İyi okumalar delilerim💜
Bölüm Şarkısı: Son Feci Bisiklet - Bikinisinde astronomi
Kayra babamla birlikte okula gidiyorduk. Adal kendisini hasta hissettiğini ve okula gitmeyeceğini söyledi. Babam ise endişelendiği için evde kalıp ona bakacaktı. Zaten Yaren geldiğinden beri işe sık sık gitmiyordu. Bugün önemli toplantıları olmasına rağmen, Adal için çok endişenmiş ve evde kalacağını söylemişti.
"Bugünlerde nasıl hissediyorsun?" beklemediğim soru ile küçük bir duraksama yaşadım.
"İyiyim baba sen nasılsın?" cümlelerimi toparlayıp konuşmaya çalıştım.
"Emin misin iyi olduğuna? Erkin'de sende oldukça dalgın duruyorsunuz? Bir sıkıntı varsa çekinmeden söyleyebilirsin, biliyorsun." sıcak ve anlayışlı ses tonuyla konuştuğunda içim ısınmıştı.
Fakat tabiki gerçeği diyemezdim. Desem bile ne diyecektim ki? 'Baba afedersin ben oğluna aşığım, izin verirsen sevgilim yapmak istiyorum' mu diyecektim.
"Ben sınavlar yüzünden biraz dalgınım, babam da büyük ihtimalle Yaren geldiği için öyledir." yalan olmayan gerçekleri söyledim, sadece büyük bir kaç gerçeği atladım.
Bana bakmadan yüzüne bir gülümseme yerleştirdi ve yola bakmaya devam etti. Bende o gülümsemeye ufak bir karşılık verdim. Kayra babam fazla samimi bir insan değildi, babam dışında, fakat onun sıcaklığını ve sevgisini bu on yılda hep hissettim. Bu yüzden asla benim için öylesine biri olmadı. Fakat kendime bile söylemeye korktuğum bir şeyi ona açıklayamazdım.
...
Akıp giden zamanla birlikte, kendimi nasıl eve attığımı bilmiyordum. O kadar yoğun bir gün geçirmiştim ki anlatamazdım. Herkesin Adal aşkı depreşmiş gibi nerede olduğunu sürekli sordular. Birinin ağzını yüzünü kırmamak için zor tutmuştum kendimi.
Kapıdan içeriye girdiğimde daha ayakkabımı çıkaramadan, boynuma atlayan küçük farem ile öne sendeledim. Yüzümü öpmeye çalışan küçük fareme, gülümseyerek karşılık verdim.
"Abimm hoş geldinn!" sonunda yanaklarımı öpen kız geri çekildi.
"Hoş buldum güzelliğim benim. Oy gel buraya abin de az kurban olsun sana." direkt yanaklarını uzattığında, kahkaha attım.
Yaren'in, Adal'a ve bana olan sevgisini yaşamayan, görmeyen bizi anlamazdı. Bizimle birlikte uyuyup, bizimle birlikte uyanır ve yemek yerdi. Hastalanmadan uzun bir süre bizimle birlikte yapıyordu her şeyi. Bu yüzden bana ve Adal'a bir başkaydı.
"Ohh... ohh... Ohh... mis mis.... bal yanaklım benim." her dediğim kelimenin sonunda bir öpücük konduruyordum yanaklarına.
"Deran elini yıka, üstünü değiştir ve sofraya gel. Ayrıca Adal'ı da kontrol eder misin? Şuan babanla konuşuyorum, önemli bir konu." diyerek içeriden bağıran babama karşı kafamı salladım. Fakat beni görmediği aklıma gelince seslendim.
"Tamam baba sen konuşmaya devam et." Yaren'i kucağımdan bıraktım.
"Güzelim ben üstümü değiştireceğim. Sen hadi git boyama yap birazdan yanına geliyorum." son bir kez daha bal yanağını öptükten sonra gülerek salona gitti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İMKANSIZIM •bxb
Novela Juvenil"O benim imkansızımdı, ben onu severdim ama sevdikçe acı çekerdim. Çektiğim acı büyür büyür ve beni yok ederdi. Sevdiğime kıyamazdım, onun canını yakamazdım. O acı sadece beni bitirirdi. Biliyordum beni sevmezdi. Biz kardeş gibi büyümüştük hatta kar...
