နံပါ​ဝမ်း ဇွန်ဘီဇနီးလေး

အခန်း 127

အခန်း 127: မကောင်းတော့ဘူး

ကန်တင်းက ဆူညံနေရင်တောင် အသံသွင်းတဲ့ ဘောပင် အသံက တော်တော်ကျယ်သည်။ ပတ်ဝန်းကျင်က လူတွေကရှင်းရှင်းလင်းလင်း ကြားနိုင်ပေမယ့် လူအများစုက ဒီကိစ္စကို ဂရုမစိုက်ကြဘူး။

ကျန်းပေထျန်း မျက်ခုံးတွေ ရှုံ့တွနေပြီး အသံသွင်း ဘောပင်ထဲက အသံက စွန်းဇီယုနှင့် တူသည်။ ထို့နောက်အသံသွင်းသော ဘောပင်မှ မုယိဖန်၏ ပဟေဠိဆန်သော အသံကို ကြားရသည်။ "ဘာဖြစ်လို့လဲ ? "

"မင်း......" အသံသွင်းသော ဘောပင်သည် ထိုလူ၏အသံကို ထပ်မံကြားလိုက်ရသော်လည်း "မင်း...." စကားလုံးတစ်လုံးတည်းသာ ပြောပြီးနောက် အသံမှာ အကြာကြီးရပ်သွားသည်။ ဘာမှဆက်မပြောဘူးဟု လူတိုင်းထင်နေချိန်မှာပဲ အဲဒီလူရဲ့အသံက "မင်းက ဇွန်ဘီ ပဲ။"

ဗုံးတစ်လုံးလိုပါပဲ၊ အသံသွင်းထားတဲ့ ဘောပင်ထဲက အသံကို ကြားလိုက်တဲ့အခါ ပတ်ဝန်းကျင်က လူတိုင်း ထိတ်လန့်သွားသည်။

သောက်ကျိုးနည်း....

မုယိဖန်က ဇွန်ဘီလား? အသံဖမ်းသံကို မကြားရသော်လည်း အံ့အားသင့်နေသည့် အသံကိုကြားလိုက်ရသောကြောင့် အခြားသူများကလည်း အသံဖမ်းသံကို ကြားသူထံ လှည့်ကြည့်ကြသည်။  "ဟိုမှာ ဘာတွေဆူညံနေတာလဲ? တစ်ခုခုဖြစ်လို့လား? "

ကျန်းပေထျန်း၏ မျက်နှာက အေးစက်သွားပြီး သူက ရှေ့လှမ်းကိုင်လိုက်ပြီး အသံသွင်းဘောပင်ကို ရကန်ရွှယ်လက်ထဲမှ ယူလိုက်ပြီး အေးစက်စွာ ပိတ်လိုက်သည်။ "ဒီဘောပင် ဘာဖြစ်နေတာလဲ? "

ရှန်းကောသည် သူ့စိတ်ထဲ အံ့အားသင့်သွားပြီး ကျန်းပေထျန်း၏ နောက်သို့ လိုက်သွားခဲ့သည်။ ရုန်ရွှယ်က ကျန်းပေထျန်းကို အပြစ်ကင်းစွာ ကြည့်ပြီး "ဒီအသံသွင်းတာက ကျွန်မဟာ မဟုတ်ဘူး။ ဘာဖြစ်နေတာလဲ ကျွန်မ မသိဘူး။"

"ဘယ်သူ့ ဟာလဲ?"

ရုန်ရွှယ်က ရုန်ယန်ကို ကြည့်လိုက်သည်။

ကျန်းပေထျန်းသည် အေးစက်သော မျက်လုံးများနှင့် ရုန်ယန်ကို လှည့်ကြည့်လာသည်။ “ဒီအသံသွင်းဟာက ကျွန်မဟာလည်း မဟုတ်ပါဘူးနော်။ " ဟု ရုန်ယန်က ကြောင်အစွာ ငြင်းသည်။