2 gün olmuştu ve Demir bana hiç yazmamıştı. Bir şey mi olmuştu acaba? Boşluğa düşmüş gibi hissetmem normal miydi? Bir kere de ben yazayım dedim ve yazdım.
Siz: Öldün mü?
5 dakika sonra mesaj geldi.
Demir: Merak mı ettin?
Siz: Yoo yani yazmıyorsun iki gündür o yüzden öylesine sordum.
Demir: Merak etme iyiyim. İşlerim yoğun biraz. Yazamıyorum.
Siz:Anladım.
Demir: Ee neler yapıyorsun bensiz?
Siz: hiiiç öyle okula gidip geliyorum.
Demir: güzel.
Siz: sen ne yapıyorsun?
Demir: adam öldürüyorum.
Siz: şakaysa komik değil.
Demir: şaka değil.
Siz: sen gerçekten psikopat bir manyak ve ruh hastası bir mafyasın.
Demir: Şu iki günde yeni kelimeler öğrenmene sevindim psikolog.
Siz: psikolog olunca ilk seansim sana söz bak.
Demir: Sana olan hastalığıma çözüm bulamazsın doktor.
Gülümseyerek telefona bakarken anında gülüşümü düzelttim. Bana ne oluyordu? Merak etmem yetmiyormuş gibi şimdi de telefona bakıp gülümsüyordum.
~
Sabah anlayamadığım bir mutlulukla uyandım. Üzerime crop altıma ise şort giydim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Asena'nın kombini)
Evden çıktım ve otobüs durağına gittim. Otobüs gelince bindim ve üniversiteye geldim. Bugün iş günümdü. Okuldan sonra işe gidecektim.
Üniversite girişindeyken telefonuma yine mesaj geldi.
Demir: Her gün bu kadar güzel olmak seni yormuyor mu?
Siz: Bir mafyaya göre bu kadar kibar olmak seni yormuyor mu?
Demir: Normalde böyle bir insanım. Sadece bazı insanlar diğer yüzümü görmek için can atıyor
Siz: Eminim öyledir.
Telefonu kapattım ve derse girdim.
~
Ders bittiğinde eve geldim ve üzerime rahat bir pantolon ve tişört giydim ve işe geçtim. Bir kafede garsonluk yapıyordum.
İşlerimi yaparken tanıdık bir adam gördüm. Kafeden içeri girdi ve bir masaya oturdu. Bu ben düşerken beni tutan adamdı. Yanına gittim ve "Bu kadar karşılaşmamız normal mi? Bu aralar çok karşıma çıkıyorsun." dedim. Şaşırmış gibi yapıp "Yine mi sen?" diye sordu. "Şans işte ne yapacaksın?" dedi. "Ne istersin?" diyip menüyü uzattım. "Kahve." dedi. Menüyü geri alıp kahvesini getirdim.
Bir iki saat burada durdu. Mekan kapanana kadar. "Gitmiyor musun artık? Kapanıyor kafe." dedim. "Ya o kadar olmuş mu? Neyse gideyim." dedu ve ayağa kalktı. "Sonra görüşürüz." dedi ve gitti. İçimden görüşeceğiz gibi bir his vardı zaten.
