İlk Görüşte (Tamamlandı)

*Ayrılık*

(Şu kapağın güzelliğii çok teşekkür ederim emeğin için çok mutlu oldum  @tublacksea )

Olaydan 1 Hafta Sonra

Utku sinirle bahçeye çıktığında içine derin bir nefes çekti. Sakin olması gerekiyordu yoksa öfkesi karşısına çıkan herkese yeterdi. Bahçede arkadaşları ve kardeşini otururken gördüğünde hemen kendini onların yanına adımlarken buldu.
Bulduğu boşluğa otururken çoktan birkaç gözün üstüne kitlendiğini görmüştü bile. Nefret ederdi dikkat çekmekten ama bu konuda elinden de bir şey gelmezdi.

"İkiz hayırdır ne bu sinir?" Karşıya odakladığı bakışlarını yavaşça kardeşine çevirdi. "Yok bir şey." Berkay inanmaz bakışlarla kardeşini süzerken sessiz kalmayı tercih etti.
Berkay'ın bakışları okuldan çıkan Sude'yi görünce yumuşar gibi oldu ama bu iki saniye sürdü çünkü yanındaki çocuk kaşlarını çatmasına çoktan sebep olmuştu bile.

"Sizi iki dakika yalnız bırakmaya gelmiyor anasını satayım. Bu kim şimdi?" Utku ve diğerleri de Berkay'ın baktığı yöne baktığında Utku sırıtmaya başlamıştı bile. Çünkü Sude'nin yanında ki kuzeniydi ama kardeşinin kıskançlık krizi girmesine ve bir şeyleri daha da net fark etmesine yardım edecekse bu susup izlemeyi tercih ederdi. Biliyordu Sude'ye karşı duyguları vardı saklayamıyordu ama tam bir adımda atma gereksiniminde bulunmuyordu kardeşi.

"Kızın sevgilisi yok bir şeyi yok istediğiyle dolaşır olum sana ne oluyor?" Berkay hızla Utku'ya döndü. "Ne demek bana ne oluyor?" Bunu derken duraksadı Berkay. Ne diyecekti sanki haklıydı Utku hiç bir şeyi değildi Sude onun neydi bu tepkiler.
Susup izlemeye devam ederken çocuğun Sude'ye samimi bir şekilde sarılıp saçlarını öpmesiyle ayağa kalktı.

"Oha ama artık öpüyor bir de!" Utku gülmemek için başka yöne kafasını çevirdiğinde diğer arkadaşlarıda onun bu haline çoktan gülmeye başlamıştı.

"Ne gülüyorsunuz lan?" Berkay'ın kardeşinden sonra en yakın arkadaşı Batındı artık o da dayanamayarak elini arkadaşının omzuna koyup ileriyi gösterdin.

"Git konuş artık şu kızla. Sen bekledikçe her şey daha da güçleşir ve bir bakmışsın puf kız başkasıyla." Berkay omuzunda ki eli itip Sude'ye doğru adımladı.

"Sonunda" Utku olacakları merakla beklerken Berkay'ın Sude'nin kolundan çekip spor alanlarına kızı sürüklemesini gözlerini devirerek izledi. Küçükken sanki daha bir kibardı bu çocuk.

"Berkay biraz daha çekiştirirsen ayakkabıyı şimdi kafana yiyeceksin!" Sude'nin sinirle söylenmesine gülmek istese de o sinirle yapamadı. Yavaşça kızın kolunu bıraktığında yüzünü Sude'nin o güzel yüzüne çevirdi.

"O sana sarılan çocuk kimdi?" Sude gözlerini devirdi. "Ya bunu demek için buraya kadar yürümemize gerek var mıydı cidden?" Berkay ellerini sabırsızlıkla cebine sokup gözlerini Sude'nin gözlerine dikti.

"Sorumun cevabı bu değil Sude bir de sen durdurmasan peşinden gelecekti baya yakınsın demek ki seni korumaya bile başlamış?" Sude gözlerini kısarak Berkayı izlemeye başladı. Bu çocuk baya baya kıskançlık yapıyordu şu an. Gülümsemeye çalışarak içinde ki küçük Sudeyle bir beşlik çaktılar. Eh! Bu fırsat kaçmaz değerlendirilirdi.

"Evet yakınız sana ne oluyor ayrıca?" Umursamaz cevabı karşısında daha da çok deliren Berkay ellerini cebinden çıkartarak adım adım Sude'ye yaklaştı. "Sabrımı sınama Sude!" Sert sesine karşı Sude hafif tırsmış olsada battı balık yan giderdi pes etmek yoktu.

"Sen benim neyimsin ki bana hesap soruyorsun! Saçma sapan konuşup canımı sıkma git bu sorularını başkalarına sor." Sude yanında geçip gidecekken Berkay kolundan tutmasıyla duraksadı.

"Görmüyorsun de mi?" Sude'nin konuşmasına izin vermeden devam etti. "Sana olan duygularımı görmüyorsun!" Sonunda açık açık söylemenin rahatlığını yaşayan Berkay Sude'ye baktığında hafif gülümsediğini gördü.

"Görüyordum elbette Berkay sadece artık bir şekilde bana açıklamanı bekliyordum." Berkay şaşırsada uzatmadı. O da gülerek kollarının arasına aldı Sude'yi. O da rahatlayarak sıkı sıkı sarıldı sevdiğine.

"Şimdi sorunu cevaplayabilirim beyfendi o bana sarılan çocukta kuzenimdi. İzmitten geldi misafir öğrenci olarak okulumuzu görmeye." Berkay geri çekildiğinde daha da rahatlamış bir şekilde Sude'nin saçlarını karıştırdı.

"Sen tam bir cadısın ya." İkisi tekrar gülüştüklerinde karşıdan gelen Damlayla ayrıldılar. Fakat bir sorun vardı çünkü Damla ağlıyordu.

"S-Sude.." Damla arkadaşına sarılıp daha çok ağlamaya başladığında Berkay yavaşça Damla'nın koluna dokundu.

"Kızım bir dur sakin ol bakayım. Ne oldu?" Damla gözlerini silerek ikisine baktı.

"Utkuyla ayrıldık.."

********************************************
Berkay okuldan döndükleri andan itibaren kardeşinin keyfini yerine getirmeye çalışıyordu. Sadece birkaç dakika yanından ayrılmıştı ve olan olmuştu.

"Kesin bitti mi yani ayrıldınız mı?" Utku gözlerini televizyondan kardeşine çevirdi.

"Hayır ben bitirmem yani benim için tabi ki bitmedi ama Damla öyle istedi sanırım o kesin bitirdi. Of bilmiyorum." Utku sıkıntıyla saçlarını karıştırdı.

"Ya ben inanamıyorum hâlâ. Damla ya bu kız senin için ne kadar çabaladı çırpıntı şimdi nasıl çat diye ayrılalım dedi anlamıyorum" Utku da omuzlarını kaldırıp indirdi. Damlasız boş, yalnız ve tuhaf hissediyordu. Kalbinde bir sızı vardı ama sesinide çıkaramıyordu bu sızıya.

"Biliyorsun şu yaşanan olaydan sonra iyice uzaklaşmıştı benden, bizden. Yalnız kalmak istedi galiba ben buna yormak istiyorum. Kafasını dinlesin kendisine gelsin biraz ama sanmasın ki onu bırakacağım." Utku net bir şekilde konuştuğunda Berkay kardeşinin sırtına hafifçe vurarak mutfağa doğru ilerledi. Küçük kız kardeşi yanına geldiğinde Utku'nun yanına oturdu.

"Abicim." Utku gülümseyerek kardeşinin turuncu ve kızıl karışımı olan güzel saç tutamlarını okşadı.

"Meleğim." Defne abisine sarıldı. "Ben gördüm üzgündün sen üzülme olur mu? Sen üzülünce hepimiz üzülürüz." Utku onun bu çok bilmiş hallerine dayanamayarak kardeşini kucağına alarak öptü.

"Abin sana kurban olur miniğim. Üzülmüyorum ki bak aynıyım ben." Defne abisine inanmayarak minik ellerini abisinin kalbine koydu. "Abi Berkay abim, Utku abinin kalbi acıyor o yüzden üzgün dedi." Utku daha sıkı sarıldı kardeşine. "Bu ağrının ilacı şu an yanımda değil ama geri gelecek ve geçecek abicim boşver düşünme sen." Defne anlamasada sessiz kalarak abisine sarıldı.

"Abiyle biraz film izlemek ister misin prensesim?" Defne hevesle başını salladı. "O zaman ne izliyoruz?" Defne ellerini çırparak adeta bağırdı "Şirinleerr!" Utkuda onu taklit ederek yavaşça konuştu. "Tabi ki o mavi yaratıklar."

Bölüm sonu🫶🏻