Her zamankinden daha uzun bir bölüme geldim, belki biraz olsun aklınızı dağıtır.
Sizler de satır arası yorumlarınızla benim aklımı dağıtırsınız belki, ben de kendi bölümün sınavından yeni çıktım <3
West Coast, Lana Del Rey
Keyifli okumalar <3
sınır: 500 oy 600 yorum
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🫧
Yatakta yorganıma biraz daha sarındım. Yalnız hissediyorum. Etrafım kalabalıkken de, şimdiki gibi bir başıma kalmışken de yalnız hissediyorum. Bir yanım hiç sahip olmadığı bir şeye ihtiyaç duyuyormuş gibi. Hiç tatmadığım bir duygunun eksikliğini nasıl çekebilirim ki?
İçimde bir boşluk, doldurulmayı bekliyor. Tavanla bakışıyorum. Yalnız hissediyorum ama kimsesiz hissetmiyorum. İkisi arasında öyle büyük bir fark var ki, yalnızlığıma şükrediyorum.
Kimsesizlik çaresizliktir ama yalnızlık, yeri geldiğinde sığınılacak bir evdir.
Tıpkı kendi düşüncelerime ket vurmaya çalıştığım şu bir saatteki gibi, sükunet içerisinde yalnızlığımla bir olmuş oradan oraya sürüklenen aklıma mukayyet olmak istiyorum. Yine de başaramıyorum.
Uzunca bir süre yatakta döndüm durdum ancak tavanla bakışmaktan kırpmayı nedensizce unuttuğum gözlerim, sızlayışlarıyla serzenişte bulundular birer birer bana. Erkenden uyanmış, daha da uyuyamamıştım. Ben gözlerimi araladığımda henüz güneş doğmamıştı ancak şimdi penceremden ince ince sarı umut ışıkları sızıyordu.
Güneş, benim için umut demekti. Her gecenin sabahı var sözüne tam anlamıyla inanıyordum. Çünkü geçmeyecek acılar, dayanılmayacak kederler dahi bir gün son buluyordu ve siz geriye baktığınızda, onlardan size kalan buruk bir tebessüm oluyordu.
Gözlerimi ovuşturarak sabah sabah hayatı sorgulama anlarıma son verdim.
Üzerimdeki buhran havasını dağıtmak için genişçe esnedim, düşünmekten aklım gibi bedenim de kasılmıştı ve gerneşerek bundan da arındım. Güne pozitif başlamak için boşlukta savrulduklarını hissettiğim duygularımı birer birer toplayarak mutlu olmaya zorladım kendimi, güne nasıl başlarsam öyle gideceğini biliyordum. Gülümsedim ve banyoya geçip ihtiyaçlarımı giderdim.
Dün akşam olağanüstü uykulu olduğumdan sinemadan nasıl çıktığımızı, eve ve odama kadar nasıl geldiğimi hatırlamıyordum. Sadece bir kucakta taşındığımı biliyordum. Yürümüş olsam zaten uyanırdım diye düşünüyordum.
Çok erken uyuduğum için henüz güneş dahi doğmadan uyanmıştım. Akşam yemeği yemediğim için de kurt gibi açtım. Annem, muhtemelen birkaç gündür ne kadar yorgun ve uykusuz olduğumu bildiğinden olsa gerek yemek için uyandırmamıştı beni ki bu hiç adeti olan bir şey değildi.
