Nie wypowiedziane słowa | Wiersze

Kim Jest Poeta

Jak to jest być pisarzem?
Pozwól mi to tobie opisać

Wyobraź sobie, że kładziesz się na łóżku,
A obok ciebie masz sterty kartek - zasypują cie jak lawina
Czujesz, że toniesz pod ciężarem myśli i uczuć
Muszisz coś z tym zrobić
Bo inaczej wybuchniesz
Przykrywasz się kołdrą z myślą o uspokojenie umysłu
-nie pomaga

Patrzysz na kartki i długopis obok
Nie masz wyjścia
- PISZ! - rozkazuje serce - ja ci podyktuje
Zamykasz na chwilę oczy - na chwilę, słyszysz?
Przykładasz pióro do kartki i jak malarz robisz co to umiesz najlepiej
- pokazujesz co ci w duszy gra

Pisałeś, piszesz, pisać będziesz

Czujesz dresz na plecach
Zmęczenie ręki
Umysł nie wie co się dzieje
Kontrole ma  serce
A ty dalej tworzysz
Coś, na co miałeś ochotę już dawno
Powiedzenie tego co czujesz
Opisanie tego co widzisz
Poczucie tego co smakujesz
Dotknięcie tego co czujesz
Wszystkie zmysły pracują na całym etacie

Otwierasz oczy - zasnąłeś w łóżku
Widzisz zapisane morze kartek pod meblem
Bierzesz jedną - czytasz
Bierzesz drugą - smakujesz
Przy trzeciej zatapiasz się w to co tam jest napisane
Czujesz, że to nie mogłeś być ty
Spałeś
To był sen?

Kto to napisał? - mówisz do siebie
Ty? Czy może ktoś kto siedzi obok
Odwracasz się - nikogo nie ma
Jednak słyszysz jego głos
On tu jest!
Musi być...

Bo jest
Tylko Ty go nie widzisz
Za to on widzi ciebie
Siedzi w tobie
I czeka

Zapadł chwilo w sen - bądź cicho
Nie obudź go
Chyba, że chcesz powtórki
To poeta - śpi smacznie w twoim ciele
Czeka, nasłuchuje, widzi
Jednak czuje inaczej

Czeka i czeka
Jeszcze raz czeka
Na co?
Na odpowiedni moment czeka
Żeby się znów wzbudzić ze snu
I pisać jak mu serce podyktuje
Tańczyć jak sam zagra

30.01.2023
Nicol-Walker-24