[Zawgyi]
အငွားကားသည္ ၿခံႀကီးတစ္ခုေရွ႕တြင္ထိုးရပ္သြားၿပီးသည့္ေနာက္တြင္ကားေပၚမွ အမ်ိဳးသမီးႀကီးတစ္ဦးနွင့္ေကာင္ေလးနွစ္ေယာက္ဆင္းက်န္ခဲ့ေလ၏။
ၿခံေစာင့္ကၿခံတံခါးကိုလာဖြင့္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွ အဝတ္အိတ္ေတြမနိုင္မနင္းမထားသည့္ေကာင္ကေလးဆီမွ အိတ္ေတြအားလက္လႊဲကူလိုက္သည္။
"မမမိုးေတာင္ေရာက္ၿပီပဲ...ဒီဗေရေကာ မပါဘူးလား.."
"ျမင္တဲ့အတိုင္းပဲ မီမီ...သူက လာခါနီးမွ အလုပ္ေပၚလာလို႔ တို႔သားမိပဲ လာခဲ့ေတာ့တယ္.."
အကၡရာက မိုးညအားၾကည့္ေနသည့္ မီမီခ်ိဳ႕လက္ေတြအား ေျပးတြဲထားလိုက္သည္။
"အန္တီ မီမီ...ခရာ ဗိုက္ဆာေနၿပီ...."
"အဆင္သင့္ပါပဲေတာ္...တို႔ခရာေလးမ်ား အ႐ြယ္ေရာက္တာေတာင္ ခုထိကပ္ခြၽဲတဲ့အက်င့္ကမေပ်ာက္ေသးပဲကို...ဟင္.."
"အန္တီမီမီကလည္း...ခရာက လြမ္းလို႔ဟာကို.."
"ဟုတ္ပါၿပီေတာ္.."
"ေဒၚညိဳေရ အေအးခ်ေပးပါအံုး...မမမိုးတို႔ေရာက္ၾကၿပီ..."
မီးဖိုေခ်ာင္ဘက္လွမ္းေအာ္လိုက္ရင္း မီမီခ်ဳိက ဧည့္ခန္းထဲတန္းဝင္သြားသည္။ပိတ္ရက္ျဖစ္တာေၾကာင့္ မင္းရဲေက်ာ္စြာအျပင္ ေက်ာင္းသားေတြျဖစ္ၾကသည့္ မိုးက်ေ႐ႊကိုယ္နွင့္လင္းလြန္းသူကပါ အိမ္တြင္ရွိၾကသည္။
အေအးဗန္းကိုယူကာ ေဒၚညိဳက လင္းလြန္းသူလက္ထဲသို႔စနစ္တက် ထည့္ေပးလိုက္၏။
"ကေလးေရ...ေဒၚညိဳ ထမင္းစားပြဲျပင္လိုက္အံုးမယ္...ဒါေလးေသခ်ာကိုင္သြားေနာ္.."
"ဟုတ္."
လင္းလြန္းသူဧည့္ခန္းထဲဝင္သြားေလေတာ့ အန္တီမီမီနွင့္ဆင္သည့္ အမ်ိဳးသမီးႀကီးတစ္ဦးက လွမ္းၾကည့္လာသည္။
"မင္းကို အေပၚမွာ မထိုင္ရဘူးလို႔ ငါဘယ္နွခါေျပာရမလဲ မိုးည..."
"ေတာင္းပန္ပါတယ္...ကိုကို..."
"အခိုင္းအေစကမ်ား...ငါနဲ႔အတူတူထိုင္ခ်င္ေသးတယ္၊ မင္းေနရာ မင္းသိ.."
"မိုးညကလည္း မွတ္မထားဘူး၊ အေျပာလြတ္ေအာင္ေနေလ...ခရာလဲ ေတာ္ေတာ့..."
YOU ARE READING
ကိုယ္ပိုင္ကမၻာေလး (ကိုယ်ပိုင်ကမ္ဘာလေး)
Romantizmmpreg...ျဖစ္ပါသည္။စိတ္ကူးယဥ္သက္သက္သာျဖစ္ၿပီး လက္ေတြ႕ျဖစ္ရပ္မ်ား၊ျဖစ္နိုင္သည္မ်ားမဟုတ္ပါ။ႀကိဳက္လ်ွင္ဖတ္ရႈ႕နိုင္ၿပီး မႀကိဳက္လ်ွင္လွည့္ၿပန္နိုင္ပါသည္။သေဘာရွိပါ။ခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစရွင္။
