Aşk Değiştirir İnsanı>Mattheo Riddle

1.8

İyi okumalar güzelim.

-----------------------------------------------------------

Sabah yine ter içinde uyandım ve hızlıca duşa girdim, çok şükür ki bugün ders yoktu. Duştan çıktıktan sonra üşüdüğüm için hızla giyeceğim şeyleri dolaptan çıkarıp yatağın üstüne fırlattım fakat fırlattığım kıyafetler bir şeye çarpmış gibi ses çıkardı. Kafamı yatağa döndürdüğümde yatağın üstünde başka bir kutu olduğunu gördüm, ben duştayken odama mı girmişti yani? Hızlıca odanın içinde gözümü gezdirdim, burada olabilir miydi? Bu sefer kutuyu diğerlerinin yanında açmak istediğim için bekletmeye karar verdim. Odada güvende hissetmediğim için tekrar banyoya girip üstümü değiştirdim ve ortak salona indim.

"Günaydın bal böceğim!"

"Çok yaratıcı bir iltifat Pansy."

"Bir şey mi oldu sarışın? Gergin görünüyorsun."

"Ben duştayken gizemli kişi tekrar odama girmiş ve bir kutu daha bırakmış."

"Ne?"

Yavaşça kafamı salladım.

"Oha ama artık, bu bildiğin sapıklık!"

"Ne vardı kutuda?"

"Sizinle açmak için açmadım, Tom. Diğerleri nerde bu arada?"

"Draco odasında yoktu, sebebini hepimiz biliyoruz. Blaise ve Adrian yer tutmak için Ortak Salon'a gittiler, Harry'ler ne yaptı bilmiyoruz."

"Tamam, biz de gidelim madem."

Pansy ve Tom oturduğu yerden kalkıp beni takip ettiler. Zindanlardan çıktığımızda hala gizemli kişinin kim olduğunu düşünüyordum fakat birisine çarpmamla kafamı kaldırdım.

"Mattheo?"

"Dikkat etsene, kızım."

"Pardon."

Başka bir şey demeden hızla yanından uzaklaşacaktım fakat bileğimi tuttu ve ona dönmemi sağladı.

"Bekle biraz."

"Kolumu bırak."

"Layla,"

Hızla bize doğru gelip Mattheo'nun elini benim kolumdan çeken Tom'a baktım.

"Rahat bırak kızı."

"Pansy, tamam. Gidelim sadece."

Tom kolumu bırakmadan hızla yürüdü, baya sinirli duruyordu ve bilirsiniz; Tom hep sinirlidir.

"Tom, az sakin olur musun?"

"Olamam!"

"Tom,"

Tom hızla durdu ve bana döndü.

"Bir daha bırak seninle konuşmaya çalışmayı seninle göz göze bile gelse bana söyleyeceksin, anladın mı?"

Onun bu korumacı hallerine alışmıştım, ne kadar korkutucu olsa da.

"Tamam."

Yüzümdeki korkuyu görmüş olacak ki birden bakışları değişti ve bileğimi bırakıp  bana sarıldı. Birbirimizden nefret etmemize rağmen nasıl bu kadar yakın olduğumuz beni bile şaşırtıyordu.

"Layla, biliyorsun. Sana asla zarar vermem, güzelim."

Bana ismimle hitap ettiğine göre oldukça ciddi olmalıydı, bende kollarımı ona doladım.