KAYIP

1.BÖLÜM

Yağmurlu, karanlık bir sabahtı. Defne adındaki genç kadın yağmurdan korunabilmek için binaların yakınından yürüyordu. Siyah kıvırcık saçları olan, beyaz tenli orta boylu, zayıf bir kadın Defne. Başındaki şapkayı çıkardığında varmak istediği yere geldiği anlaşılmıştı. Üzerinde siyah karga deseni olan büyük ahşap kapının önünde durdu. Kapıyı üç defa çaldı ve beklemeye başladı.

Kısa bir süre sonra açılan kapından yaşlı bir adamın kafası belirdi. Adam, kadına kim olduğunu sordu. Ama kadını gördüğünde cevabı beklemeden onu hemen içeri aldı. Bu sırada içeride elinde çok sayıda parşömenle rafların arasında duran bir kadın vardır. Defne etrafa şöyle bir baktı. Bütün duvarlar raflarla kaplıydı. Rafların her biri tıkabasa kağıt, kitap ve çeşitli evraklarla doluydu.

Üzerinde çok sayıda kutunun bulunduğu masanın arkasında duran adı Nazlı olan, kısa boylu, siyah gözlükleri olan kadın elindeki dosyaları raftaki yerlerine koyuyordu. Bu sırada yaşlı bir adam kadının yanına geldi. Adam o kadar yaşlı olmamasına rağmen yüzündeki çizgiler onu olduğundan daha büyük gösteriyordu. Adı Erdem'di.

Kadın, adamı gördüğünde sinirli bir tavırla " Bitti! Tuvalete gitmeyi bırakabilirsin artık." dedi. Erdem bunun üzerine keyifli bir şekilde "Bitti mi? Yeni elemanın gelişi yüzünden gerginim galiba. Bağırsaklarım çıldırdı. Ne kadar hassastırlar bilirsin." dedi. Söylediğine kendisi dışında kimse gülmemişti.

Defne ikilinin yanına geldi ve "Merhaba." dedi. Onu duyduklarında tartışmayı bırakan ikili Defne'ye döndü. Nazlı içten bir tavırla " İhbarda bulunmak için mi geldiniz? Üst kata çıkın lütfen." dedi. Konuşurken bir yandan da eliyle üst kata çıkan merdivenleri işaret ediyordu. Defne kadına " Burası Avcı ofisi değil mi? diye sordu.
Avcı ofisi insanların büyücülerden kayıplarını bulmalarıiçin yardım istemeye geldikleri bir yerdi. Kadın "Evet ama..." diye cevaplıyordu ki Defne araya girip "Kendimi tanıtayım. Ben Defne... Bugün gelmesini beklediğiniz yeni arayıcıyım." dedi. İkili biraz şaşırmıs görünüyorlardı. Erdem "Bu kadar genç birini beklemiyorduk." diyerek saşkınlığını belli etmekten kaçınmadı.

Tam o anda üçü kapının vurulmasıyla gelen sese doğru döndüler. "Hiç değişmemissin." dedi. Kapının önünde duran genç adam. Uzun boylu, siyah saçlı, oldukça iyi giyinmiş biriydi. Defne adamı görür görmez tanımıştı. " Murat, sen misin?" diye sordu. Adam Defne'nin onu tanımasına sevinmişti. "Naber Defne?" diye sordu ve "Artık Arayıcı Murat." diye ekledi. Defne duyduklarına inanamamıştı. "Dur. Sen mi? Arayıcı mı oldun." Konuşurken içinde bulunduğu şaşkınlık hemen anlaşılıyordu. " "Eskiden Arayıcılardan nefret ederdin. Nasıl..." Nazlı, araya girip konuşmayı bölmüştü. "İmkansız." dedi. "Murat bu bölgenin en iyi Arayıcısıdır." diye ekledi. "Tanışıyor musunuz?" diye sordu Erdem ikisine. Murat halinden memnun bir tavırla "Defne'yle mi? Eskiden aynı kasabada yaşıyorduk." diye cevapladı.

Defne "Neyse ofisim burası mı?" diye sordu. Erdem ve Nazlı aynı anda "Evet." diye cevapladılar. Defne " O zaman... Temizliğe başlayalım." dedi.
Sonraki öğleden sonrayı odayı temizleyip raflardaki dosyaları düzenleyerek geçirdiler. İşleri bittiğinde oda artık gerçekten de yeni bir yer gibi görünüyordu.

Defne "Nihayet hoş ve temiz bir yer oldu. Değil mi?" diye sordu. Murat "Evet. Çok hoş oldu." dedi. Yüzündeki ifadeden ne kadar yorulduğu anlaşılıyordu. Nazlı da kafasıyla Erdem'i onayladı. Adam kendine çeki düzen verip "Kendimi düzgünce tanıtayım." dedi. "Ben yardımcınız Erdem. Alt kademe avcı personeliyim. 15 yıl arayıcılık yaptım. Ömür boyu devam etmek isterdim ama vücudum artık buna izin vermemeye başladı." diyerek gülümsedi. "Tecrübem olduğu için soruşturmalarda iyiyimdir." diyerek sözünü bitirdi.

Şimdi de Nazlı konuşmaya başladı. "Ben de yardımcınız Nazlı. Buradakiler bana kuyruksuz tilki derler. Faydalı biriyimdir. Beni istediğiniz gibi kullanın. " dedi ve basıyla Defne'yi selamladı.

Defne "İkinizle çalışmak eğlenceli olacak." dedi ve "Artık işe koyulalım. Eminim çözmemiz gereken çok iş vardır." diye ekledi.