Perfect destiny (ၿပီးျပည့္စံုေသာ ကံတရား)

အခန်း-၃၇

မနက်နိုးလာပြီး မျက်လုံးနှစ်လုံးဖွင့်လိုက်ချိန်မှာ လုယွင်ချီရဲ့ အိပ်စက်နေတဲ့ မျက်နှာက သူ့မြင်ကွင်းရှေ့ ပေါ်လာသည်.. ဒီလိုငြိမ်သက်ပြီး အေးချမ်းတဲ့ အချိန်မျိုးကို သူ နေသားမကျပါ.. သူ့အတွက် အသစ်အဆန်းလို ဖြစ်နေပြီး  လုယွင်ချီရဲ့ အေးချမ်းစွာ အိပ်ပျော်နေပုံက စွဲမက်ဖွယ်ကောင်းလှသည်.. သူက သူ့ရဲ့ အနည်းငယ်နီမြန်းပြီး ဖူးနေသည့် နှုတ်ခမ်းလေးကို စိတ်မထိန်းနိုင်ဘဲ နမ်းလိုက်သည်..

အိပ်ပျော်နေတဲ့ လုယွင်ချီက ရွံ့သလို မကြိုက်သလိုမျိုးရုန်းလိုက်တာမျိုး မရှိတဲ့ အပြင်.. အင်းဟုပင် အသာညည်းပြီး နေသားကျနေသည့် ပုံကြောင့် ချင်ပုယွဲ့  အံ့အားသင့်သွားသည်..

သူပျော်လည်းပျော်သွားတယ်.. လူတစ်ယောက်က သူ့စိတ်ကို ဒီလောက်ထိ လွှမ်းမိုးနိုင်လိမ့်မယ်လို့ သူလုံး၀မထင်ထားခဲ့ဖူးပါ.. လွန်ခဲ့တဲ့ ၆လလုံး ချင်ပုယွဲ့ စိတ်ထဲမှာ ကြာရင်တော့ စွဲလန်းစိတ်က လျော့သွားလိမ့်မှာပဲလို့ထင်ခဲ့တယ်.. ဒါပေမယ့် အထင်နဲ့ အမြင်က တလွဲပါပဲ.. လုယွင်ချီကို လွမ်းတဲ့ စိတ်က အချိန်ကြာလေ လျော့လေ မဟုတ်ဘဲ ပိုပို ပြင်းထန်လာခဲ့သည်.. ဘလိုမှ ဆက် မနေနိုင်တော့တဲ့အထိပဲ..

ဒီလို ခံစားချက်မဲ့ကာ သွေးအေးပြီး အကြောတင်းတဲ့ ချင်ပုယွဲ့လိုလူကို ခြေမကိုင်မိလက်မကိုင်မိဖြစ် စေသည်..ဘယ်အချိန်က စပြီး သူ ဒီ အရုပ်ကို ဒီလောက် သဘောကျခဲ့တာလဲ.. ဘယ်အချိန်ကစပြီး လုယွင်ချီနဲ့ ပတ်သတ်လာရင် အိမ်မက်တွေကအစ ချိုမြိန်နေခဲ့တာလဲ..

လီကိုက ချင်ပုယွဲ့ အိပ်ယာထပြီး အတော်ကြာမှ နိုးလာသည်.. သူ ထချိန်မှာ ချင်ပုယွဲ့ကမရှိ..

"မင်္ဂလာနံနက်ခင်းပါ" ဘောင်းဘီသာ ဝတ်ထားတဲ့ ချင်ပုယွဲ့က ရေချိုးပြီး လို့ ရေချိုးခန်းထဲမှ ထွက်လာသည်.. သူက လီကို နိုးနေတာကို မြင်တော့ တက်တက်ကြွကြွနဲ့ နှုတ်ဆက်၏..

လီကိုက မပီမသပြန်နှုတ်ဆက်ပြီးနောက် အိပ်ယာမှထသည်..

အင်္ကျီကို ဖြည်းဖြည်းချင်းသူ့ရှေ့မှာ ဝတ်နေတဲ့ လီကိုကို ချင်ပုယွဲ့က ကျေနပ်တဲ့ အပြုံးကြီးဖြင့် ကြည့်နေ၏. မနေ့က အတူအားကစားလုပ်ထားကြတဲ့အမှတ်အသားများက သူ့ခန္ဓာကိုယ်အနှံ့ မြင်သာ နေပြီး.. တော်ရုံလူ ကြည့်လိုက်တာနဲ့ သူတို့ ဘယ်လောက်ဆိုးခဲ့ကြလဲ ခန့်မှန်းနိုင်လောက်သည်..