Sadece yapıştırıcıyla kırık kollarımdan birini yapıştıracağımı söyledi, kendi kanatlarını kendi elleriyle yolan, kan revan içinde bırakan adam. Yaralarımdan sarıldı, dikişlerime taptı inancı zayıf, sevgiyi bilmeyen oğlan çocuğu ve ağzıma bal koydu z...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bir baykuş öttü katran gecede. Baykuşu yedi yavru bir yılan. Kurt uludu ve inine gitti bebeğini emzirmeye. Gölgesiz aşklar battı gölde. Denizde kayboldu denizin kızları. Darıldı kediler dar sokaklarda. Tuvaller parçalandı müzede. Hiçbir şey yerinde değildi. Ne artı eksiye kavuşuyor ne kediler köpeklerle beraber oluyordu. Ne çöp arabalarından müzik sesleri geliyor ne de son model arabalardan türkü sesleri geliyordu. Üşüyen kimse birden bire ısınamazdı ve akrep yelkovanla asla aynı sürede yan yana kalamazdı. Yelkovan hep aceleci davranır, akrebi geride bırakırdı.
Her şey boktandı.
Her şey saçmaydı.
Suyunu açmadan içine oturduğum küvette yaklaşık bir saattir otururken ne vücudumun üşümesini sorun ediyordum ne de uyuşmasını. Uyuştukça iyileşiyordum ve üşüdükçe yaşıyordum. Ben böyle hissediyordum. İyiydim, iyi oluyordum ve olacaktım da. Başımı yasladığım bacaklarımdan kaldırıp banyonun loş ışığına alıştırdım birkaç saniye. Yük gibi hissediyordum. Yapmadğım bir şeyden sorumlu tutulmak ne kadar boktan hissettiriyorsa özellikle Han'a karşı, o kadar boktan hissediyordum. Ben bir şey yapmamıştım, Tanrı biliyordu. Tanrı bilmeliydi. Tanrı biliyordu da neden hiçbir şey yapmıyordu? Acı çekmeme neden müsaade ediyordu?
