Süveyda, on sekiz yaşlarının sonunda aşkı ve sevgiyi arayan genç bir kızdı, babasından görmediği sevgiyi kendinden büyük erkeklerde arayarak hayatına devam ederken onu gördü, Barlas Hancıoğlu.
O günden sonra ikisinin de hayatı değişti.
Uyarı;
Dadd...
yeni bölüme hoş geldiniz, gecikme için üzgünüm çünkü final haftamdayım ve bu bölümü yazacak vakti de zorla yarattım. bu bölümden sonra eski bölümler gelecek, eklemeler çıkarmalar yapacağım. bir sonra ki bölümde finallerim bittikten sonra gelir ve düzenli bir şekilde gelmeye devam eder.
eski okurlarım beni daha yeni bulmaya başlamış, sürekli mesajlar geliyor 💕 bende sizler özledim valla.
yeni bölüm; 470 oy 1k yorum.
iyi okumalar.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Titriyordum.
Bedenim zangırzangır titriyordu ve ben sadece yatağımda oturmuş, kafasından akan kanla beraber yerde uzanan adama bakıyordum.
Kalbim korkudan o kadar hızlı atıyordu ki sanki yerinden çıkacak gibiydi. Burada, bu pozisyonda çok fazla duramazdım, bir şey yapmam gerekiyordu. Titreyen bedenimle beraber ayağa kalktım ve odanın bir kenarına fırlattığım çantamdan telefonumu alıp Barlas'ı aradım, telefonumu hemen açtı ve onun sesini duyduğumda içim rahatladı.
"Benim bebeğim beni mi özledi?"
"Barlas," dedim sesim titrek çıkarken.
"Süveyda ne oldu, sen neden ağlıyorsun?"
"Buraya gel, lütfen yanıma gel. Çok kötü şeyler oldu, çok korkuyorum ne olur gel."
"Geliyorum Süveyda, ama sakin ol önce, bana ne olduğunu anlatabilir misin?" motor sesini duyduğumda kapının yanına çömelip gözlerimi yumdum, elimi saçlarımın arasına sokup kafamı duvara yasladım.
"Çok korkuyorum, lütfen çabuk gel."
"Birazdan orada olacağım, sakın telefonu kapatma güzelim," yan gözle yerde yatan adama baktım, ölmüş müydü bilmiyordum ama nefes sesi duymuyordum. "Beş dakikaya oradayım."
"Tamam." dedim kekelerken, Barlas bir şeyler diyordu, beni rahatlatmaya çalışıyordu ama korkudan ne duyduğumu bile bilmiyordum.
"Süveyda, neredesin?" evin içinde yankılanan sesle olduğum yere iyice kısıldım, odamın kapısı açıldığında ise gözlerim yavaşça yukarıya kaydı. Barlas'ın gözlerine beni bulduğunda onun gözlerinde gördüğüm korkuyla dudaklarımın arasından bir hıçkırık koptu.
