Süveyda, on sekiz yaşlarının sonunda aşkı ve sevgiyi arayan genç bir kızdı, babasından görmediği sevgiyi kendinden büyük erkeklerde arayarak hayatına devam ederken onu gördü, Barlas Hancıoğlu.
O günden sonra ikisinin de hayatı değişti.
Uyarı;
Dadd...
sınavlarımın bitmesine son 3 :)) ondan sonra burada manyak gibi aktif olacağım bir ay boyunca, lütfen sizde aktifligimin karşılığını bol bol yorum yaparak verin.
bide "kutu bebeğim" ne diye merak edenler oluyor, kutu bebek bildiğimiz barbie bebek, süveyda'ya barbielere benzediği için barlas öyle hitap ediyor, bu hitapta sadece bizim kitabımıza özel :)))
yeni bölüm; 500 oy 1k yorum.
iyi okumalar.
+18 :))
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Barlas'tan
Önüme koyulan dosyayı açıp ilk sayfada ki fotoğrafa baktım, kırklı yaşların sonunda olan adamın saçları beyazlamıştı, göz altları ise çökmüştü. Diğer sayfayı çevirdiğimde hakkında olan bilgilere göz gezdirdim.
46 yaşındaydı, ismi Hasan Balkan'dı. Süveyda küçükken onu taciz eden kantinciydi. Bulmak zor olmamıştı, hala İstanbul'da yaşıyordu ve yine ilkokulda kantincilik yapıyordu.
O gece Süveyda kabus gördüğünde sayıklarken öğrenmiştim, yerinde kıvranıyor ve kantinci abi yapma, dokunma diye ağlıyordu. Onun o halini görünce bu adamı bulacağıma ve cezasını vereceğime söz vermiştim.
Yaptıklarının bedelini ödeyecekti, yaktığı canın hesabını ondan alacaktım.
"Depoya götürüldü Barlas, ne yapacaksın ona?" Gözlerimi Teoman'a çevirdim, ona sadece okul ismini ve Süveyda'nın döneminde ki kantini işleteni bulmasını söylemiştim.
"Senin Süveyda ile aranda ne var?" Elimde ki kalemi çevirip dik dik Teoman'ın mavi gözlerine baktım. Teoman benim en yakın arkadaşım, kardeşim, dostumdu ondan şimdiye kadar hiçbir şey saklamamıştım ama Süveyda ile olan ilişkimi Süveyda istemeden bilsin istemiyordum. Sevgili değildik ama aramızda oluşan güçlü bağ sevgili olmanın ötesindeydi.
Aramızda ki ilişkiyi Süveyda ne zaman isterse o zaman söyleme taraftarıydım ama ben söylemesem bile Teoman bunu anlayacak kadar beni tanıyordu.
"Çok küçük, onun canını yakmayacağına emin misin?"
Ona değer veriyordum, içimde ona karşı yoğun hisler vardı ve bunu inkar edecek değildim.
Genç kızlar gibi onu görünce karnımda kelebeklerin hareket ettiğini hissediyordum, mavi gözlerine her baktığımda içim rahatlıyordu. Kendimi onun yanında, koynunda huzurlu hissediyordum, sinirli olduğumda sığınağım boynu oluyordu, o kuytu beni gerçek hayattan alıp götürüyordu.
