မနက္စာ စားဖို႔jinတစ္ေယာက္
ခါတိုင္းလို ေအာက္ထပ္က
ထမင္းစားခန္းကိုဘဲ
ဉီးတည္ၿပီးသာဆင္းလာခဲ့လိုက္တယ္
ထမင္းစားခန္းမွာ ေအပ႐ြန္ေတာင္မခြၽတ္ရေသးဘဲ ထိုင္ေစာင့္ေနတဲ့
jungkookကို အသက္မပါတဲ့
မ်က္လုံးတို႔နဲ႕ၾကည့္ၿပီ
ဘာစကားတစ္ခြန္းမွ သူ႕ဘက္ကစၿပီး
တစ္စြန္းတစ္စီးမွ မေျပာ
စားပြဲမွာဘဲ ဝင္ထိုင္လိုက္သည္
Jk-"အကို ညတုန္းကေကာင္းေကာင္းအိပ္ေပ်ာ္ရဲ႕လား"
ထိုအခါ ေမာ့ၾကည့္လာသည့္
ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးမ်ားကို
ပိုင္စိုးထားပါတဲ့ မ်က္ႏွာပိုင္ရွင္
Jin-"အိပ္ေပ်ာ္တယ္လို႔ ထင္တာဘဲ"
ထိုေတာ့ေျပာၿပီ
ေတာ္ေတာ္ၾကာတဲ့အထိ
ၿငိမ္သက္သြားခဲ့တယ္ ေနရတာက
အိမ္ဆိုေပမဲ့ ဇရပ္ေလာက္ေတာင္ သာယာမႈမရွိဘဲ အသံေတြက
တိတ္က်လိဳ႕ ေနခဲ့ေလသည္
တိတ္ဆိတ္မႈကို မႏွစ္ၿမိဳပ္၍
jungkookတစ္ေယာက္
စကားမရွိ စကားရွာကာjinကို
ေရာက္တက္ရာရာ ေမးမိေတာ့သည္
Jk-"အကို ညတုန္းကကိစၥေတြ
မွတ္မိေသးလား"
jungkookစကားကို
မ်က္စိအစုံပင့္ၾကည့္ကာ
Jin-"ဘာကိုမွတ္မိရမွာတုန္း မင္းက
ဘာကိုမမွတ္ေစခ်င္တာလဲ"
jinစကားေၾကာင့္ ႐ုတ္တရက္
ၿငိမ္က်သြားတဲ့လူက
သူသာျဖစ္ေနခဲ့သည့္အျပင္
jinစကားေၾကာင့္လည္း
အားအင္တစ္ခုလုံး
စုပ္နစ္ခံလိုက္ရသလိုမ်ိဳး
မ်က္ႏွာညိုးေဖ်ာ့သြားကာ
ေနာက္ထပ္လည္း ဆက္မေမးမိေတာ့
တစ္ဖန္သူတို႔ၾကား
တိတ္ဆိတ္သြားျပန္ၿပီေလ
ၿငိမ္က်သြားတဲ့jungkookကို
jinကေမာ့အၾကည့္ jungkookလည္း
ရီေဝေဖ်ာ့ေတာ့တဲ့ မ်က္ဝန္းနက္မ်ားနဲ႕ျဖတ္ခနဲၾကည့္လာခ်ိန္နဲ႕
ႀကဳံလိုက္ရတဲ့အခါ
jinမ်က္ႏွာလည္း
ငုတ္က်သြားရျပန္သည္
စိတ္ထဲမွာလည္း
'အဲ့ဒီမ်က္ဝန္းေတြက
ငါ့အတြက္အႏၱရာယ္ဘဲ
ေတာ္ေတာ္ျပဳစားနိုင္တဲ့
မ်က္လုံးေတြဘဲ'
Jin-"မင္း... ဒီနားရက္မွာ
မင္းမိဘအိမ္ေတြ
ဘာေတြမ်ား မသြားခ်င္ဘူးလား
နားရက္ကတစ္ပတ္လုံးေတာင္ဆိုေတာ့
ဒီအိမ္မွာေနရတာ မင္းၿငီးေငြ႕ေနမွာေပါ့ မင္းျပန္ခ်င္ရင္ ျပန္လို႔ရတယ္ေနာ္"
YOU ARE READING
My Cute Bodyguard(ကြယ်တာရာ၏လမင်းသခင်)(ၾကယ္တာရာ၏လမင္းသခင္)
Romanceဘဝကနာကျည်းချက်တွေဟာမင်းနဲ့တွေ့မှပြေပျောက်ခဲ့ရတာ ဒါကြောင့်မင်းကိုကျေးဇူးတင်တယ် Kim Seok jin အကိုကျွန်တော်ကိုကျေးဇူးတင်စရာမလိုပါဘူး အကိုသာကျွန်တော့်ကိုချစ်နေရင်ရပြီ ကျန်တာဘာမှမလိုဘူး Jeon Jungkook ဘဝကနာက်ည္းခ်က္ေတြဟာမင္းနဲ႕ေတြ႕မွေျပေပ်ာက္ခဲ့ရတာ ဒါေၾကာ...
