Süveyda, on sekiz yaşlarının sonunda aşkı ve sevgiyi arayan genç bir kızdı, babasından görmediği sevgiyi kendinden büyük erkeklerde arayarak hayatına devam ederken onu gördü, Barlas Hancıoğlu.
O günden sonra ikisinin de hayatı değişti.
Uyarı;
Dadd...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Zeynep ben, Barlas'ın eski karısı."
Asla beklemediğim bir insandı karşımda duran kadın. Yıllar önce Barlas'ı ve Dünya'yı bırakıp giden kadın değil miydi şimdi karşımda duran? Ne yüzle gelmişti ki şimdi buraya, ya da neden gelmişti. Güzel giden bazı şeyleri kötü etmek için mi gelmişti yoksa sadece vefa borcu için miydi.
Şu an sağlıklı düşünemiyordum, kafam yerinde değildi. Burada olmasını istemiyordum, hemen gitmesini istiyordum. Eski karısı bile olsa bir zamanlar Barlas'la geçmişi olmuş bir kadınla aynı ortamda durmak kalbimi sızlatıyordu. Barlas bu kadını sevmişti, ona değer vermişti ondan bir çocuk yapmıştı.
"Neden geldin Zeynep, nereden duydun Barlas'ın vurulduğunu?" kadının gözleri benden Teoman abiye kaydı.
"Bir süredir İstanbuldaydım, hazır gelmişken cesaretimi toplayıp Barlas'la görüşmek istedim evde bulamayınca çiftlik evine gittiğini anladım ve orayı aradım, Recep bey ise olanları söyleyince hemen hangi hastanede olduğunu öğrenip geldim."
"Neden?" sormak istediğim soruları sorduğu için ona içten içe teşekkür ettim.
"O benim eski kocam, durumu ne bilmem en doğal hakkım değil mi?" neden umrundaydı ki, bırakıp giden oydu şimdi dedikleri hiç samimi gelmiyordu.
"Barlas seni burada görmek istemez, o ameliyattan çıkana kadar burada kal ama daha sonra git." bir şey demesine izin vermeden bizi orada bırakıp koridorun sonuna ilerlemeye başladı. Işık koluma dokunup okşadıktan sonra Teoman abinin peşinden gitti, Zeynep ile ben kaldığımızda ise kollarımı göğsümde birleştirip ona bakmaya başladım.
Oldukça güzel bir kadındı, Dünya güzelliğini annesinden almıştı.
"Sen kimsin peki?" kibar bir sesle sormuştu, içinde kötülük olduğunu düşünmemiştim nedense.
"Süveyda." dedim ilk başta ismimi söyleyerek. "Barlas'ınsevgilisiyim," kaşları hafifçe kıvrıldı ve dudakları açıldı, böyle bir şeyi beklemediği ortadaydı. Barlas'la olan ilişkime herkesin şaşıracağı ortadaydı. Çünkü o başarılı bir iş insanıyken ben on dokuz yaşında bir üniversite öğrencisiydim.
"Kusura bakma sadece çok küçük görünüyorsun yani Barlas ile siz-"
"Yaşı sorun etmiyoruz," dedim, herkesin ağzından çıkan cümlelerden birini o da söylemişti, başını sallayıp yutkundu, gözlerim iç içe geçmiş parmaklarına kaydı, onlarla oynuyordu, tekrar yüzüne baktığımda ise renkli gözleri titredi.
