Sadece yapıştırıcıyla kırık kollarımdan birini yapıştıracağımı söyledi, kendi kanatlarını kendi elleriyle yolan, kan revan içinde bırakan adam. Yaralarımdan sarıldı, dikişlerime taptı inancı zayıf, sevgiyi bilmeyen oğlan çocuğu ve ağzıma bal koydu z...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
bölümü okuduğunuz tarihi bırakırsanız çok sevinirim :)
bölüm şarkıları:
Ruh İzi - Çağan Şengül
Bana Sorma- Cem Adrian
Sen Hep Böyle Kal - Cem Adrian
sırayla dinlerseniz daha güzel olur,
iyi okumalar..
Ben normal değildim. Ben hastaydım. Ben ruhsuzdum ve ben görüp göreceğiniz en muazzam bir biçimde bencil insandım. Bunun da farkındaydım. Düşüncelerimin asılsız ve absürt durumlarda zihnimde nasıl gezinerek midemden beyinciğime doğru ilerleyen katran karası kelebekleri öldürdüğünün farkındaydım. Ben, hasta ruhlu biri olduğumu biliyordum. Her şeyin farkındaydım.
Sadece kendimi düşünerek çıktığım bu yolda nelerle karşılaşacağımın öneminin olmadığını düşündüm ve aslında hayatımın hatasını yaptım. Olmayan hayatımın. Olmayan hatalarım. Ben ne yaptıysam aslında ya ölmek ya da yaşamak için yaptım.
Ama sadece bir şeyi hem ölmek hem de yaşamak için yaptım.
Bu adama güvendim.
Şimdi burada, oturduğum kırmızı kadife poker masasında dönen muhabbeti duymuyor, gözlerimden akmak üzere olan yaşları geri göndermeye çalışıyordum. Yanan kelebeklerimin küllenen kanatlarını parmağımın ucuyla çiziyordum. Küllerin arasından geçen ince parmağım tek bir kelime çiziyordu.
Umut.
Bu umuda yara da merhem de olan tek bir insan vardı ama bunun saçmalığının farkındaymış gibi bu durumu daha da kullanıyor ve beni en derine çekiyordu. Hastalıklı bir oyunun içindeydik. Bozuk bir şeyi daha da bozamazsın, demişti birisi bana. Ya da bir kitapta okumuştum hatırlamıyordum ama bu düşünce tamamen yanlıştı. Bozuk olan bir şeyle daha fazla oynarsanız daha çok bozulurdu. Bir radyo düşünün, önce sesi bozulurdu onu düzeltmek için ayarlarıyla oynarsanız bu sefer tuşlarını bozarsınız. En son fişi de yanar. Bu böyle. Daha fişim yanmamıştı ama düşüncelerim zihnimle o kadar çok oynuyordu ki artık akıl sağlığımı tamamen kaybetmekten korkmaya başlamıştım.
"Bu bahis oldukça fazla değil mi?" dedi Gürkan denilen adam. Az önce bahsi kabul etmişti fakat şimdi korkmuş gibi davranıyordu ya da gerçekten korkmuştu. Hakan adıyla kumar oynayan Boran ve İlay adıyla bahse yatırılan ben aslında neler olduğunu anlamadan Hakan'a uymaya çalışıyordum. Şaşırmış gibi yapmam mı lazımdı yoksa yapmamam mı? Bence yapmamalıydım. Her şeyin farkında gibi davranırsam aslında ters köşe yapabilirdim.
