İyi okumalar delilerim 🩶
Deran'ın ağzından~
Babamlar gitmişti ama ben biraz daha Adal'ın yanında kalmak istemiştim. Sonuçta üniversiteler açıldığı zaman zar zor görüşecektik. Tabi aklımda hâlâ İzmir'e taşınma fikri vardı. Böylece Adal'ın yanında ve sonsuza kadar birlikte olurduk.
Gözlerimi açar açmaz onun güzel yüzünü görmek, gece yatarken onun yüzüne bakarak gözlerimi kapamak çok güzel olurdu. Bunu hiç sıkılmadan her gün yapardım.
"Sevgilim ne düşünüyorsun?" yanağımdan öptüğünde, bedenimi ona çevirdim.
"Acaba İzmir'e mi gelsem? Artık yanından ayrılmak istemiyorum valla ağlayacağım." dudaklarımı büzerek konuştum. Gözleri direkt dudaklarıma indiğinde, gülümsedim.
"Ağlama kıyamam ben sana ama yapacak bir şey bebeğim. Hem sen ünlü bir doktor olmak istiyordun. Elinde bir fırsat var ve bunu güzel değerlendir. Benim yüzümden geleceğini yıpratmaya çalışma." elimin üzerini öptü ve avucunu kalbime bastırdı.
"Tamam o zaman." kafamı önüme çevirdim ve arkamda ki omzuna yasladım. Bir kaç gün daha burada kalacaktım. Onunla doya doya özlem giderdikten sonra gidebilirdim. Zaten Merve'nin yanında Ege vardı.
"Deran bana sana bir şey diyecektim." çekine çekine konuşan sevgilim ile omzunda ki kafamı ona çevirdim.
"Söyle sevgilim." kollarından hiç çıkmak istemiyordum ve onu çok fazla istiyordum.
"Erasmus proje isteğim kabul edildi. Daha önce sana bahsetmedim çünkü bir anda çok fazla şey gelişti. Bu meseleyi tamamen unutmuşum. Ayrıca çok değil sadece 6 ay kalacağım." bir anda yaptığı açıklamalar ile ne tepki vereceğimi bilmiyordum.
Gözlerimin içine baktı. Bir şey demek istiyordum, bekliyordu ama demedim. Ne diyeceğimi bilemediğim için sustum. Aramızda kelimeler geçmedi ama gözlerinden geçen duyguları okuyordum.
"Üzülmeni istemiyorum. Günlerdir nasıl diyeceğimi düşünüyordum. Gerçekten çok istemeseydim, bir şekilde bunu direkt iptal ederdim." gözlerinde ki hevesi görüyordum. Şefkati ve bir çok şeyi...
Yine de onsuz 6 ay yapabilecek miydim? Bunu düşünürken kendi kendime, o sensiz 3 yıl yaptı dedim. Yapardım hem artık sevgiliydik, ben bırakmazdım ki onu. Peki başkasını severse, başkasına aşık olursa? bunu düşündüğüm gibi pişman olmuştum. Ona güvenim tamdı, böyle bir şey yapamayacağını çok iyi biliyordum. Aklımda sorularla boğuşurken, dudaklarımın üstünde ki baskı ile kendime geldim.
"Seni seviyorum, eğer istemezsen gitmem." dediğinde güldüm. Seviyordum, çok seviyordum. İçime sokmak ve bir daha da bırakmak istemiyordum ama bencil değildim. Benim için geleceğini ve hayallerini mahvetmesini istemiyordum.
"Bende seni seviyorum sevgilim ve emin ol bende çok sevindim. Sevgilin olarak senden bir kez daha ayrılmak, aramıza mesafeler girmesi üzdü ama o kadar bencil değilim." bende dudaklarının üstüne öpücüğümü bıraktım.
"Git ve bana da bir sürü şey getir. Ayrıca her gün görüntülü konuşma, günaydınnn ve iyi geceleeerrr mesajları istiyorum." harfleri uzatarak söylüyordum çünkü tek var yazarsa, kafasını gözünü kırardım, ya da yapamazdım. Kıyamazdım ki ben ona, sevgilime.
"Aynı şeyler senin içinde geçerli. Sensiz geçen günlerimin acısını sonra çıkarırım." dediğinde gülümsedim ve yüzü yüzüme gelecek şekilde, kucağına oturdum.
"Peki ne zaman gideceksin? Ayrıca nereye gideceksin? Orada başkalarına bakarsan gözlerini oyarım!!" iki parmağımı önce gözlerime sonra gözlerine tuttum. Gözüm üstünde der gibiydim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İMKANSIZIM •bxb
Ficção Adolescente"O benim imkansızımdı, ben onu severdim ama sevdikçe acı çekerdim. Çektiğim acı büyür büyür ve beni yok ederdi. Sevdiğime kıyamazdım, onun canını yakamazdım. O acı sadece beni bitirirdi. Biliyordum beni sevmezdi. Biz kardeş gibi büyümüştük hatta kar...
