Kidnapped for him.

Hoofdstuk 1

(Fiore)

'Fiore! Hou nu toch gewoon je bek!', klinkt door de straten om twee uur 's nachts. 'Pas als jij me uitlegt waarom je hem hebt gekust, Annelise!' roep ik woedend terug, 'Ik voel me verraden en gebruikt. Waarom in godsnaam kuste je m'n vriendje?!'

'Ik hoef geen verantwoording aan jou af te leggen, en trouwens, we leven in een vrij land, ik mag doen wat ik wil Fiore.' Ze spreekt mijn naam uit alsof het vergif is. Ik bal mijn vuisten en slik mijn brok woede in. Kan ze nu niet 1 keer volwassen doen?

'Gedraag je dan tenminste volwassen Annelise' zeg ik half smekend. 'Doe ik, jij bent degene die er spel van maakt dat ik beter voor hem ben dan jou' antwoord Annelise. Meent ze dit? Waarschijnlijk de alcohol die haar tol begint te eisen, wat ook geen wonder is als je 5 shotjes binnen hebt. Ze is een echt feestbeest, maar op het verjaardagsfeest van daarnet liep het toch de spuigaten uit. Ik snap dat je je wilt vermaken, maar we moeten morgen terug naar school. Dan kan je toch moeilijk komen opdagen met een kater?

'Kutkind! Jij moet ook altijd dronken zijn hé, en dan de stomste dingen uithalen!!' roep ik. Annelise scant me nog eens van top tot teen, en maakt een boeit-me-geen-ene-reet gebaar. 'Ik hoop dat je kou vat in dat sletterige jurkje van je, Fiore, en ik ben niet dronken.' 'Jawel, je bent overduidelijk dronken. En als er hier ook maar 1 iemand is die sletterig gekleed is, dan ben jij dat!'

Nu scan ik Annelise. Ze draagt een zwart jurkje dat net onder haar kont stopt en haar boezem benadrukt. In vergelijking met mij, is mijn jurkje deftiger. Ik heb een groen jurkje aan dat mijn ogen en getinte huidskleur benadrukt. Het komt tot aan mijn knieën, maar heeft een blote rug. Redelijk oké. Ik hoor nóg een geërgerde zucht van Annelise. Ik wil er iets van zeggen, maar word afgebroken.

'Maar kindjes toch', zegt een zware mannenstem van achter ons, 'jullie gaan toch niet alleen naar huis? Dat is zeer gevaarlijk om twee uur 's nachts, en al zeker voor meisjes zoals jullie.'

Ik schrik me rot en struikel naar achter, jammer genoeg recht tegen Annelise. Ik stap snel weg van haar. Of zij van mij. Kan ook. 'Maar goed dat u daar geen rekening mee hoeft te houden hé.' zegt Annelise giftig nadat ze over de eerste schrik heen is gekomen. Ze ziet er kalm uit, maar frunnikt met haar handen aan haar nagels. De 5 jaren die we al samen hebben doorgebracht, hoe kut die ook waren, vertellen me dat ze nerveus, of zelfs bang is.

Ik neem de man eens goed in me op; zwarte kleren, grof gebouwd en super eng. Precies iemand die je voor je ziet als je aan een gangster uit een film denkt.

'J-j-ja. Wat zij zegt.' stamel ik, denkend aan de hoeveelheid waarschuwingen die ik heb gekregen over vreemde mannen die je lastig vallen. 'Integendeel' grinnikt de man, 'ik kan jullie een lift geven!'

Hij wijst naar het witte busje aan de overkant, en dan gaat alles in een stroomversnelling. Er lopen 4 mannen uit het busje, compleet in het zwart gekleed, en ze rennen naar hier. Ik geraak in paniek door de plotselinge bewegingen en wil vluchten, maar dan zie ik dat de man die ons lastig viel Annelise vastpakt, razendsnel een mes uit zijn mouw haalt, en op haar keel zet. Ze laat een piepje over haar lippen gaan.

'Zet geen stap meer of je vriendin gaat eraan.' gromt hij. 'Technisch gezien zijn we geen vrienden maar eerder vija-' probeert Annelise te zeggen, maar de man drukt het mes alleen maar steviger op haar keel.

Shit. Mijn ademhaling wordt moeilijk, en ik blijf staan, twijfelend wat ik ga doen. Blijf ik voor Annelise? Of laat ik haar achter zoals ze verdient? Maar ze is dronken, dan kan ze niet-

Ik voel een sterke arm om mijn middel, en ik word over een onbekende schouder gegooid. 'LAAT ME LOS, VUILE KLOOTZAK!' roep ik tegenstribbelend. 'Rustig schoonheid.' gromt de man die me vasthoudt, 'we gaan alleen maar een ritje maken.'

In een opwelling schop ik de man hard in zijn maag. Hij klapt dubbel en laat me vallen. Ik land hard op mijn arm. Snel ga ik staan en scan de omgeving, mijn pijnlijke arm negerend. Ik zie dat er iemand achter het stuur gaat zitten en het busje start. De man met het mes staat met zijn rug naar mij te bellen, de man die ik had geslagen ligt nog steeds op de grond, 2 mannen lopen weg met iets slaps in hun armen.

Annelise!

Op het moment dat ik Anneliese's naam wil schreeuwen voel ik een harde klap op mijn slaap. Auw! 'Jij vuile bitch!' schreeuwt de man die ik geschopt had. Nog versuft van de klap, voel ik dat ik ruw word opgepakt en meegesleurd.

Ik wil me verzetten, maar kan me niet bewegen. Ik hoor door de ruis in mijn oren heen een schuifdeur die open gaat, vermoedelijk van het busje. Nee nee nee. Ik word ruw neergegooid op iets zachts en stinkend. Een oude matras?

Mijn arm begint weer pijn te doen van mijn onhandige landing, en er ontsnapt een zacht jammerkreetje. Er vormen zich allemaal sterretjes aan de rand van mijn gezichtsveld. De mannen stappen in en bekijken me alsof ik een lustobject ben. Ik vervloek het feit dat ik compleet weerloos ben omdat ik nog steeds verdoofd ben van de klap.

Plots worden mijn polsen bruut samengetrokken en vastgebonden door de man met het mes. Ik probeer tegen te sputteren, maar het enige dat over mijn lippen komt is wat stom gemompel. 'Wat zeg je prinses?' vraagt een stem zogezegd liefjes, gevolgd door gegniffel van de anderen. 'K-k-lootz-zak-ken.' kan ik nog net uitbrengen.

Eerst zie ik een arm, dan is er een klap, pijn, en dan duisternis.

--------

Als je wil dan kan je dit skippen! Ik wil gewoon zeggen dat dit mijn eerste boek is en alle opmerkingen/reacties welkom zijn!