Aşk Değiştirir İnsanı>Mattheo Riddle

0.7

selaaaam öncelikle sormak istediğim bir şey var kitapta Drarry olsun mu? Lütfen yorum ve vote atmayı unutmayın tsk iyi okumalaar.

Selam arkadaşlar yukardaki başlığı yaklaşık 4 gün önce yazmıştım. Ülkemizde olan depremi biliyorsunuz ve ülkecek herkes kötü durumda. Yakınları ölen kişilere dahası kaybettiğimiz her can için baş sağlığı diliyorum. Bu zor günlerde kafa dağıtmak için, size de moral olur belki diye bölüm yazmaya karar verdim. Hepimize geçmiş olsun.

----------------------------------------------------------------------------------------

Balo günü gelmişti ve açıkcası hiçte eğlenmiyordum. Pansy sabahtan beri beni oradan oraya çekiştiriyordu, baloya 1 saat kalmıştı. Günlerdir Mattheo'nun bana balo için teklif etmesini bekliyordum ve sonunda dün etmişti. Mattheo ile aramızdaki şey her neyse çok iyi gidiyordu fakat bizimkiler bundan pek memnun gibi değillerdi. Harry'ler ile de son kavgamızdan sonra hiç görüşmemiştim ve bana söylediklerinden sonra hala onu merak ediyordum, böyle bir malım işte. Kapının tıklatılması, daha doğrusu neredeyse kırılması üzerine oflayarak yataktan kalktım.

"Layla giyindin mi?"

"Giyindim Pansy! Kapıyı kırmana gerek yoktu."

"Üzgünüm sadece çok heyecanlıyım, nasıl olmuşum?"

Tom'u, Pansy'yi baloya davet etmesi için cesaretlendirmiştim, Pansy bu yüzden aşırı heyecanlıydı.

"Bunu gün içinde 10 kere sordun, Pansy. Çok güzelsin bebeğim."

"Sende öylesin!"

-Kıyafetleri koymak istemedim hayal etmek daha eğlenceli bence-

"Gel, aşağı inelim."

Merdivenlerden S.o.s'na inerken Mattheo'yu aşağıda gördüm. Mükemmel olmuştu, üstünde takım elbisesi vardı ve gülerek Tom ile konuşuyordu. Biz aşağı indiğimiz de ikisi de bizi fark etti. Tom büyülenmiş gibi Pansy'ye bakarken onları seyrediyordum, birkaç saniyeliğine bana döndüğünde ona göz kırptım, bana gülümsedi Pansy ile yanımızdan ayrıldılar. Gülümseyerek Mattheo'ya döndüğümde onunda bana aynı şekilde baktığını fark ettim. O kadar etkileyiciydi ki.

"Beni yiyecekmiş gibi bakma Theo."

"Çok güzelsin."

"Biliyorum."

"Pansy'nin yanında fazla durmamalısın."

Güldüm, o da beni izledi.

"Ben nasıl olmuşum?"

"Yani, idare edersin."

"Öyle mi?"

Mattheo üzerime doğru gelip beni duvara sıkıştırdığında gülümsedim. Böyle racon kesmeyi seviyordu.

"Çok yakışıklı olmuşsun Mattheo."

"Biliyorum."

"İkimiz de Tom ve Pansy'nin yanında kalmamalıyız."

"Kesinlikle."

Dudaklarımız birbirine değdiğinde çok huzurlu hissediyordum, her şey yolundaydı ve hep öyle kalacak gibiydi.

"Ayrılın lan!"

Kafamıza yediğimiz yastık ile Draco'ya döndük.

"Ulan Mattheo, demedim mi kardeşimi öpme diye!"

"Bu seni ilgilendirmiyor Draco, sal artık bizi bir rahat vermedin."

"Draco insanları rahat bıraksana, gel aşağı inelim."