ကိုယ္ပိုင္ကမၻာေလး (ကိုယ်ပိုင်ကမ္ဘာလေး)

၃၀(uni)

part30

"ကလေးရေ...မင်းကိုကိုကြီးကို ပန်းသီးလေးစိတ်ပြီးသွားပို့ပေးပါလား...ဒေါ်ညို ကမီမီနဲ့ ဈေးဝယ်လိုက်သွားပေးရမှာမလို့ရယ်.."

လင်းလွန်းသူ ပန်းကန်ဆေးနေသည့်နားသို့သွား၍မှာနေသည့်ဒေါ်ညိုကို မိုးကျရွှေကိုယ်တစ်ယောက်လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။

ဆန်မုန့်လုံးကတော့ ခေါင်းတညိမ့်ညိမ့်ဖြင့် ပန်းသီးအားယူရန်ရေခဲသေတ္တာဆီပင်လက်လှမ်းနေလေပြီ။

ခဏအကြာတွင်တော့ဒေါ်မီမီချိုက ဖုန်းဖြေနေရင်းပင်ထမင်းစားခန်းဆီရောက်လာပြီး လင်းလွန်းသူရှိရာသို့သွားလေသည်။

'ကလေးရယ်..ရွာမှာရှိတဲ့မင်းအမျိုးတွေဆီကဖုန်းရတယ်..'

'ဘာများလဲ အန်တီမီမီ..'

'ကလေးရဲ့မိဘတွေအတွက်ရည်စူးပြီးအလှူလုပ်တာလို့ပြောတာပဲရယ်..'

'ဗျာ..'

'ပြီးတော့အန်တီတို့အားလုံးကိုလာစေချင်တယ်တဲ့...ကလေးအနေနဲ့ကော မိဘတွေအလှူကိုသွားချင်လား...'

လင်းလွန်းသူကလှုတ်လှုတ်ရှားရှားဖြစ်သွားရသည်။သူ့အပေါ်စောင့်ရှောက်ပေးခဲ့ဖူးသောဘကြီးကိုလဲသူတွေ့ချင်သည်၊ပြီးတော့သူ့မိဘတွေခေါင်းချသွားကြသည့်အိမ်ကလေး...

'ဟုတ်...ဟုတ်ကဲ့အန်တီမီမီ...သား သွားချင်တယ်..'

ဆယ်စုနှစ်တစ်ခုတိုင်အောင်ခွဲခွာခဲ့ရတာမို့သူလည်းပဲမိဘတွေခေါင်းချရာအိမ်ကလေးကိုလွမ်းပါသည်။လင်းလွန်းသူ၏လက်ကလေးများသည်ပန်းသီးစိတ်ကိုကိုင်ရင်းငြိမ်သက်နေ၏။သူ့အတွေးတို့သည်လဲဟိုဟိုဒီဒီရောက်နေပုံပေါ်သည်။

မီမီချိုကခေါင်းတညိမ့်ညိမ့်ဖြင့်..

'အဲ့တာဆို ဒီရက်ထဲသွားဖို့အန်တီစီစဥ်လိုက်မယ်...အားလုံးလဲစိတ်ပြေလက်ပြောက်ဖြစ်သွားအောင် တစ်ပတ်လောက်သွားနေကြတာပေါ့...ကဲ..လာ ဒေါ်ညို..စျေးသွားကြစို့...'

'ဟုတ်ကဲ့...အန်တီမီမီ...ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ဗျ...'

အန်တီမီမီချိုတို့ထွက်သွားပြီးနောက်တွင်တော့မီးဖိုခန်းထဲတွင်တော့လင်းလွန်းသူတစ်ယောက်ထဲသာကျန်နေခဲ့တော့သည်။သူက ကိုကိုကြီးအတွက်ပန်းသီးစိတ်ကလေးတွေအားအလှပန်းကန်ထဲတွင်သေချာစီထည့်နေရင်းမှငြိမ်သက်သွားမိ၏။