afwezig. Ik ging op de bedrand tegenover die van Emma en Louise zitten. Emma en ik keken elkaar aan, Emma hield haar schouders op en ik zag in haar ogen dat ook zij het even lastig had. Ik legde mijn hand als steun op haar been en keek Louise aan. "Wat is er gebeurd tussen jullie?" Vroeg ik voorzichtig. Louise keek van ons weg en beet op haar lip. Haar lippen maakte aanstalten om iets te gaan zeggen, maar er kwam niks uit haar mond. "Wat je ook doet of zegt, het is veilig bij ons hè." Zei Emma lief en aanmoedigend. Louise knikte, "Dat weet ik.. dat weet ik." Zei ze zachtjes. Emma en ik keken haar met een aandringende blik aan. Louise zuchtte en dacht na, "Ik.. wij.. ik weet niet of ik hier iets over mag zeggen.." begon ze. Emma en ik keken elkaar aan, we wisten beide niet wat te zeggen. "Je hoeft er ook niks over te zeggen, als je maar weet dat we er voor je zijn" zei Emma. Ik keek Emma aan met een blik van 'waarom zeg je dat nou?' Meteen voelde ik me schuldig, Emma wist natuurlijk ook niet wat ze moest doen. Ik kneep zachtjes met mijn hand in haar been als een soort sorry. Emma glimlachte zwak naar me en keek terug naar Louise. Ik zag dat ik Emma pijn had gedaan.. Het brak mijn hart, ik was fout bezig. Ik voelde mij nu dubbel zo schuldig.. Schuldig tegenover Louise en nu ook tegenover Emma... Het leek me beter als ik zou vertrekken. Ik wilde opstaan, maar Emma hield mij tegen. Ze vertelde me met haar blik dat ze wilde dat ik hier bleef dus ik besloot dat ook te doen. Floor kwam aangelopen, ze gaf Louise een blik maar Louise gunde of durfde haar geen terug te geven. Emma haar blik maakte duidelijk dat ze naar Floor wilde, ik maakte haar duidelijk dat ze mocht gaan en ontfermden mij over Louise.

Emma
Floor liep door naar de bedden om het hoekje, ze had nog niet door dat ik haar gevolgd was dus ik liet haar eerst even doen. Ze liet zich op een van de bedden vallen en barstte in tranen uit. Na een minuut of vijf besloot ik naar haar toe te gaan. Ze merkte me al snel op en droogde haar tranen. "Cava?" Vroeg ik terwijl ik mij naast haar op bed zette. Floor schudde haar hoofd van niet en ik zag dat ze behoefte had aan een knuffel. Ik opende mijn armen om die haar ook te geven. Meteen nam ze die aan, ze brak volledig. Ik liet haar even gaan maar probeerde haar ook een beetje gerust te stellen. Na een tijdje was ze wat rustiger geworden, we loste uit onze knuffel en gingen tegenover elkaar zitten zodat we goed konden praten.

Tineke
Ik liep te ijsberen door de kamer. "Tin kom eens zitten, het komt wel goed." Zei Brigitte lief terwijl ze naast haar op de zetel tikte. Ik zuchtte en kwam naast haar zitten. Na een uur wachten kwamen ze naar beneden, ik keek meteen op. Emma glimlachte naar me, ik glimlachte terug. "Iemand zin om te zwemmen?" Vroeg Floor. Iedereen reageerde enthousiast en we liepen naar boven om ons om te kleden. Ik probeerde Emma haar aandacht te trekken wat na 3 keer ook lukte. "En?" Vroeg ik zachtjes toen ze naast me liep. Ze hield haar schouders op, "Ze hebben beide niks willen zeggen, we hebben ze enkel gerust gesteld" zei ze. Ik zuchtte en knikte. Emma sloeg haar armen rond mijn schouders, "Jij moet je geen zorgen maken hè, het komt wel goed tussen die twee. Het is niet jou schuld." Zei Emma lief. Ik glimlachte dankbaar naar haar en we omhelsde elkaar.

Iedereen was omgekleed en we liepen gezamenlijk naar het zwembad in het huisje. Vince en Indy keken elkaar aan en deden tegelijkertijd een bommetje het zwembad in. We lachte met hun en legde allemaal onze spullen op de stoelen. Vince keek Emma uitnodigend aan, Emma schudde haar hoofd maar ze was al te laat. Vince klom snel het zwembad uit en gooide Emma erin, meteen daarna sprong hij er zelf ook weer in. Ze kwamen samen lachend boven water. Hugo en Eric maakte ook samen een bommetje. Louise, Floor, Brigitte en ik deden wat rustiger aan. We gingen op de rand van het zwembad zitten en lieten onze voeten in het zwembad zakken. "Allee kom" moedigde Indy ons aan. Floor en ik keken elkaar aan en telde met onze blikken af. We pakte elkaars hand vast en lieten ons tegelijk in het water vallen. Bij ons beide ontsnapte er een gil uit onze mond. We lachte met onszelf en moedigde Louise en Brigitte aan om hetzelfde te doen. Ze twijfelde even maar deden het toch. Nu iedereen in het zwembad was, begon de pret echt. Eerste genoten we even van het kletsend rond dobberen, maar al snel pakte we de bal erbij. We speelde terug het spel 'lummelen'. Hugo begon als lummel, Emma probeerde de bal naar Eric te gooien maar dat ging al meteen mis. Hugo sprong zo hoog dat hij de bal kon tegenhouden, we keken hem vol verbazing aan door zijn actie en schoten daarna allemaal in de lach. Emma nam nu plaats in het midden. Zo speelde we nog lang door, het was nog super gezellig!