කතු අවසරයකින් තොරව උපුටා ගැනීම සපුරා තහනම්‼️
🌿 රූ... 🌿
26 - අවසාන කොටස
රුශාල් දවස තිස්සෙම පුතා එක්ක සෙල්ලම.මාව ගණන්වත් ගන්නෙ නෑ.රුශාල් කිව්ව වචන කනේ දෝංකාර දෙද්දි මට කිසිම වැඩක් කරන්න හිතුනෙත් නෑ.වෙලාවකට හිතෙනවා බලෙන්ම ගිහින් රුශාල්ව බදාගන්න.ගැහුවත් බැන්නත් ඉවසගෙන අහන් ඉන්න.ඒත් මගෙ හිතේ තාමත් අර මුරණ්ඩු කෙල්ල ඉන්නවනේ.ඒ නිසා මං ඒ කිසි දෙයක් කරන්න ගියේ නෑ.හංස අයියත් කෝල් කරලා විස්තර අහද්දි මං මේ කිසි දෙයක් අඟවන්න ගියේ නෑ.එයාලා මං නිසා හිත් කරදරෙන් උන්නේ මේ කාලෙම.තවත් දුකක් දෙන්න බෑ.
"දුවේ"
මගෙ කල්පනා ලෝකේ බිඳුනේ අම්මගෙ හඬින්.
"ආ අම්මේ?"
"කම්මැලිද මෙහෙ ඉන්න?"
අම්මා හරි අහිංසක විදියට හිනා වෙලා ඇහුවේ.එයාටත් දුක ඇති රුශාල් අර වගේ දෙයක් කිව්වට.
"අනේ නෑ අම්මේ.මං ඉතින් පුතා සෙල්ලම් කරන දිහාවේ බලන් උන්නේ.පුතාට දැන් හොඳටම හොඳයිනේ.ඒ නිසා ආසායි දුවලා පැනලා ඉද්දී"
මං කිව්වේ තියෙනවටත් වඩා සතුටක් පෙන්නලා.
"හ්ම්ම්...පුතා තාමත් හරියට කතා බහක් නැද්ද?"
එහෙම අහද්දි මට ඇත්ත කියන්න පුලුවන්කමක් තිබ්බෙ නෑ.
"කතා කරනවා.දන්නවනේ ඉතින් එයා ගැන.මහ ආඩම්බරයි.ඉස්සර මං එයාට බැන්නෙත් මැරයා කියලා"
ඒ කතාවට අම්මත් හිනා උනා.
"මැරයෙක් නම් තමා.පොඩි කාලෙ ඉඳන්ම හරිම වසයි.එයා බැන්නොත් ගණන් ගන්න එපා.පොඩ්ඩක් රිද්දලා සතුටු වෙන්න හදන්නෙ ඔය.නැත්තම් පුතා තාමත් දුවට ගොඩක් ආදරෙයි"
අම්මා ඒක කිව්වේ මගෙ හිත හැදෙන්න වෙන්න ඇති.මං මුකුත් නොකියා හිනා උනා.එයා දන්නෙ නෑනේ රුශාල් කිව්ව දේ මං අහන් උන්නා කියලා.දවල්ට උයන්න මං අම්මට උදව් කලේ හරිම ආසාවෙන්.ඒ අතරෙ තමා පුතා තිබහයි කියලා දුවන් ආවේ.
"කෝ එන්න.අම්මා වැඩක්නේ.මං වතුර දාලා දෙන්නම්.සෙල්ලම් කරලා දාඩිය හොඳටම"
