"Script" de buurtpolitie <3

Hoofdstuk 59

Emma
Na het zwemmen waren we direct door naar bed gegaan, bijna iedereen sliep al alleen ik kon de slaap niet vatten.. Ik was enorm aan het overthinken over alles, het maakte me gek. Ik besloot op te staan en een beetje afleiding te zoeken. Ik liep naar beneden en pakte een glaasje water. Toen ik doorliep naar de living schrok ik me kapot, Louise zat in de zetel, iets wat ik totaal niet had verwacht. Uit reactie vloog mijn glas water over me heen, Louise lachte: "Oei, slecht geweten precies?" Zei ze. "Ja lach maar" zei ik gespeeld kwaad en lachte daarna zelf ook. Ik liep terug de keuken in om mijn kleren een beetje te drogen en mijn glas opnieuw te vullen. Ik liep terug naar de zetel en zette me naast Louise. "En, wat doe jij hier beneden?" Vroeg ik waarna ik een slok van mijn water nam. "Ik kan hetzelfde aan jou vragen" zei ze. "Ja klopt, maar ik vroeg het aan jou." Zei ik met een lach. Louise lachte, "Daar heb je een punt, ik kon niet slapen." Zei ze terwijl ze op haar lip beet. Ik keek haar medelijdend aan, "Wil je er echt niet over praten?" Vroeg ik voorzichtig. Ze knikte, "Jawel, maar ik kan het gewoon niet.." zei ze zacht. Ik legde mijn hand op haar been, "Wat er ook is of wat je ook zegt ik luister he" zei ik lief. Louise glimlachte dankbaar naar me. "Floor en ik.. Wij hebben gekust...." Zei Louise. Ik schrok wel even, hoe moest ik hier op reageren? "Je moet er niks achter zoeken hoor, we waren beide super zat" zei Louise, maar ik geloofde haar niet. Het bleef even stil, "Dat is niet alles wat er gebeurd is hè?" Vroeg ik voorzichtig. Louise schudde haar hoofd en er ontsnapte een traan uit haar ooghoek. "Het.. ik... uhm.." stotterde ze. Ik opende mijn armen, "Kom eens hier" zei ik lief. Na een lange knuffel was ze terug wat rustiger geworden. Ze zuchtte diep en begon aan haar verhaal;

"7 maanden terug begon het allemaal... Ik was dolgelukkig met Lana, met heel mijn leven eigenlijk. Gelukkig in het korps, een eigen huisje met de liefste vriendin op aarde, ik was gelukkig, dolgelukkig. Tot die ene dag, 24 augustus. Ik liep terug van werk naar huis en had de heletijd het gevoel alsof ik werd achtervolgd... Ik keek een paar keer achter mij, maar zag niks, 'ik zal het mij ingebeeld hebben zeker?' Maakte ik mezelf wijs. Maar nee dat had ik niet." Begon ze terwijl de eerste tranen over haar wangen rolde. Ik liet mijn hand als steun rusten op haar rug. Ze beet op haar lip en vertelde verder.. "3 dagen later kreeg ik de eerste appjes, het begon heel onschuldig. Hij stelde zich voor als een jongen die ik van op het café ken en we raakte een beetje aan de praat. Van het een kwam het ander en al snel zaten we samen op café, daar merkte ik dat het niet de Joran was die ik dacht dat het was, maar het maakte me niet uit. We konden het goed vinden met elkaar. Eerst gingen we eens in de maand samen naar t café en dat werd steeds meer en meer, ik begon mij een alcoholist te voelen. Lana had door dat het de foute kant op ging en probeerde mij tegen te houden, maar nee ik liet niemand toe. "Laat het Lana, ik heb gewoon eens een keer plezier mag het?" Schreeuwde ik regelmatig in haar gezicht. Ik was zo fout bezig... zo fout. Ik had niet eens door wat die 'Joran' allemaal met mij deed. Voor de zoveelste keer zaten we op café, het was net zo gezellig als altijd maar ik had deze keer besloten geen drank te nemen. Onbewust had Lana mij dus toch duidelijk kunnen maken dat ik echt fout bezig was. 'Joran' was het er niet mee eens dat ik niet dronk, maar ik trok me daar niet zoveel van aan, wat wilde hij doen? Dacht ik bij mezelf, een gedachte waar ik beter bij had moeten stilstaan. Na een paar uur moest ik naar het toilet, zoals altijd liep 'Joran' met mij mee en wachtte bij de uitgang van de toiletten, dat dacht ik dan toch... Ik liep het toilet uit en opeens stond hij daar.. met een wapen, recht op mij gericht... "Het spelletje is gedaan Mertens. Als je niet doet wat ik zeg, is het spelletje niet het enige wat gedaan is" zei hij terwijl hij met zijn hand gebaarde dat hij mij iets zou aandoen. Ik was bang, zo bang..." vertelde ze met een gebroken stem. Mijn mond was open gevallen, ik wist niet wat te zeggen... Ze vertelde verder.. "Dat was de dag dat ik jou gebeld had om mij te komen ophalen. Jullie hadden volledig gelijk, ik was helemaal niet zat. Maar ik durfde niet.. ik durfde niet meer alleen naar huis. Toen Lana de deur opendeed brak ik gelijk. Ik liet me vallen in haar armen en vertelde haar alles. Ze zou bij mij blijven en mij beschermen, iets wat ze ook echt mega goed heeft gedaan. Ze had dus die woensdag een feestje staan en ik ging mee, omdat ik me niet veilig voelde thuis. Floor was daar dus blijkbaar ook, ik was haar een uitleg schuldig. Al een week niet op werk maar wel op een feestje? Dat is natuurlijk raar. Ik had haar meegenomen naar de toiletten om het hele verhaal deftig te kunnen vertellen. Maar tijdens dat ik het aan het vertellen was, liep 'Joran' dus langs. Alle alarmbellen gingen rinkelen en zonder er bij na te denken kuste ik Floor.. Het voelde als de enige uitweg. Ze deed mee want ze begreep waarschijnlijk wat ik deed door het verhaal die ik haar net had verteld. Het leek dus allemaal oké en ik had sorry gezegd. Later bleek dus dat Lana ons had zien kussen, zij voelde zich natuurlijk bedrogen. Na 400 keer uitgelegd te hebben wat er was gebeurd geloofde Lana mij gelukkig. We besloten terug naar huis te gaan, Lana wilde dat ik aangifte deed tegen die 'Joran' maar dat wilde ik niet. Na nog 2 dagen thuisgezeten te hebben, kwamen jullie dus langs. Ik besloot maar mee te gaan omdat het mij misschien afleiding zou geven en dat doet het ook zeker." Vertelde ze verder. Ik was er helemaal stil van, "Djeezus Lou.." was het enige wat ik over mijn lippen kreeg. Louise knikte.

"Maar.. Hoezo hadden jij en Floor gister ruzie..?" Vroeg ik voorzichtig. "Floor heeft aangifte gedaan tegen die 'Joran' blijkbaar Stef van Rijn dus. Ik was kwaad.. zo kwaad. Ik wist dat ze het had gedaan voor mijn eigen bestwil en nu ik erop terugkijk ben ik dankbaar dat ze het heeft gedaan, want hij is nu opgepakt. Maar gister werd alles gewoon even teveel voor ons beide, vandaar dat we zo zijn uitgevlogen tegen elkaar.." zei ze. Ik knikte begrijpend, "Pff ik weet even niet wat ik moet zeggen.." zei ik. Louise glimlachte, "Je hoeft niks te zeggen, dat je hebt geluisterd doet al meer dan genoeg." Zei ze lief. Ik glimlachte, "Altijd he." Zei ik haar. Een lach verliet haar mond en ze opende haar armen voor een knuffel, ik gaf die haar direct. "Zullen wij ook maar eens gaan slapen?" Vroeg Louise. Ik knikte en dronk mijn glas leeg, "Goed plan." Zei ik terwijl ik gaapte, ook Louise gaapte direct. We lachte ermee en liepen samen terug naar boven.