Süveyda, on sekiz yaşlarının sonunda aşkı ve sevgiyi arayan genç bir kızdı, babasından görmediği sevgiyi kendinden büyük erkeklerde arayarak hayatına devam ederken onu gördü, Barlas Hancıoğlu.
O günden sonra ikisinin de hayatı değişti.
Uyarı;
Dadd...
bir onceki bolumde bu bolumun sarap bolumu oldugunu soylemistim ama karistirmisim, bir sonraki bolumde geciyor o sahne, bu bolum biraz duygusalız :((
suveyda'ningecmisine ufak bir yolculuk yapıyoruz, mendillerinizi hazırlayın.
iyi okumalar.
Bölüm Şarkıları Sezen Aksu - Ey Benim Çocukluğum Kahraman Deniz - Ben Yola Gelmem
bölüm sınırı; 900 oy 1k yorum.
bölümler cok rahat 10k okunma alırken okuyup gecen sayisi asiri fazla, okunma az olsa neyse der gecerim ama hem benim hemde diger okurlarin hakkına girmektir bu, yapmayın.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
12 Yıl Önce /Süveyda'nın Çocukluğu
Yağan yağmurun sesi odamın küçük penceresine çarpıyordu ve hayranlıkla onu izlememe neden oluyordu. Yağmurlu havaları çok severdim, her zaman beni mutlu ederdi, bazen annemle yağmur suyu bile içerdik çünkü evimizde bazı zamanlar sular kesik olurdu. Kollarımı pencerenin mermerlerine koyup çenemi de kollarıma yasladım ve pencereye düşen yağmur damlalarını saydım.
"Yüz iki, yüz üç, yüz dört, yü-" annemin çığlığı ile saymayı bıraktım ve ayağa kalkıp kapıma yaklaştım, kulağımı oraya verdim. Babam her zaman ki gibi anneme kızıyordu ama annem bu sefer daha çok çığlık atıyordu.
"Vural yapma! Allah aşkına bana bu kadarını yapma."
"Kes lan sesini, paranı aldım bile defol git yap orospuluğunu." O ne demekti? Babam anneme hep derdi bunu ama ne demek asla bilmezdim.
"Yapma, ne parası kurban olayım? Karınım ben senin karın, insan olan bunu yapmaz." O sesi duyduğumda gözlerimi yumdum, bu sesi biliyordum hep bu ses olduğunda ertesi gün annemin yüzünde bir iz olurdu.
"Ahunaz beni delirtme, ne dersem o anladın mı beni. Zırlama daha fazla ve yürü." Annemin çığlıkları daha da çoğaldı, ellerimi yumruk yapıp hızla kapıya vurmaya başladım.
"Anne! Anne! Nereye gidiyorsun anneciğim?"
"Süveyda'm, canım kızım." Annemin hıçkırarak çıkan sesi yüzünden bende ağlamaya başladım, ellerimi kapıya vurdukça canım acıyordu ama babam kapının kilidini açmıyordu.
