İyi okumalar delilerim 💜
1 hafta sonra~
Artık evime yerleşmiştim. Merve'de bir kaç gün sonra yanıma taşınacaktı. Çok yoğundum ama aklımın bir köşesinde, Adal'ın babama sorduğu soru vardı. Gerçekten gitmek istiyordu ve ben bunun için bir şey yapamıyordum.
Söylediği sözlerin ağırlığı kalbimi parçalıyordu. Bu yüzden kendimde söz hakkı bulamıyordum. Bana 'şuan hiç bir şeyim değilsin' demişti. Peki ben şimdi hangi yüzle ona gitme diyecektim. Onun için hiç bir değerim yokken yanımda kal mı diyecektim.
Gözlerim dolmaya başlamıştı ve bu durumdan nefret ediyordum. Ağlamak istesem de ağlayamıyordum. Sadece gözlerimin dolmasıyla kalıyor ve içime içime ağlıyordum. Ses çıkarmadan, sessizce...
Düşünüyordum ama bir çıkış yolu bulamıyordum. Bu sorunu kökten çözmem ve bunun için bir şeyler yapmam gerekiyordu. Yaptığım yerden kalktım, anahtarlarımı ve ceketimi alıp evden çıktım.
Başlangıcı olmayan şeyin sonu da olmazmış. Hadi Deran yaparsın sen!
...
Adal'ın ağzından ~
Evin kapısı çaldığında şaşırmıştım. Saate baktığımda çoktan gece yarısıydı ve bu saatte benim evime gelecek kimse yoktu. Bir kaç kere daha ısrarlı çalan zil ile yerimden kalktım. Kapı deliğinden bakmıştım ama el ile kapalıydı.
Gerilmiştim bunun sonu pek iyi yere gitmiyor gibiydi. Fakat zil inatla çalınıyordu. Polisi arama düşüncesi aklımdan geçmişti, fakat sadece geçmişti. Gelseler de pek bir şey olacağını düşünmüyordum. Bir kaç kez daha çaldığında. Yeter diyerek kapıyı açmıştım.
"Kimsin lan!"
Kapıyı açar açmaz karşımda gördüğüm bedenle, yere çakılı kaldım.
"Merhaba." sessizce içine içine konuşmuştu. Başka sesler olsa duyamazdım. Benden bir tepki bekliyor gibiydi ama üstümde ki şoku atlatamamıştım.
Aklımda ki tek soru;
Deran benim evimi nereden biliyor?
Tabiki bunun cevabı basitti. Babalarımız demişti kesinlikle...
"İçeriye geçebilir miyim? Seninle konuşmak istediğim bir kaç şey var." gözlerini gözlerimden kaçırarak konuşmuştu.
Üstümde ki şoku atlattığımda geçmesi için kapıdan çekildim. Hâlâ konuşacak gibi hissetmiyordum. Konuşsam kesin sesim çatlardı. Ne beklerken karşıma ne çıkmıştı.
"Buyur böyle otur." daha yeni kalktığımda koltuğa otutturdum. Televizyondan gelen inleme sesleri ile dikkatim dağılmıştı.
'Hassiktir'
İçimden koca bir siktir çektim ve kumandayı bulmaya çalıştım. Umarım yanlış anlaşılma olmamıştır.
"Sen gelmeden önce film izliyordum. Galiba sevişme sahnesinde denk geldi." gülerek ama büyük bir gerginlikle açıklama yapmıştım.
"Hahaha görüyorum, sorun değil." tepkisi ile yüzüne baktım ama yanakları kızarmıştı. Eskiden verdiği tepkiler hâlâ devam ediyormuş...
"Kusura bakma." kumandayı bulduktan sonra hemen diziyi kapatmıştım.
"Bir şeyler içmek ister misin?"
"Bir bardak su alsam iyi olacak." gerginliği her halinden belliydi. Neden bu kadar gerildiğini anlamamıştım. Belki de rahat hissetmiyordu ama neden buraya gelmişti?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İMKANSIZIM •bxb
Fiksi Remaja"O benim imkansızımdı, ben onu severdim ama sevdikçe acı çekerdim. Çektiğim acı büyür büyür ve beni yok ederdi. Sevdiğime kıyamazdım, onun canını yakamazdım. O acı sadece beni bitirirdi. Biliyordum beni sevmezdi. Biz kardeş gibi büyümüştük hatta kar...
