ကိုယ္ပိုင္ကမၻာေလး (ကိုယ်ပိုင်ကမ္ဘာလေး)

အခန္း၃

[Zawgyi]
မ်က္လံုးကအက်င့္ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ မနက္ငါးနာရီထိုးသည္နွင့္ လင္းလြန္းသူအိပ္ယာကနိုးသြားသည္။မ်က္လံုးပင္မဖြင့္ေသးပဲ အိပ္ယာေပၚလက္ေထာက္ကာ ထထိုင္လိုက္ေတာ့ သူ႔ခါးတစ္ဝိုက္ကိုတစ္စံုတစ္ခုက အားျဖင့္လွမ္းဆြဲလိုက္သည္။အရွိန္ပါသြားတာေၾကာင့္ အိပ္ယာေပၚျပန္က်သြားရသည္။

"အေမ့!"

အလန္႔တၾကားမ်က္စိကိုဖြင့္ၾကည့္မိေတာ့ စိမ္းသက္ေနသည့္လူတစ္ေယာက္နွင့္သူကဖတ္လ်က္သား။သူ႔ေခါင္းဟာထိုလူလက္ေမာင္းေပၚတြင္ရွိေနၿပီး ထိုလူ၏လက္တစ္ဖက္ကလည္းသူ႔ခါးတစ္ဝိုက္ကိုၿမဲၿမံစြာဖတ္ထားေလသည္။

"ဘယ္သူ...ဘယ္သူႀကီးလဲ."

သူအနည္းငယ္လူးလြင့္လိုက္တာေတာင္ အဲ့ဒီလူရဲ႕တင္းၾကပ္ေနတဲ့လက္ေမာင္းေတြၾကားကေနမလြတ္ေျမာက္နိုင္ဘူး။အခန္းထဲကိုေဝ့ဝဲၾကည့္လိုက္ေလေတာ့ အနက္ေရာင္ကုတ္တစ္ထည္သည္ၾကမ္းျပင္ေပၚပစ္စလက္ခတ္က်ေနေလသည္။

ဒါကထိုလူခြၽတ္ထားတာျဖစ္လိမ့္မည္။သူ႔ေဘးတြင္ေတာ့အျဖဴေရာင္လက္ရွည္အက်ိႌကၾကယ္သီးမ်ားပင္ျပဳတ္ထြက္ေနသည္။လည္တိုင္တြင္လည္း ႐ြဲ႕ေစာင္းေနသည့္ နက္ခ္တိုင္က ဖရိုဖရဲ။ၾကည့္ရတာ အမူးလြန္လာသည့္ပံုေပၚသည္။

ခ်ဥ္သိုးသိုးေအာင့္သက္သက္အနံ႔မ်ိဳးရလိုက္ေပမယ့္ သူၿငိမ္သက္ေနရသည္။ေသးေသးကေလးလႈတ္လိုက္ရင္ေတာင္ လူစိမ္းရဲ႕မ်က္ခံုးေတြကတြံ႕ေကြးသြားတာေၾကာင့္မလႈတ္ရဲဘူး၊ အနည္းငယ္ေတာ့ ေၾကာက္႐ြံ႕ေနမိသည္။

မေန႔ညကေဒၚေဒၚညိဳေျပာသည့္ အခန္းတံခါးေလာ့ပ်က္ေနပံုေပၚရင္ ဒီလူစိမ္းက အခန္းမွားၿပီးဝင္အိပ္တာသာျဖစ္ရမည္။

"ဒါကဘယ္လိုႀကီးလဲ...??..ဘယ္ကေရာက္လာတာလဲ"

သူတိုးတိုးေလးေရ႐ြတ္မိသည္။ခနေလာက္ၾကာေတာ့ လူစိမ္း၏လက္ေတြေျဖေလ်ာ့ကာသြားၿပီးတစ္ဖက္သို႔လွိမ့္က်သြားတာေၾကာင့္ ကုတင္ေပၚမွသူကမန္းကတမ္းထလိုက္မိသည္။ထိုလူစိမ္းကေတာ့ ထိုင္လ်ွက္ပင္ ဆတ္ရွိေနေသးသည္။

"အား...ကြၽတ္...ကြၽတ္.."

ထိုးကိုက္ေနသည္နားထင္ကိုလက္ျဖင့္ဖိရင္းေအာက္တြင္ပင္ဆတ္ထိုင္ေနမိသည္။မင္းရဲေက်ာ္စြာက အနည္းငယ္ေလးေသာက္မိတာကိုေတာင္ အခ်ဥ္နံ႔ထြက္ခ်င္ခ်င္ျဖစ္ေနသည့္ သူ႔အနံ႔ေၾကာင့္ နွာေခါင္းရွံု႔မိလ်က္သား။