Aşk Değiştirir İnsanı>Mattheo Riddle

0.8

Sevmek yada sevilmek lütuftur. Sevilmek zordur ama başkasını sevmek... Bir insanın her şeyine aşık olabilirsiniz. Kaşına, gözlerine, dudağına, saçına, ellerine, gülüşüne. Bazen bunlara bile gerek yoktur, bir insanı sadece varolduğu için bile sevebilirsiniz. Bazı insanlar sevmek gibi bir lütuftan yoksunlardır ve o insanlar korkulması gereken insanlardır, içinde sevgi barındırmayan kişiler yanlızlığa mahkumdur. Ben sevendim, Mattheo ise sevilen. Üzücü olan şey ise Mattheo'nun bu lütuftan yoksun olmasıydı.

Gözlerimi açtığımda bir sandalyeye oturuyordum, bağlanmamıştım. Etrafıma baktım, burası tanıdık geliyordu.

Layla Malfoy ve Lucius Malfoy Ölüm yiyenler ile toplantı yerindeydi. Küçük Layla içeri ilk girdiğinde gözüne yılanlı tablo çarptı, babasının parmağını elleriyle tutmuş korkakça ilerliyordu.

"Baba burası da neresi?"

"Burası toplantı yeri Layla, gelecekte burada sen olacaksın. Baş köşeye oturacaksın, ben ise başarını izleyeceğim. İşte o zaman seninle gurur duyacağım."

"iyi de Draco-"

"Draco burda olmaya layık değil. Sen acımasızsın, görevlerini başarıyla yerine getireceğine eminim."

"Ama ben acımasız olmak istemiyorum."

"İyilik geçicidir kızım, kötülük ise kalıcı. Senin altındaki insanlara gerekli muameleyi göstereceksin. Sen bir Malfoy'sun, soy adına layık olmak zorundasın."

"Senin yüzünü kara çıkartmayacağım baba."

"İşte benim kızım."

-

Küçük Layla masadaki ölüm yiyenlere göz gezdirdi, çok korkuyordu fakat babasının onunla gurur duymasını istiyordu. Başı dik bir şekilde oturuyordu. Orada ondan başka çocuk olması dikkatini çekmişti, biri daha büyük diğeri ise daha küçüktü. Diğerinden biraz daha küçük olanı ile bakıştılar. Onun da Layla'nın burda olma nedenini sorguladığı kesindi.

"Baba şurdaki çocuklar kim?"

"Onlar lordun çocukları, onlara sakın saygısızlık yapma Layla."

"Sen nasıl istersen baba."

Layla, tekrar küçük çocuğa baktı. Çocuk ona gülümsedi ve Layla karşılık verdi.

"Sonunda uyandın kızım."

"Baba?"

"Özledin mi beni?"

"Anlaşmamız vardı!"

"Bizim de, hatırlaman için buraya getirmek istedim."

"Nefret ediyorum senden!"

"Nefret güzel bir duygudur sevgili Layla."

Babam hemen kafasını eğdi, Voldemort gelmişti.

"Lordum."

"Bırak da ben konuşayım Lucius."

"Tabii lordum."

Beni orada tutan, oturtan neydi bilmiyorum. İstesem kaçabilirdim. Evet asam yoktu, evet karşımda Voldemort vardı ama ben kaçmanın bir yolunu bulurdum. Daha geldiğim ilk günden buradan çıkabilmek için fırsatlar bulmuştum.

"Uzun zaman oldu öyle değil mi?"

Cevap vermedim.

"Pekala, Lucius çağır onları."