[Zawgyi]
အလကာၤဟိန္းက ကြန္ပ်ဴတာျပင္ဆိုင္လာရင္း ဆိုင္ေဘးကပ္လ်က္တြင္ရွိေသာ မင္းရဲေက်ာ္စြာ၏ကုမၸဏီကိုလမ္းႀကံဳဝင္လိုက္ေလသည္။
ရံုးေရွ႕တြင္ပင္ ဗလနဲ႔တိုးသည္။သူအျမန္ေျပးကာ လွမ္းေခၚလိုက္သည္။
"ဗလ...ေဟ့.."
"ဟာ...ကိုဟိန္း ... သူေ႒းဆီလာလည္တာလား.."
"ဟိုဘက္ဆိုင္လာတာ...အဲ့တာနဲ႔ လမ္းႀကံဳ ေကာ္ဖီဝင္ေသာက္မလို႔...မင္းတို႔ သူေ႒းရွိလား"
"မသိဘူး...ကြၽန္ေတာ္အခုမွ ႐ြာဘက္ကျပန္လာတာ."
အလကာၤဟိန္းက ေခါင္းတညိမ့္ညိမ့္ျဖင့္ဆတ္ေလ်ွာက္လာသည္။ဗလက လည္းသူနွင့္ကပ္လ်က္ပါလာသည္။
"မင္းမိန္းမ သမီးေလးေမြးတယ္ဆို..."
"ဟုတ္တယ္ခင္မ်...ဟင္...သူေ႒းေတာင္မသိတာ ကိုဟိန္းကဘယ္လိုသိတုန္း.."
"ဒီလိုပါပဲ...မင္းတို႔ရံုးက ဝန္ထမ္းေတြဆီကၾကားတာေလ.."
"ေၾသာ္..."
"မင္း ကေလးဆယ္တန္းေရာက္ရင္...ငါ့ဆီလာအပ္ၾကားလား...ဂုဏ္ထူးပါေစရမယ္...ေနာ္.."
"ခင္မ်ာ..ဟုတ္ ...ဟုတ္ကဲ့.."
"ေအး...ေအး.."
ဗလက ေခါင္းကုတ္လိုက္မိသည္။သူေ႒းေရာ သူေ႒းရဲ႕သူငယ္ခ်င္းေရာ ၊ နွစ္ေယာက္က အေတာ္ေလးတူသည္ဟုသူထင္သည္။ေငြရမည့္ လမ္းဆိုလ်ွင္ ေသးေသးေလးကအစ ဟိုးအေဝးႀကီးအထိကို ကြက္ေက်ာ္ျမင္ၾကသည္။
ယခုေတာင္ သူ႔သမီးေလးကမွ ရက္သားေလးပဲရွိေသးတာကို ဆယ္တန္းအတြက္ႀကိဳ၍ ဘိုကင္လုပ္ထားေနသည္မဟုတ္လား။
ဗလ က သူေ႒းရံုးခန္းေရွ႕ေရာက္ေတာ့ နားတစ္ဖက္တြင္ ေလထြက္ေနၿပီဟုထင္မိသည္။ဆရာအလကာၤဟိန္း၏ ကိုယ္ရည္ေသြး စကားလံုးမ်ားကိုနားဆင္လာရတာေၾကာင့္ သူ႔မ်က္နွာလဲ ဇီး႐ြက္ေလာက္သာက်န္သည္။
"ျမန္ျမန္ေခါက္လိုက္စမ္းပါ...ငါ ေမးခ်င္တာေလးရွိေနလို႔"
အလကာၤဟိန္းက သူ႔အက်ိႌေကာ္လံေတြကို အေသအခ်ာ သပ္ခ်ရင္းမွေျပာလိုက္သည္။သူ႔အေနျဖင့္ဆိုလ်ွင္မင္းရဲေက်ာ္စြာေရွ႕မွာ ဂိုက္ဆရာတစ္ေယာက္၏ ခန္႔ညားေတာက္ပမႈ အသြင္အျပင္ကို အစြမ္းကုန္ေဖာ္ျပထားရမည္။
YOU ARE READING
ကိုယ္ပိုင္ကမၻာေလး (ကိုယ်ပိုင်ကမ္ဘာလေး)
Romancempreg...ျဖစ္ပါသည္။စိတ္ကူးယဥ္သက္သက္သာျဖစ္ၿပီး လက္ေတြ႕ျဖစ္ရပ္မ်ား၊ျဖစ္နိုင္သည္မ်ားမဟုတ္ပါ။ႀကိဳက္လ်ွင္ဖတ္ရႈ႕နိုင္ၿပီး မႀကိဳက္လ်ွင္လွည့္ၿပန္နိုင္ပါသည္။သေဘာရွိပါ။ခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစရွင္။
