Merhaba delilerim❤️
Bölüm şarkısı: Bi'tek ben anlarım - Köfn
Öğle molasına son 10 dakika vardı ve ben açlıktan ölüyordum. Karnım guruldamaya başladığında elimi koydum ve masaj yaptım. Diğer insanları bilmiyorum ama ben böyle yaptığımda karnım ağrısı ve guruldaması gidiyordu.
Hoca boş bıraktığı için kafamı masaya koydum ve camdan dışarıya bakmaya başladım. O sıradan bacağımın üstünde hissettiğim elle gözlerimi kapattım. Biliyordum bu el Adal'a aitti.
"Yorgun musun?" arkamdan fısıldanan sesle derin ve sessiz bir nefes verdim.
"Biraz yorgun ve açım başka bir şey yok." duyacağı şekilde konuştum.
"Emin misin olmadığına? Fark etmediğimi falan mı zannediyorsun? Günlerdir hatta haftalardır yüzünden düşen bin parça. En iyi sen biliyorsun, yüzüne baktığımda bile anlıyorum." düşüncelerini saklamadan söyledi.
"Her şeyi anladın bir kalbimi anlamadın." ağzımın içinden mırıldandım.
"Bir şey mi dedin?" duymamıştı.
"Hayır demedim de yok bir şey gerçekten." kafamı onun tarafına doğru çevirdiğimde göz göze geldik. O da benim gibi kafasını sıranın üstüne koymuştu.
Bir eli bacağımda daireler çizerken diğer elini saçıma attı. Kahverengi saçlarımda yavaş yavaş elini gezdirmeye başladı. Ben ise sadece onun gözlerinin içine bakıyordum.
Çok düşünüyordum gerçekten bakışımdan anlamıyor mu diye? Ya da ben mi düşündüğüm gibi bakmıyordum? Hissettiklerimi hiç yansıtamıyor muydum?
Onun gözlerinde sevgi vardı bunu görüyordum. Onun o çipil çipil mavi gözlerinde sevgi görüyordum ama daha fazlasını görmüyordum. Ben ona muhtaç gibi bakıyordum, tek sözüne dünyayı önüne serer gibi bakıyorum. O ise sadece sevgi ile bakıyor. Bu iki bakış arasında o kadar fark var ki, sözcükler ile açıklanabilecek bir şey değil.
Tam elimi yüzüne götürecekken tenefüs zili çaldı. Sesi duymamla birlikte yerimden fırladım. Nefesim hızlanmış ve kalbim göğüs kafesimi zorluyordu.
"Hadi gidelim çok açım valla umrumda olmazsın." diyerek yüzüne bile bakmadan sınıftan çıktım. Aç olduğumda kimsenin umrumda olmadığını biliyordu.
Koşarak kantine girdiğimde şükürler olsun ki ilk sıradaydım. Önce ki tenefüs siparişini verdiğim döneri ve vişneli meyve suyunu alıp sürekli oturduğumuz yere oturdum.
Çok geçmeden Merve ve Adal'da kapıdan içeriye girdiğinde bana bakarak gülmüşlerdi, tabi tok açın halinden ne anlardı. Anca laf anca laf başka bir şey yok.
"Yavaş ye aşk boğulacaksın." Merve yanıma oturduğunda konuşmaya başlamıştı.
"Canım benim açım aç bana laf atma şuan, valla seni bile yerim acımam. Küçücüksün zaten ısırırım hemen bitersin." vişneli meyve suyunu içmeden önce konuştum.
Bu hayatta bir içecek kalsa bu kesinlikle Vişneli meyve suyu olmalı. Vişneli meyve suyunu gerçekten ağzının tadını bilen içer. Herkes beğenmezdi biraz ekşimsi bir tadı olduğu için ama ben Merve'yi bile yerdim bunun için.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İMKANSIZIM •bxb
Genç Kurgu"O benim imkansızımdı, ben onu severdim ama sevdikçe acı çekerdim. Çektiğim acı büyür büyür ve beni yok ederdi. Sevdiğime kıyamazdım, onun canını yakamazdım. O acı sadece beni bitirirdi. Biliyordum beni sevmezdi. Biz kardeş gibi büyümüştük hatta kar...
